Η αποτυχία των Ελίτ στις ΗΠΑ και την Ευρώπη μέσα από το φαινόμενο Ντόναλντ Τράμπ!…

The Realist*

Βρισκόμαστε σε παγκόσμια κλίμακα σε μια πολύ κομβική ιστορική, θα μπορούσε να πει κανείς, στιγμή. Στους κύκλους που ασχολούνται με τη διεθνή πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις, πολλές φορές έχει ακουστεί και ακούγεται η άποψη ότι όταν κάτι συμβαίνει στο πολιτικό σκηνικό των Ηνωμένων Πολιτειών, δίνει το παράδειγμα ή επηρεάζει τις εξελίξεις στον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο.

Αυτή τη στιγμή οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται εν μέσω της διαδικασίας διεκδίκησης των χρισμάτων των δυο κομμάτων για τις προεδρικές εκλογές του ερχόμενου Νοεμβρίου. Στην πλευρά των Δημοκρατικών παρά τον ενθουσιασμό των υποστηρικτών του γερουσιαστή Μπέρνι Σάντερς, είναι σχεδόν βέβαιο ότι το χρίσμα θα πάει στη Χίλαρι Κλίντον, μια άνευρη και με πολλά προβλήματα υποψήφιο, η οποία αποτελεί μέρος του συστήματος, και μάλιστα της πλευράς του συστήματος που επικρατούν πολλές σκιές.

Την ίδια στιγμή στην αντίπερα όχθη των Ρεπουμπλικάνων, όλοι προσπαθούν να εξηγήσουν το φαινόμενο της υποψηφιότητας του Ντόναλντ Τράμπ, και περισσότερο από όλους το πρόβλημα να το καταπιεί έχει το κατεστημένο του κόμματος, αλλά και μεγάλο μέρος των Liberal media.

Με βάση το ότι έχουν δείξει τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα στις προκριματικές εκλογές για το χρίσμα και όπως όλα δείχνουν παρόμοια θα είναι και τα αποτελέσματα στις αναμετρήσεις της αποκαλούμενης, «Σούπερ Τρίτης», οι απλοί ψηφοφόροι έχουν καταλάβει πολύ καλά και δίνουν το μήνυμα που αρμόζει στις πολιτικές και μηντιακές ελίτ. Τα σενάρια δίνουν και παίρνουν γύρω από το πώς μπορεί να ανατραπεί η φόρα που έχει πάρει ο εκρηκτικός επιχειρηματίας. Αν ρωτήσει κανείς έναν απλό ψηφοφόρο ποιος θα κερδίσει το χρίσμα η απάντηση θα είναι άμεση και αποστομωτική. Ντόναλντ Τράμπ.

Για πρώτη φορά και μέσα από το φαινόμενο της υποψηφιότητας Τράμπ, αρχίζει να παγιώνεται μια σύγκρουση η οποία οικοδομείται αργά αλλά σταθερά τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για τη σύγκρουση ανάμεσα στο κατεστημένο, που αποτελείται από αυτούς που διαμορφώνουν και εφαρμόζουν τις πολιτικές, και τους αποδέκτες αυτών των πολιτικών. Οι αποδέκτες αρχίζουν να αντιδρούν και μάλιστα αντιδρούν με πολύ έντονο και απρόβλεπτο τρόπο.

Το κατεστημένο εδώ και αρκετά χρόνια ζει μέσα σε ένα κουβούκλιο προστασίας, Βασισμένο στην επιτυχία του και στη δυνατότητα να έχει τη δύναμη ή να έχει την ελευθερία συναλλαγής με τη δύναμη.

Μιλάμε για αυτούς που κατέχουν τις κυβερνητικές θέσεις, τις θέσεις στο πολιτικό σύστημα, αλλά και τη δύναμη στα μέσα ενημέρωσης. Οι ίδιοι και οι οικογένειες τους απολαμβάνουν, λόγω της οικονομικής δύναμης που διαθέτουν, μια άνετη ζωή, η οποία όμως τους έχει αποκόψει τελείως από την αγωνία της καθημερινότητας που βιώνει η πλειοψηφία της κοινωνίας. Της πραγματικά σκληρής καθημερινότητας. Αυτής της καθημερινότητας που αυτοί με τις πολιτικές που έχουν δημιουργήσει και εφαρμόσει, έχουν δημιουργήσει.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες ο χώρος αυτός περιλαμβάνει την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση, το Κογκρέσο, και οι κυρίαρχες προσωπικότητες στα μέσα ενημέρωσης. Αντίστοιχα στη Δυτική Ευρώπη, είναι η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το θηρίο της ακριβοπληρωμένης γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, και οι πολιτικές και μηντιακές ελίτ, στις ευρωπαϊκές χώρες.

