Τον τελευταίο καιρό γίνεται επίκληση στην “κοινή λογική”, τον μοναδικά αντικειμενικό, αδιάψευστο και υπεράνω κάθε υποψίας τιμητή των τεκταινομένων.
Όταν όμως η επίκληση της “κοινής λογικής” γίνεται για τη διατύπωση και δικαιολόγηση κρίσεων οποιασδήποτε μορφής, “αμφισβητείται” γιατί η κοινωνία δεν είναι πλέον ενιαία. Επειδή διατρέχεται από ποικίλα και διασταυρούμενα αξιολογικά συστήματα και πεποιθήσεις, δεν εκπροσωπείται από έναν και μόνο “νου”, αλλά από πολλούς.
Τι κράτος θέλουμε τελικά; Τι είδους μεταρρυθμίσεις; Τι μέλλον γι’αυτή τη ριμάδα Χώρα; Θέλουμε να είμαστε ένα Ευρωπαϊκό κράτος στα Βαλκάνια ή ένα Βαλκανικό κράτος στην Ευρώπη;
Πρώτα να τελειώνουμε επιτέλους με τα υπαρξιακά μας και να φτιάξουμε τα του Οίκου μας. Μόνοι μας, ανυπόταχτοι της ψυχής και του πνεύματος μπορούμε να συντηρήσουμε τη Φλόγα της Δημιουργίας σε αυτή τη Χώρα.
Δεν έχεις αξιοπρέπεια όταν ζητιανεύεις δανεικά. Όταν είσαι ανίσχυρος, είσαι έρμαιο του ισχυρού. Και οδηγούμαστε ξανά στο αγαπημένο μας σπορ. Το Διχασμό!!
Οι τωρινοί πολιτικοί μας εξουσιαστές, που ετοιμάζουν απλά μια ηρωοποιημένη έξοδο μέσω εκλογών με ανύπαρκτους πολιτικούς αντιπάλους, μας καθοδηγούν σαν μάζα και δημιουργούν διχαστικά διλήμματα στο λαό, ανακαλύπτοντας πάντα εξωτερικούς εχθρούς, ανήμποροι να αναλάβουν τις Ιστορικές τους ευθύνες.
Τον εύπιστο λαό μας, που αντί να τον κάνουν πλουσιότερο τον έστειλαν στις ουρές στα ΑΤΜ και αύριο μεθαύριο στα δελτία βενζίνης και τροφίμων.
Δεν τους πειράζει, αυτός ήταν ο κόσμος στους δικούς τους σοσιαλιστικούς παραδείσους και αυτόν το σοσιαλισμό ονειρεύονται.
Ανάθεμα αν έτσι είναι ο σοσιαλισμός και η “αριστεροσύνη” τους.
Δυστυχώς πολύ εύκολα μιλάμε για αξίες, αλλά δύσκολα ζούμε με αυτές.
Κάποτε η δική μας Αριστερά (όχι του υπαρκτού- σοσιαλισμού) είχε Ήθος, ‘Όραμα, Αισθητική, Προσωπικότητες.
Η σημερινή δυστυχώς, όπως εκφράζεται από το Σύριζα –Ανέλ, είναι ένα εθνολαικίστικο σύμπλεγμα, προσκολλημένο σε ένα παρελθοντικό δογματισμό. Με ιδεολογικές ονειρώξεις που αδυνατεί να ακολουθήσει και να κατανοήσει τις κατακλυσμιαίες και κοσμογονικές αλλαγές που επιτελούνται σε Κοινωνικό, Πολιτικό, Οικονομικό περιβάλλον σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η ελευθερία είναι το υπέρτατο αγαθό, μαζί με τη δικαιοσύνη και την ισότητα. Όμως “Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης” -Φρόιντ.
Και εμείς γίναμε ευθυνόφοβοι. Κρίμα… όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι με τους Άλλους… άρα είναι εχθρός…
Και εμείς είμαστε πάντα οι άλλοι, για κάποιους που απλά δεν τους αρέσει η γνώμη μας. Και από αυτό τίποτα πιο φασιστικό και επικίνδυνο δεν υπάρχει.
Προσωπικά δηλώνω Ρομαντικός -για άλλους δεξιός, άλλους αριστερός, άλλους κοντός, άλλους χοντρός, άλλους μερκελιστής, και ότι του κατεβάσει του καθενός…
