Γιατί οι πρόσφυγες από την Συρία και άλλα κράτη θαλασσοδέρνονται και πνίγονται στη Μεσόγειο στο δρόμο για την Ευρώπη και δεν παίρνουν ένα αεροπλάνο;
Δεν είναι εύλογο το ερώτημα; Γιατί δεν παίρνουν ένα αεροπλάνο για να φτάσουν με 400 ευρώ σε μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα;
Η απάντηση είναι απλή. Διότι το απαγορεύει η Οδηγία 2001/51/ΕΚ της Ευρωπαϊκής Ένωσης που λέει ότι κάθε αεροπορική (ή/και ναυτιλιακή) εταιρεία που μεταφέρει ένα άτομο χωρίς τα κατάλληλα έγγραφα για την είσοδο του στην ΕΕ πρέπει μα μπει στο ίδιο αεροπλάνο και να επιστρέψει απ εκεί που ήρθε, πληρώνοντας και το εισιτήριο της επιστροφής.
Έτσι οι αεροπορικές εταιρείες εφαρμόζοντας την Οδηγία δεν αποδέχονται επιβάτες από τις χώρες αυτές.
Δεν είναι λοιπόν λίγο (τουλάχιστον) περίεργο το γεγονός ότι καλωσορίζουν τώρα όσους επιβίωσαν;
Είναι σαν να τους υποβάλλουν σε ένα τεστ κοπώσεως, ή και επιβιώσεως! Κάτι σαν reality show δηλαδή.
Μοιάζει πραγματικά εφιαλτικό παιγνίδι το να υποβάλλεις αυτούς τους χιλιάδες κατατρεγμένους σε αυτό το απίστευτο βάσανο προκειμένου να κτυπήσουν τις πόρτες των συνόρων μας, και μετά να χειροκροτείς όσους κατάφεραν να μείνουν ζωντανοί από το ταξίδι που μαρτυρίου.
Ταξίδι μαρτυρίου που εν πολλοίς επιβλήθηκε από τους πολέμους στους οποίους και χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν συμβάλει.
Ταυτόχρονα μοιάζει κοροϊδία το κλάμα για τον νεκρό Αυλάν, όταν την ίδια ώρα του απαγόρευσαν ένα καθ’ όλα νόμιμο δρομολόγιο. Όταν κάνεις την πρόταση για νόμιμη και ασφαλή έλευση, σου λεν δεν γίνεται, θάρθουν πολλοί! Άρα αυτό που λένε ουσιαστικά είναι, νάρθουν όσοι μείνουν ζωντανοί.
Παρ’ όλα αυτά ο κανονισμός θα συνεχίσει να ισχύει, ταυτόχρονα με τα δάκρυα και τα χειροκροτήματα.
Γι’ αυτό όσοι Κύπριοι ή ξένοι καλούν σε διεθνή διάσκεψη για το θέμα ας εισηγηθούν το μόνο αποτελεσματικό τρόπο διάσωσης των ανθρώπων αυτών.
Σε διαφορετική περίπτωση ας πάψουν τουλάχιστον τα δάκρυα πάνω από τους νεκρούς. Μεγάλη κοροϊδία.
Χαίρομαι γιατί στην ομιλία του ο κύριος Γιούνκερ, έδειξε να αντιλαμβάνεται το πρόβλημα αφού μίλησε για την ανάγκη της νόμιμης μετανάστευσης. Ίσως λίγο αργά, αλλά ας είναι. Μένει να δούμε την πράξη!