Το κουβούκλιο της προστασίας στο οποίο ζουν, τους οδηγεί να πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν ότι έχουν κέφι, χωρίς να φοβούνται ότι θα υποστούν τις σκληρές συνέπειες των ίδιων τους των αποφάσεων.

Τραγική σύμπτωση, αλλά και στις δυο περιπτώσεις, στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, το θέμα το οποίο έχει αναδείξει αυτή την αντίφαση είναι το μεταναστευτικό – προσφυγικό. Είναι το κυρίαρχο θέμα, το οποίο καταδεικνύει το χάος που χωρίσει το υπό προστασία κατεστημένο από την μεγάλη κοινωνική μάζα.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι είναι και το θέμα που επέλεξε ο Ντόναλντ Τράμπ για να αναδειχθεί σε κυρίαρχο παίκτη του υπό διαμόρφωση πολιτικού σκηνικού στις ΗΠΑ. Όπως δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι είναι το θέμα το οποίο έχει προκαλέσει νευρικό κλονισμό στις Βρυξέλλες και στο σύνολο των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, που βλέπουν τα ακραία κόμματα να ενισχύονται δραστικά σε κάθε νέα εκλογική αναμέτρηση, απειλώντας να τινάξουν στον αέρα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα που για δεκαετίες έχει κτίσει το κατεστημένο, με μοναδικό στόχο να διατηρήσει την ασπίδα προστασίας για το κουβούκλιο άνεσης στο οποίο ζει.

Και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη μέχρι σήμερα το κατεστημένο χρησιμοποίησε την παράνομη μετανάστευση για να κερδοσκοπήσει και να ενισχύσει περαιτέρω την οικονομική του δύναμη, και κατ’ επέκταση την ασπίδα προστασίας του.

Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι, σε αρκετές περιπτώσεις, μεταξύ των οποίων κλασικό παράδειγμα αποτελεί η Ελλάδα, η απέχθεια έναντι του κατεστημένου οδήγησε, μέσω ακατάσχετης υποσχεσιολογίας,  στην εξουσία, ασυντόνιστες, έντονα λαϊκίστικές ομάδες, οι οποίες σε τρομερά σύντομο διάστημα αποδείχθηκε ότι είχαν ως μοναδικό στόχο να αντικαταστήσουν την παλιά φρουρά. Δυστυχώς για αυτούς, η πλήρης ανικανότητα τους και η παντελής έλλειψη προσόντων, έχει οδηγήσει τη χώρα στο χείλος της καταστροφής.

Έτσι λοιπόν, η πλατιά κοινωνική μάζα, σιγά σιγά άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι το κατεστημένο μπροστά στο δικό του συμφέρον δεν υπολόγισε την κοινωνία, αλλά ούτε και το συμφέρον της εκάστοτε χώρας.

Σαν αποτέλεσμα οι κοινωνικές μάζες και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού άρχισαν και αρχίζουν να αντιδρούν, δημιουργώντας μια κομβική ιστορική στιγμή. Η αντιδιαστολή μεταξύ του κατεστημένου και των κοινωνιών είναι ιδιαίτερα έντονη και όπως όλα δείχνουν θα προκαλέσει και εκρηκτικές εξελίξεις.

Η ιστορία, για αυτούς που ασχολούνται να την διαβάσουν και εκτιμούν τα διδάγματά της, έχει αποδείξει ότι οι πραγματικοί ηγέτες αντιλαμβάνονται πάνω από όλα ότι πρέπει να συμβαδίσουν και να αφουγκράζονται τον σφυγμό της κοινωνίας και του λαού. Αυτό έχει συμβεί σε κομβικά ιστορικές στιγμές, και στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ευρώπη.

Σήμερα δυστυχώς, το κατεστημένο είναι τόσο αποκομμένο και τόσο χαμηλών δυνατοτήτων που οι κοινωνίες αποτελούν ηφαίστεια που είναι έτοιμα να εκραγούν προς απρόβλεπτες κατευθύνσεις.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι, έστω και στο παρά πέντε, υπάρχει καμία δυνατότητα το κατεστημένο να αντιληφθεί τον κίνδυνο και να προχωρήσει στην απαιτούμενη αλλαγή πορείας;

Εν αναμονή απάντησης!  mignatiou.com