“Θα βάλω τα λεφτά μου στην τράπεζα για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο” έλεγε κάποτε (όχι πολύ παλιά) ο κόσμος, ο οποίος ό,τι οικονομίες είχε τις άφηνε στις τράπεζες αφού είχε εμπιστοσύνη σε αυτές.
Τώρα η λέξη εμπιστοσύνη στην οποία στηριζόταν το τραπεζικό σύστημα έχει γίνει πιο γραφική και από ηλιοβασίλεμα στην Σαντορίνη. Αν την Τρίτη ανοίξουν οι τράπεζες, την Τετάρτη θα κλείσουν, καθώς άπαντες θα τρέξουν σωρηδόν να βγάλουν τα λεφτά τους μην τυχόν γίνει κανένα ριφιφί (βάλτε ότι θέλετε σε αυτό) και τα χάσουν.
Αυτό δεν το λέω από το μυαλό μου, αλλά το μαρτυρούν οι ουρές στα ΑΤΜ, πριν αλλά και μετά το δημοψήφισμα. Συγκεκριμένα μια βόλτα να έκανες τα μεσάνυχτα της Κυριακής σε Αθήνα και Πειραιά, θα έβλεπες κόσμο να κάνει ουρά ώστε να βγάλει τα πολυπόθητα 50 ευρώ.
Όλα τα παραπάνω με κάνουν να σκεφτώ ότι η μαγική νέα φράση που ακούει στο όνομα capital controls θα μείνει για πολύ ακόμη στο λεξιλόγιο μας.
Για το δημοψήφισμα…
Ήταν 5 Ιουλίου του 2004, όταν η Εθνική Ελλάδος στο ποδόσφαιρο επέστρεφε από την Πορτογαλία έχοντας στα χέρια της το βαρύτιμο τρόπαιο του Euro.
Τότε ο κόσμος είχε στήσει ξέφρενο πάρτι, όπως το χθεσινό που είδαμε στην πλατεία συντάγματος.
Τότε πανηγύριζαν για το Euro… τώρα ακόμη για το Euro πανηγυρίζουν;
