Το στοιχείο που ομορφαίνει τα Ελληνικά είναι ότι παράγουν ζωντανές λέξεις που μπορούν να αποδώσουν και να περιγράψουν έννοια και κατάσταση ταυτόχρονα.
Από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα της νέο ελληνικής, είναι η λέξη “ψάρωμα” που περιγράφει μονολεκτικά το σάστισμα και την απώλεια θάρρους και αυτοπεποίθησης, κάποιου που νοιώθει ότι βρίσκεται σε εχθρικό περιβάλλον.
-Από όλη αυτή την ιστορία, σίγουρα δεν πρέπει να βγει κερδισμένη η αντίληψη του λαϊκισμού και της πατριδοκαπηλείας που καμουφλαρισμένη παρασιτεί στις παρυφές του κυβερνώντος κόμματος.
Μέγα το ψάρωμα που έριξαν στους εταίρους οι πιτσιρικάδες από την κυβερνηση.
Όχι όμως λόγω του σόλο του πρωθυπουργού ως διαπραγματευτή. Ούτε λόγω εμφάνισης και σκηνικής παρουσίας της Ελληνικής αντιπροσωπείας υπό τον κ Βαρουφάκη. Αυτά είναι τα εργαλεία, γιατί το πραγματικό μήνυμα πήγε προς τον κόσμο.
Το ψάρωμα στους εταίρους ήρθε, γιατί κανένας μέχρι τότε δεν είχε τόσο απειλητική υπόσταση προς τα έξω και κανείς δεν είχε τα… “guts” (αγγλικά στο κείμενο κλεμμένα από το ψηφοδέλτιο) να τους πει αυτά που έλεγαν. Το απόλυτο μίσος. “Don’t ever judge me” (επίσης από το ψηφοδέλτιο… μετάφραση: “Δεν θα με κρίνεις εσύ”).
Η Ευρωπαϊκή επιτροπή έπαθε και αυτή το ανάλογο σοκ όταν είδε τι αντίκτυπο είχε το μήνυμα στον κόσμο.
Από τη μια “η κόρη μου η σοσιαλίστρια” από την άλλη “ο ξέρω από βέσπα” με μπροστινό “το παιδί της διπλανής πόρτας” μας ψάρωσαν και μας.
Εκείνοι που κυριολεκτικά έπαθαν, είναι το γκρουπ των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Ήταν που ήταν ψαρωμένοι από πριν με την φασαρία του κόσμου για τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, τους ήρθε και απότομα το δημοψήφισμα “άντε γεια!”.
Και όλα καλά και εντάξει, και εμείς είπαμε στους ξένους “ξέρεις ποιος είμαι εγώ”, “Greece for ever”, “this is Sparta” κλπ, από την άλλοι οι εταίροι μέσω Γιουνκέρ μας είπαν ότι μας αγαπούν και αυτοί, έκαναν και μια ψιλό βελτιωμένη πρόταση και άντε στην αναμονή όλοι πάλι μέχρι τη Κυριακή.
Και εκεί είναι το μεγάλο ζόρι στα πραγματικά ερωτήματα “μένω Ευρώπη και την παλεύω από μέσα και ότι βγει;” ή “φεύγω και ότι βρέξει ας κατεβάσει;”
Γιατί για να ψηφίσεις με βάση το ερώτημα του ψηφοδελτίου, δύσκολο. Πρώτον πρέπει να ξέρεις αγγλικά, δεύτερον το ερώτημα δεν στέκει πια.Το εχουν ηδη προσπερασει τα γεγονότα.
Με αυτά και με αυτά στην πράξη απέκτησαν ξανά ακροατήριο, παριστάνοντας τους Ευρωπαίους αυτοί που οργάνωσαν το μνημόνιο από τη μια και οι “βορειοκορεάτες” της δραχμης από την άλλη.
Καιρός είναι στο κοινοβούλιο να ανταλλάσουν απόψεις νέοι άνθρωποι σαν επικεφαλής των παρατάξεων και ας βιάζονται ως νεοι και ας είναι και αυθόρμητοι. Των παλιών μετά το 2009 τα είδαμε τα χαΐρια.
