HomeArticles Posted by Νίκος Βλάχος

Author: Νίκος Βλάχος

Σαν σήμερα στις 23 Απριλίου του 1564 γεννήθηκε ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ και πέθανε την ίδια ημέρα το 1616.

«Ηταν ένας άνδρας ωραίος, με καλές αναλογίες, ιδιαίτερα ευχάριστος στην παρέα, ετοιμόλογος και πνευματώδης». Η παραπάνω είναι ίσως η μόνη καταγραφή για τον Ουίλιαμ Σαιξπηρ για την οποία κανείς δεν μπορεί να εκφράσει κάποια αμφιβολία. Όλα τα υπόλοιπα που αφορούν τόσο τη ζωή του, αλλά πολύ περισσότερο την συγγραφική του κληρονομιά είναι πιο θολά και από την ίδια την ομίχλη που καλύπτει το αγαπημένο του Λονδίνο.

Η λέξη «Πυθία» προέρχεται από το αρχαίο ρήμα «πυνθάνομαι» που σημαίνει πληροφορούμαι. «Πυθία 1» ονομάστηκε το σχέδιο δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή. Αυτό που μάλλον δεν φαντάστηκε ο «νονός» του σχεδίου είναι ότι η αποκάλυψη του σχεδίου θα μας έδινε όλες τις πληροφορίες για το πως ασκήθηκε η παραπολιτική (και όχι μόνο) στη χώρα μας την τελευταία δεκαετία.

“Να πας οπωσδήποτε στην pont neuf.”  Πειθαρχώντας στην προτροπή μιας φίλης έφτασα εκεί με ταξί από το ξενοδοχείο και αφού πέρασα αρκετή ώρα χαζεύοντας την παλαιότερη γέφυρα του Παρισιού αποφάσισα να περπατήσω μέχρι την Αψίδα του Θριάμβου όπου ήταν το ξενοδοχείο.

Ήταν η πρώτη μου μέρα και ήθελα να νιώσω τον παλμό της πόλης. Ήταν η ώρα που ο ήλιος έφευγε και τα φώτα της  – φημισμένης για αυτό – γαλλικής πρωτεύουσας έπαιρναν την θέση του. Και οι Παριζιάνοι έβγαιναν για να απολαύσουν τα θέλγητρά της. Ήταν Παρασκευή, όπως χθες.

«Το ασκέρι, όπου ήτον μέσα, το Ελληνικόν, έκοβε και εσκότωνε, από Παρασκευή έως Κυριακή, γυναίκες, παιδιά και άνδρες, τριάντα δύο χιλιάδες, μία ώρα ολόγυρα της Τριπολιτσάς. Ένας υδραίος έσφαξε ενενήντα. Έλληνες εσκοτώθηκαν εκατόν». Η πιο πάνω περιγραφή ανήκει σε αυτόπτη μάρτυρα. Και όχι σε οποιονδήποτε

Οι πρώτες φετινές εκλογές, αυτές του Ιανουαρίου, έγιναν με ανάδρομο Ερμή. Το δημοψήφισμα έγινε με ανάδρομο Ερμή. Οι εκλογές του Σεπτεμβρίου έγιναν – ω ναι σωστά μαντέψατε – με ανάδρομο τον πλανήτη αγγελιοφόρο. «Εάν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν κάτι θα ήταν παράνομες» θυμάμαι ένα

Απόγευμα Πέμπτης στην αφετηρία της γραμμής 608 στο Γαλάτσι. Χρησιμοποιώ πραγματικά σπάνια λεωφορεία. Χθες ήταν μια από αυτές τις φορές. Περιμένω μέσα στο λεωφορείο μέχρι να έρθει η ώρα για να ξεκινήσει το δρομολόγιο. Σιγά σιγά τα καθίσματα γύρω μου γεμίζουν. Κυρίως κάτοικοι του Γαλατσίου

Τα πρώτα σύνορα ήταν πέτρινα. Τα ονόμασαν τείχη. Οι λιθοξόοι τα κατασκεύασαν με προφανή σκοπό να αποτελέσουν ανάχωμα για τα μέλη της κοινωνίας τους από την απειλή αλλότριων φυλών. Ήθελαν να δημιουργήσουν ένα ασφαλές περιβάλλον για να μπορέσει εκεί να δημιουργηθεί πρόοδος. Εξέλιξη. Οικονομική σε

