Του Σάκη Μουμτζή… Πίσω από τη δήλωση του Π. Σκουρλέτη στο Bloomberg, πως ο CEO της Eldorado σορτάρισε τη μετοχή της εταιρείας του, υποκρύπτονται δύο εκδοχές.
Η πρώτη υποστηρίζει πως ο υπουργός δεν γνώριζε πού μιλούσε. Αγνοούσε το παγκόσμιο κύρος του συγκεκριμένου τηλεοπτικού σταθμού. Νόμιζε, δηλαδή, πως έκανε αυτήν τη δήλωση σε ένα περιφερειακό ελληνικό κανάλι.
Η άλλη εκδοχή υποστηρίζει πως ο Π. Σκουρλέτης γνώριζε άριστα πού μιλούσε και εξίσου καλά γνώριζε τη βαρύτητα των όσων έλεγε, εκεί που τα έλεγε, καθώς και τις συνέπειες των λόγων του. Ήταν μία εν ψυχρώ επίθεση κατά του CEO, με συγκεκριμένη στόχευση.
Επειδή σίγουρα δεν μπορεί να συμβαίνει το πρώτο, μοιραία συμβαίνει το δεύτερο. Και σε αυτά τα επίπεδα το κίνητρο δεν μπορεί να είναι η προσωπική βεντέτα, αλλά κάτι άλλο. Πολύ πιο σοβαρό.
Μέχρι πρότινος πίστευα πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι παντελώς αδιάφορη για την επιχειρηματικότητα. Στον σχεδιασμό της –έστω στην υποτυπώδη μορφή που υπάρχει– δεν περιλαμβάνεται η ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και λόγω της κοσμοθεωρίας που την καθοδηγεί.
Ομολογώ τη λάθος εκτίμηση μου. Δεν αδιαφορούν απλώς. Θέλουν να καταστρέψουν κάθε τι που λειτουργεί έξω από τα πλαίσια του δημόσιου τομέα. Κάθε τι που παράγει κέρδος και πλούτο, καθώς αυτές οι δύο έννοιες είναι τοποθετημένες στον χώρο της απαξίας, λόγω των ιδεολογικών αγκυλώσεων του βασικού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτήν την ιδεολογική παράμετρο θα πρέπει πάντα να την λαμβάνουμε υπ΄ όψη στις αναλύσεις μας.
Μία από τις πιο βασικές αρχές του ανθρωπισμού είναι το δικαίωμα στην απασχόληση, που με τη σειρά του είναι άμεσα συνδεδεμένο με την αξιοπρεπή διαβίωση και τα όσα αυτή συνεπάγεται. Συνεπώς, η δημιουργία ή η διατήρηση των θέσεων εργασίας θα έπρεπε να ήταν το κύριο μέλημα μίας κυβέρνησης που διατείνεται πως ενδιαφέρεται για τους αδύναμους, για τους μη έχοντες, για τους άνεργους. Κι επειδή στην Ε.Ε., αλλά και σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, τις θέσεις εργασίας τις δημιουργεί κύρια ο ιδιωτικός τομέας, θα ήταν αναμενόμενη κάθε πολιτική που θα απέβλεπε στη στήριξη και στην ενίσχυση του.
Όμως ο ιδιωτικός τομέας, στις ανοικτές – φιλελεύθερες κοινωνίες λειτουργεί με την παραγωγή κέρδους. Με τη δημιουργία πλούτου, μέρος του οποίου έχει κοινωνικό πρόσημο, καθώς πηγαίνει στη μισθοδοσία των εργαζομένων και στη φορολογία.
Όταν το κέρδος και ο πλούτος δαιμονοποιούνται, είναι απολύτως φυσιολογικό και όλος ο ιδιωτικός τομέας να τίθεται εν διωγμώ. Με συγκεκριμένες πράξεις και παραλείψεις, να επιδιώκεται η αποσάρθρωσή του, η εξόντωση του, καθώς η ισχυρή παρουσία του αντιστρατεύεται τα ιδεολογικά προτάγματα με τα οποία είναι διαπαιδαγωγημένα τα κυβερνητικά στελέχη.
Και όσο πιο μεγάλη είναι μία παραγωγική μονάδα, τόσο μεγαλύτερο στόχο δίνει στο πολιτικό προσωπικό, που επιζητεί τον περιορισμό των δραστηριοτήτων της και τον μαρασμό της. Κάπως έτσι θα πρέπει να ερμηνεύσουμε την επίθεση του Π. Σκουρλέτη κατά του CEO της Eldorado στο παγκόσμιας ακτινοβολίας Bloomberg, που είναι βέβαια συνέχεια της γνωστής ιστορίας των Σκουριών.
Το τι θα προκύψει στις αίθουσες των δικαστηρίων είναι άγνωστο. Το σίγουρο είναι πως το επιχειρείν στη χώρα μας δέχτηκε ακόμα ένα συνειδητό χτύπημα από την πολιτική εξουσία, την ίδια ώρα που αρχίζουν να παρατηρούνται φαινόμενα επαναδιόγκωσης του δημόσιου τομέα.
