Ο ΓΑΠ νοίκιασε παραθαλάσσια μεζονέτα 120 τ.μ. με χίλια ευρώ τον χρόνο. Τέτοιες τιμές, ούτε σε Φουκουσίμα και Τσερνόμπιλ!
Ακολουθεί ωδή για τις περιπέτειες του λατρεμένου μας:
Ημασταν δεν ήμασταν περίπου ταλιμπάν και ήρθαν οι Ευρώπες, ήρθε και ο Στρος Καν. Την ασθένειά μας για να γιάν’ ήθελε να προκάν’ ο φουκαράς ο Γιώργος και λέγαμε αμάν. Τον κράξαμε, τον διώξαμε, φέραμε Παπαδήμο. Μια σακαράκα πήραμε, πληρώσαμε για λίμο.
Πικράθηκε, σιχτίρισε, τον πλάκωσε το άδικο κι έπνιγε τον πόνο του σε ένα τσιπουράδικο, ύστερα μπριζολάδικο, ποτέ σε βενζινάδικο (ήντουνε οικολόγος). Τα γκρέκικα τα μίλαγε ωσάν ηλεκτρολόγος που έπιασε την πρίζα – το ρεύμα τον εχτύπησε και άστραψε σαν μαρκίζα η φαλακρή του κάρα, που σαν μιλούσε ελληνικά τα έκανε μαντάρα. Πετρέλαιο δεν χάλαγε, ποδήλατο καβάλαγε και άλλαζε αλυσίδα όντας εν κινήσει – να πάει, να μη γυρίσει. Η οικονομία κρύωσε και έβηχε, κι έγινε σαν φλουρί, μα πριν την αναλάβει έμοιαζε με ουρί. Το αίμα της το ρούφηξαν λαμόγια με μπουρί. Ο Γιώργος είναι πονηρός, αυτά που τρώει να τα τρως, είναι της πρώτης διαλογής – παγκόσμιας σοσιαλιστικής, υγιεινής διαστροφής.
Δικαστικά
Επήγε εδώ, επήγε εκεί, επήγε παραπέρα. Το έριξε στον τουρισμό, κολύμπι όλη μέρα. Μεζέδες, κιθάρες και ποτά, χαρές και ντόλτσε βίτα – και άσε τους ιθαγενείς να τρώνε μόνο βλήτα, ψωμιά να παίρνουν χθεσινά στο τζάμπα και στη ζήτα, και Πάσχα και Χριστούγεννα ένα σουβλάκι πίτα. Ομως βαρέθηκε πολύ τα ίδια και τα ίδια. Να ξημερώνει στο Καστρί, νυχτέρια στην Εκάλη. Του έλειψε η εξοχή, τ’ αστέρια να δει πάλι. Πεθύμησε τη θάλασσα, τις ξάπλες του, τις ηλιοθεραπείες. Θέλει κανό μα και καγιάκ, και όμορφες κυρίες. Να λιάζονται όλοι μαζί και να γελούν, να λένε μυστικά – και να νοικιάσει δίπατο εις τα Δικαστικά. Σε μεζονέτα άνετη, μπερκέτη νοικοκύρη. Και να διάγει πλούσια με κόστος κακομοίρη. Χίλια ευρώ τον χρόνο πληρώνει για ενοίκιον. Οσο κοστίζει κοστουμιού το ένα το μανίκιον. Θα το επίστευες κι εσύ αν ήσουνα ραδίκιον, ανόητος και στόκος, αλλά τυγχάνεις πονηρός και ήσουνα πασόκος…
Παναγιώτης Λιάκος dimokratianews.gr