Από την μαχαιριά στον Ιούλιο Καίσαρα στην σφαίρα που διέλυσε το κρανίο του Τζών Κένεντυ στην ιστορία έχουν καταγραφεί πλήθος δολοφονιών που καταχωρούνται σε μια ιδιαίτερη κατηγορία. Πολιτικές. Τα κίνητρα δεν διαφέρουν με τις υπόλοιπες κατηγορίες. Οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί ήθελαν να αποτρέψουν και

«Έπειτα κατάλαβα ότι είχα δολοφονηθεί. Με έψαξαν σε καφετέριες, νεκροταφεία και εκκλησίες…αλλά δε με βρήκαν. Δε με βρήκαν ποτέ; Όχι. Ποτέ δε με βρήκαν.» Οι λέξεις αυτές γράφονται στην Νέα Υόρκη. Μεταξύ του 1929 και 1930. Αποτελούν μέρος του ποιήματος «Ένας ποιητής στην Νέα Υόρκη». Αλλά

Προφανώς ζούμε σε ένα τεράστιο κινηματογραφικό σετ. Ή είμαστε θεατές ενός αντίστοιχου έργου. Άλλη εξήγηση που να μπορεί να διαθέτει μέσα της μια κάποια λογική δεν φαίνεται να υπάρχει. Τουλάχιστον κάποτε στο πόπολο πρόσφεραν άρτο και θεάματα. Τώρα μόνο θεάματα και αυτά θλιβερά και κακοστημένα. Το αντάρτικο

Ας κλείσουμε τα μάτια μας και ας μεταφερθούμε νοητό πίσω στον χρόνο. Έτος προορισμού 1943.

Ας προσπαθήσουμε να σχηματίσουμε την εικόνα ενός κλασσικού σπιτιού στο κέντρο της Αθήνας, στο Μεταξουργείο. Οι ασπρόμαυρες κακοφωτισμένες ταινίες μας βοηθούν στην δημιουργία της εικόνας. Ας δοκιμάσουμε να οξύνουμε άλλη μια αίσθησή μας. Την ακοή. Ας επιτρέψουμε στα αυτιά μας να γεμίσουμε με τον χαρακτηριστικό ήχο του 45άρι δίσκου που σέρνεται νωχελικά πάνω στην βελόνα του γραμμόφωνου. Όταν ολοκληρωθεί η εικόνα έχουμε το περιβάλλον που γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα της χρόνια η Βίκυ Μοσχολιού.

Το αμερικανικό βομβαρδιστικό B-29 έχει μόλις αδειάσει το περιεχόμενο του υπογαστρίου του και με έναν ελιγμό του πιλότου ευθυγραμμίζει την πορεία του για επιστροφή στην βάση. Άλλη μια αποστολή, άλλη μια μέρα του πολέμου. Το ημερολόγιο του συγκυβερνήτη σμηναγού Ρόμπερτ Λιούις έγραφε 6 Αυγούστου. Το όνομα του αεροσκάφους ήταν Enola Gay και το περιεχόμενο που είχε μόλις ελευθερώσει ήταν μια βόμβα ουρανίου βάρους περίπου 4,5 τόνων που οι αμερικανοί αποκαλούσαν χαϊδευτικά «Little Boy».

Το ρολόι την στιγμή που σταμάτησε ο χρόνος στην Άπω Ανατολή έγραφε 8:15. Το πλήρωμα του Enola Gay ήταν στραμμένο προς την πόλη που μόλις βομβάρδισε και προσπαθούσε να ικανοποιήσει την περιέργειά του σχετικά με την ισχύ αυτού του νέου όπλου. Δεν κατάφεραν να δουν πολλά.

