Το αποτέλεσμα της προ ημερησίας διάταξης συζήτησης στο Κοινοβούλιο, όπως είχαμε εκτιμήσει εχθές, ήταν άνευ σημασίας. Ούτε σοφότεροι ως προς τις παρεμβάσεις στην δικαιοσύνη γίναμε, ούτε ακούσαμε τα περιβόητα “ονόματα και διευθύνσεις”. Τουλάχιστον όχι από την μεριά του πρωθυπουργού. Παρά τις προσδοκίες που ο ίδιος έχει δημιουργήσει. Εδώ και πάρα πολύ καιρό…
Παρά το ανούσιο του τελικού αποτελέσματος όμως, υπήρξαν σημεία που έχουν ιδιαίτερη σημασία και που είναι πιθανό να “κρύβουν” βαρυσήμαντα μηνύματα. Οπότε καλό είναι να σημειωθούν και να αναφερθούν. Διότι, πιθανότατα, σηματοδοτούν χρόνο-σημείο καμπής για την χώρα. Τα ξημερώματα της Τρίτης προς την Τετάρτη, δρομολογήθηκαν εξελίξεις…
Με τα παραπάνω δεν εννοώ την αναφορά του Δόκτορα σε δεκατρείς νομοθετικές διατάξεις, ως παράνομες παρεμβάσεις στην Δικαιοσύνη. Νομοθετικές διατάξεις ψηφισμένες από δημοκρατικά εκλεγμένη Βουλή, σεόλες τις περιπτώσεις!
Αν και, για να είμαι ειλικρινής, σε αυτό το σημείο έχω απορίες. Δεν τον έχουν ενημερώσει για το πως λειτουργεί η Δημοκρατία, πλην Καράκας και Πιονγιάνγκ; Αλλά ακόμη και αυτό να μην συνέβη, δεν του θύμισε κανείς ότι αυτός κυβερνά επί 14 μήνες; Και ότι θα μπορούσε να τις έχει καταργήσει από την πρώτη μέρα όλες, “με έναν νόμο και ένα άρθρο”; Ή μήπως και ενημερωμένος ήταν και γνωρίζει ότι αυτός κυβερνά αλλά αδιαφορεί και επιλέγει να τις διατηρεί ανέπαφες; Απλά λέω, μήπως…
Επίσης δεν εννοώ το σημείο εκείνο όπου άκουσα, έντρομος και άναυδος, τον υπουργό Δικαιοσύνης καθηγητή Παρασκευόπουλο, διακεκριμένο νομικό και υπεύθυνο για μία από τις μεγαλύτερες μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα (σύμφωνο συμβίωσης) να νομιμοποιεί παραβίαση του Συντάγματος. Όταν εξήγησε για ποιους “λόγους δικαίου” ο νόμος του για την χρήση παράνομα αποκτηθέντων αποδεικτικών στοιχείων, παραβιάζει το Σύνταγμα και το παραβιάζει ορθά!
Υπάρχει νόμιμη παραβίαση του Συντάγματος. Σωστά διαβάζετε. Ειλικρινά δεν ξέρω πώς να το χαρακτηρίσω. Κάποιος με διαφορετικές πεποιθήσεις, θα το ονόμαζε Χούντα. Προσωπικά το μόνο που θα πω είναι ότι μακάρι να μην το ξαναζήσουμε αυτό. Ούτε στο Ελληνικό, ούτε σε κανένα άλλο δημοκρατικά εκλεγμένο Κοινοβούλιο. Ποτέ!
Τα παραπάνω σημεία όμως, χρησιμεύουν μόνο σαν αποδείξεις του επιπέδου στο οποίο έχει καταντήσει να βρίσκεται η χώρα. Όπως και το πολιτικό σύστημα, σχεδόν στο σύνολό του. Τα μέλη του οποίου βέβαια, εκλέγονται από τους ψηφοφόρους (για να μην ξεχνιόμαστε)…
Τα σημαντικά σημεία, εκείνα που καταδεικνύουν ότι την νύχτα της Τρίτης συνέβη μια σημαντική αλλαγή, είναι άλλα. Και αφορούν τόσο την συνολική παρουσία του πρωθυπουργού, όσο και την αντίστοιχη του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η μεν πρώτη, ήταν χαρακτηριστικά υποτονική. Στην καλύτερη περίπτωση. Ένας πιο ακριβής χαρακτηρισμός θα ήταν “ηττοπαθής”. Η κάθε κίνηση του Αλέξη Τσίπρα αυτό πρόβαλλε. Η κάθε έκφραση του προσώπου του έδειχνε ότι ξέρει. Αυτό που όλοι, πλέον, έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν. Ο χρόνος που του απομένει είναι πολύ λίγος. Αν δεν κατορθώσει να επιφέρει κάποια δραματική αλλαγή στις πολιτικές που προσπαθεί να εφαρμόσει, έχει τελειώσει. Και το γάντζωμα στην εξουσία δεν θα του αποφέρει τίποτα…
Η δεύτερη, από την άλλη, απείχε πολύ από την συγκρατημένη εικόνα στην οποία μας είχε συνηθίσει ο καινούργιος πρόεδρος της Ν.Δ., μέχρι σήμερα. Έντονος, επιθετικός με σκληρή και αιχμηρή γλώσσα, ήταν η προσωποποίηση της αυτοπεποίθησης. Επιδεικνύοντας τι ακριβώς εννοεί με τον όρο “θεσμική αντιπολίτευση”, κυριολεκτικά επανέφερε standards και θύμισε παλιές, ένδοξες μέρες του κοινοβουλευτισμού. Το σημαντικό στοιχείο της παρουσίας του όμως, ήταν η αλλαγή στάσης ως προς τις εκλογές.
Εβδομήντα δύο μόλις μέρες μετά την εκλογή του, έφτασε ένα μόλις βήμα από το να τις ζητήσει. Η προτροπή “Φύγετε”, σίγουρα, δεν είναι ξεκάθαρο αίτημα εκλογών. Αποτελεί όμως ότι πιο κοντινό σε αυτό. Όταν έχει κατηγορηματικά δηλώσει πως δεν τις ζητά. Επειδή δεν βιάζεται να γίνει πρωθυπουργός, δεν έχει τρόπο να τις προκαλέσει και δεν επιθυμεί να “γίνει γραφικός”. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι άνθρωπος που θα επέτρεπε ποτέ να του συμβεί κάτι τέτοιο. Όπερ μεθερμηνευόμενο, σημαίνει δύο πράγματα…
Πρώτον, ότι έχει σχηματίσει την γνώμη ότι η παραμονή της κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. είναι πολύ περισσότερο επιζήμια απ’ ότι ανέμενε. Και, επομένως φοβάται για το τι θα έχει απομείνει από την χώρα στην επόμενη κυβέρνηση, για να διαχειριστεί.
Δεύτερον, πως διαβλέπει σημαντικότατες εξελίξεις, στο άμεσο μέλλον. Εξελίξεις που η συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων, δεν έχει αντιληφθεί. Εξελίξεις που τον οδηγούν να κινηθεί γρήγορα. Πριν καν το συνέδριο του κόμματός του…
Το πιθανότερο είναι ότι αυτές οι εξελίξεις θα αφορούν όλους όσους ζούμε στην Ελλάδα. Γι’ αυτό, αν μη τι άλλο, όλοι οφείλουμε να είμαστε σε πλήρη επιφυλακή…
Πέτρος Λάζος
