Κιθαρίστας η ντράμερ;

Κιθαρίστας η ντράμερ; Ευρώπη ή βαρβαρότητα; Μνημόνιο ή αντι-μνημόνιο; Ευρώ ή δραχμή; Και το σημαντικότερο… Σουβλάκι η πίτσα;

Πάντα στην πολιτική ζωή αυτού του τόπου ένα πράγμα έμπαινε ως κύριο όταν τα προβλήματα είχαν αρχίσει να διαφαίνονται και εξηγήσεις δεν διδόντουσαν, αυτό δεν είναι άλλο από το δίλημμα.

Συνταγή που πάει με όλα, πιο πολύ και από τα γεμιστά με την φέτα. Εύπεπτη, γρήγορη και αποπροσανατολιστική. Δηλαδή ότι χρειαζόμαστε για να μια δύσκολη κατάσταση, όπως αυτή εδω που ζούμε.

Αν δε ο Ευριπίδης ζούσε θα την χαρακτήριζε ως τον “από μηχανής θεό”.

Έτσι και τώρα δίνουνε δίλημμα στο λαό: “θέλεις να μείνεις στην ευρωζώνη και στην ΕΕ γενικότερα ή θες να βγεις και να σε φάει η μαύρη μαρμάγκα”.

Η πλάκα είναι ότι και οι δύο πλευρές το ίδιο λένε -οτι θέλουνε να μείνουνε στην Ευρωπαϊκή Ένωση- τονίζω την ονομασία, γιατί δεν είναι Ευρώπη γενικά και αόριστα. Έτσι και αλλιώς η ήπειρος υπήρχε πολύ πριν την Ένωση και θα υπάρχει και πολύ μετά.

Οι μεν μιλάνε για κρυφές ατζέντες, μυστικά σενάρια, λόμπι του ευρώ, και αριστερές εξωγήινες παρεμβάσεις, ενώ οι άλλοι, δεν λένε τι ακριβώς θα ψηφίσει ο κόσμος και αν το ότι ρίξει στο κουτι θα είναι στην πρόταση με τα οκτώ δις ή κάποια δεύτερη που θα βγει από το μανίκι κάποιου, που κανείς δεν θα ξέρει και θα παρουσιάζεται ως σανίδα σωτηρίας.

Αυτό που σίγουρα ξέρουν, είναι να παίζουν με τον κόσμο βάζοντας του διλήμματα αφού δεν μπορούν να του δώσουν επιχειρήματα . Έτσι και αλλιώς όπου δεν πίπτει η πολιτική (λέμε τώρα) πίπτει το δίλημμα.