Ένα κοριτσάκι επιστρέφει ασθμαίνοντας στο σπίτι από το σχολείο. Αν το παρατηρήσεις θα διακρίνεις ότι κουτσαίνει ελαφρώς. Το καταλαβαίνεις και από τους μορφασμούς στο πρόσωπό της. Το παράξενο περπάτημά της αναγκάζει το μακρύ φόρεμά της να αγγίζει το έδαφος και να σκονίζεται. Φτάνει σπίτι και ξαπλώνει στο δωμάτιό της. Οι μορφασμοί εξαφανίζονται και το πρόσωπο γλυκαίνει. Στο μυαλό της κυριαρχεί ένα άλλο κοριτσάκι, χωρίς κινητικά προβλήματα. Αέρινο και χαρωπό. Που τρέχει με χάρη ελαφιού και είναι αγαπητό από τους συμμαθητές του. Μια φωνή ή ένας άλλος θόρυβος την επαναφέρει στην πραγματικότητα. Το “ελάφι” εξαφανίστηκε και μόνη στο δωμάτιο είναι η “κουτσοφρίντα” ή αλλιώς Magdalena del Carmen Frida Kahlo y Calderón ή μια από τις σημαντικότερες γυναίκες ζωγράφους του 20ου αιώνα.

Πρωταθλητές Ευρώπης τα πιτσιρίκια του ελληνικού μπάσκετ. Σε έναν συγκλονιστικό(sic) τελικό κατάφεραν και ανέτρεψαν δύο φορές διψήφια εις βάρος τους διαφορά και βρέθηκαν με το χρυσό στο στήθος. Όσοι είδατε τον αγώνα χθες βράδυ ξέρετε τι λέμε. Όσοι όχι δεν θα διαβάσετε εδώ κάποια τεχνική

Ο Ιούλιος είναι ο μήνας εκείνος που επιλέγει πάντα να αποχωρήσει εντυπωσιακά. Με το «Μπλε Φεγγάρι». Την εντυπωσιακότερη ίσως, άντε και την αυγουστιάτικη για κάποιους, πανσέληνο του χρόνου. Ο Ιούλιος όμως είναι και ένας μήνας κατά τον οποίο μνημονεύονται σπουδαίοι Ιστορικοί σταθμοί που επηρέασαν σημαντικά την

Εκλογές λοιπόν. «Κλείδωσαν», λέει, για το πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου. Ή μπορεί και Νοέμβριο. Ο Σεπτέμβριος πάντως δεν βγαίνει με τίποτα. Εκλογές λοιπόν. Γιατί όμως; Δεύτερη φορά μέσα σε μια χρονιά. Τι μπορεί να αλλάξουν. Τι νέο μπορεί να προσφέρουν. Ας είμαστε ρεαλιστές. Οι εκλογές θα

...«Τότε ο πρίγκιπας έσκυψε πάνω στη Χιονάτη, της έδωσε ένα φιλί και έσπασε έτσι την κατάρα της κακιάς μάγισσας…». Σε αυτό το σημείο το βιβλίο κλείνει απαλά και χωρίς θόρυβο, το από ώρα γλαρωμένο παιδάκι κοιμάται πλέον βαθιά και ο γονιός αποχωρεί με προσεκτικά βήματα

Από την κυβέρνηση  στήριξαν τελικά  125 την επιλογή του πρωθυπουργού συν τον κ Βαρουφάκη 126. Ποιοι από την αντιπολίτευση πρόθυμα θα μπαλώσουν τις τρύπες που με βεβαιότητα θα δημιουργηθούν από εδώ και πέρα. Και έπειτα οι αναλύσεις. Τι σημαίνει αυτό, πότε θα έχουμε εκλογές κλπ. Και μετά τα στατιστικά. Τα αγαπημένα μας στατιστικά. Ποιος βουλευτής ψήφισε και τα τρία μνημόνια. Ποιος το έχει κάνει με διαφορετικούς πολιτικούς σχηματισμούς κ.α.

Και το σουβλάκι που στο μεταξύ έχουμε παραγγείλει για να συνοδεύσουμε την παρακολούθηση είναι ήδη στο 23%. Γιατί; Γιατί έτσι είναι οι επιταγές των δανειστών. Της τρόικας. Είναι όμως έτσι; Ή κάπως έτσι; Η απάντηση κατά την ταπεινή και μη ειδική μας γνώμη είναι ότι είναι ακριβώς έτσι. Η τρόικα είναι απολύτως υπεύθυνη για ότι έχει συμβεί τα τελευταία πέντε χρόνια. Για την εξαθλίωση του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού.