Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου… “Η επιχείρηση έχει ως πρωταρχικό σκοπό να παράγει ευτυχία, όχι να συσσωρεύει εκατομμύρια”.
Ποιος λέτε να το έχει πει αυτό; Πάει το μυαλό σας;
Όχι δεν είναι κάποιος Συριζαίος, άλλωστε εκείνοι είναι κατά της επιχειρηματικότητας έτσι κι αλλιώς.
Ούτε κανένας κομμουνιστής… Εκείνοι την επιχείρηση θα την είχαν έτσι κι αλλιώς… κολεκτιβοποιήσει. Σιγά μην την άφηναν στα χέρια επιχειρηματία.
Τέλος πάντων, δεν το είπε αυτό κάποιος αριστερός. Το δήλωσε ο B.C. Forbes στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Forbes, τον προμαχώνα του επιχειρηματικού καπιταλισμού, πριν από 100 χρόνια.
Απίστευτο ε; Κι όμως, πέρα για πέρα αληθινό.
Ο B.C. Forbes, όπως μας ενημερώνει στο editorial του συλλεκτικού επετειακού τεύχους (που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα με το “Κεφάλαιο” στο Χριστουγεννιάτικο τεύχος) για τα 100 χρόνια της κυκλοφορίας του περιοδικού ο σημερινός εκδότης του Steve Forbes, πίστευε βαθιά σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε επιχειρηματικό καπιταλισμό.
Αγαπούσε να καταγράφει τα κατορθώματα των ηγετών των επιχειρήσεων – όσο πιο τολμηρά τόσο το καλύτερο.
Καταφερόταν όμως εναντίον εκείνων που θεωρούσε ότι εκμεταλλεύονταν τους υπαλλήλους τους ή ήταν ανίκανοι στη διαχείριση των επιχειρήσεών τους…
Φοβάμαι ότι αν ζούσε σήμερα θα είχε πολλά ράμματα για την γούνα πολλών, ιδιαίτερα επιγόνων μεγάλων επιχειρηματιών…
Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, υπήρξαν δυστυχώς πολλά παραδείγματα προς αποφυγή.
Τα οποία συνέβαλαν, σε συνδυασμό βέβαια με τη μεγάλη διαφθορά της διοίκησης -που ήταν και το μείζον πρόβλημα- τη διαπλοκή και τις λανθασμένες επιλογές, να οδηγηθεί η χώρα στην παρατεταμένη κρίση.
Και στην “αγκαλιά” των πλέον λαϊκιστικών στρωμάτων της πολιτικής, της κουλτούρας και της κοινωνίας.
Η αυτοκριτική είναι πάντα χρήσιμη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και επιχειρηματικά διαμάντια στη χώρα. Αλίμονο…
Η επανίδρυση της χώρας, η οποία είναι απαραίτητη μετά το τέλος της τρέχουσας περιπέτειάς της μέσω της διακυβέρνησης από την συγκεκριμένη κυβέρνηση, δεν θα πρέπει να περιοριστεί στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στην δημόσια διοίκηση, την φορολογία και την αγορά.
Θα πρέπει να συνοδευτεί και από την μεταρρύθμιση της ίδιας της επιχειρηματικότητας. Η οποία επλήγη από τις συνήθειες ορισμένων επιχειρηματιών που, ιδιαίτερα μετά την εποχή της χρηματιστηριακής “φούσκας”, λησμόνησαν την “παραγωγή ευτυχίας” και την “διάχυση του πλούτου” και περιορίστηκαν μόνο στην συσσώρευσή του.
Οι εποχές αλλάζουν, η οικονομία αλλάζει, η επιχειρηματικότητα αλλάζει.
Μπαίνουμε σε μία εποχή πολύ υψηλών προκλήσεων και αναδιανομής της πίτας της ισχύος και του χρήματος.
Οι εξελίξεις τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και όπως έχει παρατηρηθεί και σε άλλους επιχειρηματικούς και οικονομικούς κύκλους στο παρελθόν, οι ηγέτες του χθες, μπορεί να είναι ασήμαντοι παίκτες του αύριο αν δεν προσαρμοστούν και τη θέση τους θα πάρουν “παίκτες” που ούτε να τους έχουμε ακόμη υποπτευθεί.
Και είναι δεδομένο ότι όσοι δεν ακολουθήσουν την εξέλιξη, θα εξαφανιστούν όπως οι δεινόσαυροι…
Όμως, εκείνο που δεν αλλάζει διαχρονικά είναι το μοντέλο της επιτυχίας.
Γι αυτό δεν είναι κακό να μην ξεχνάμε τα λόγια του B.C. Forbes…
