Ένα από τα επιτεύγματα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας είναι η γενική κατοχύρωση του δικαιώματος στην ελεύθερη πληροφόρηση γεγονότων και απόψεων.
Είναι η πλέον διακριτή διαφορά ανάμεσα στα ανελεύθερες ολοκληρωτικές μορφές διακυβέρνησης με τις δημοκρατίες της δύσης.
Στις δυτικές δημοκρατίες επιτρέπεται και ενθαρρύνεται η έκφραση και διακίνηση ιδεών, ακόμη και εκείνων των πολιτικών παρατάξεων οι οποίες δεν συμφωνούν με το οικονομικό και πολιτειακό μοντέλο διακυβέρνησης.
Από αυτό ακριβώς αντλούν την ανθεκτικότητα και τη δημοκρατική τους δύναμη, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα την διάρκεια και την συνέχεια του αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτισμού.
Τα κριτήρια και η ποιότητα των κριτηρίων επιλογής των εκπροσώπων (βουλευτών, κομμάτων) από τους πολίτες, σε πολύ μεγάλο βαθμό καθορίζονται από την ακρίβεια και την ποιότητα των πληροφοριών που εισπράττουν από το διαδίκτυο, την τηλεόραση, και άλλες μορφές ενημέρωσης.
Η αποτύπωση και η διακίνηση πληροφοριών και απόψεων στην εποχή μας είναι ταχύτατη, μαζική και άκρως ποσοτική.
Η ταχύτητα διακίνησης πληροφοριών και μηνυμάτων, αναβάθμισε δραματικά την επιρροή στην πολιτική των επαγγελματιών διαμορφωτών της κοινής γνώμης (opinion makers), των επικοινωνιολόγων και των δημοσκόπων.
Η στρατευμένη και η «έμμισθη» δημοσιογραφία, συμπαρατάσσεται και καθοδηγείται από δημοσκοπικά ευρήματα ή επικοινωνιακές στοχεύσεις κομμάτων και ιδεολογιών, μετατρέποντας και θυσιάζοντας το λειτούργημα της ενημέρωσης στο βωμό της άνευ αρχών αποδόμησης του πολιτικού ή οικονομικού αντίπαλου ή το πιο σύνηθες στην μεθοδευμένη εκτροπή και αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, διογκώνοντας ή παρουσιάζοντας και ερμηνεύοντας τα μη γεγονότα ως σημαντικά.
Μεταφέροντας με ερμηνευτικό τρόπο τη βασική πληροφορία, διαμορφώνουν την συνείδηση αποδοχής «κρυμμένων» ιδεολογικών μηνυμάτων. Ακριβώς όπως στις εμπορικές διαφημίσεις.
Παραδείγματα από την πρόσφατη επικαιρότητα:
α) «Δικό της κόμμα κάνει η κ Κωσταντοπουλου» – γράφτηκε σε υψηλής επισκεψιμότητας (κυκλοφορίας) ηλεκτρονικό μέσο.
Η πραγματική είδηση είναι, ότι ιδρύεται κόμμα με πρωτοβουλία της κ Κωσταντοπούλου.
Το μήνυμα που έμμεσα στάλθηκε όμως είναι ότι η κ Κωσταντοπούλου θα ηγηθεί ενός αρχηγικού κόμματος με πολιτικές συμπεριφορές όμοιες με την δική της – «αγοράστε το» για να κόψουμε ψήφους από το Σύριζα.
Είναι αυτονόητο ότι τα κόμματα, έστω και τα νέα, δεν είναι μαγαζιά ούτε οι οπαδοί τους το προς έκθεση εμπόρευμα. Θυμηθείτε τον κ Παπανδρέου και το εκ γονικής παροχής του ΠΑΣΟΚ.
Β) Η αριστερά στην Ελλάδα υπό την ηγεμονία της κ Παπαρήγα και με νέο σκυταλοδρόμο τον κ Λαφαζάνη αναπροσάρμοσε και παραμετροποίησε την τακτική της για την αποδόμηση του κοινοβουλευτισμού, με το να μην στοχεύει πολιτικά άμεσα την ελεύθερη αγορά και τον «καπιταλισμό», αλλά την αποδόμηση μέσω εναλλακτικών οικονομετρικών προτάσεων που έμμεσα οδηγούν στην οικονομική χρεωκοπία του κράτους, με συνέπεια την οργή του θιγόμενου πληθυσμού.
Ώστε με τη μέθοδο της διολίσθησης και με σκαλοπάτι την αγανάκτηση, να χειραγωγηθούν οι πολίτες να επιλέξουν τη μορφή και τρόπο διακυβέρνησης που τους υπαγορεύει η ιδεολογία της Λ.ΕΝ. και λοιπών «λεν».
Η ελληνική και η παγκόσμια «φερόμενη αριστερά» – φερόμενη διότι κατά τους ίδιους πρωταρχικό πολιτικό τους μέλημα είναι η βελτίωση των συνθηκών και της ποιότητας διαβίωσης του πληθυσμού- είναι το απομεινάρι, το ερείπιο, της συντριβής του γραφειοκρατικού- κρατικού τρόπου παράγωγης, που αυτοπροσδιορίστηκε αυθαίρετα ως «σοσιαλιστικός».
Ένας μιλιταριστικός «σοσιαλισμός» που ισοπέδωσε τον άνθρωπο, την τέχνη, τον πολιτισμό, ανίκανος να ικανοποιήσει έστω και βασικές διατροφικές ανάγκες των εθνών που κυριάρχησε.
Ένας «σοσιαλισμός» που κατάργησε καταστέλλοντας βίαια την έννοια του πολίτη.
Ένας «σοσιαλισμός» βαριά άρρωστος, που κατέρρευσε το 1990 επιβιώνοντας έως τότε επικαλούμενος αόρατους εχθρούς, περικυκλώσεις, ισοπεδωτικές, εξισωτικές και προς τα κάτω πάντα οικονομικές απολαβές για τον υπό του πληθυσμό.
Η νέα τακτική αποδόμησης του κοινοβουλευτικού συστήματος δεν είναι τόσο νέα (για τους «επαΐοντες» είναι βασικές διδαχές του τροτσκισμού). Εισοδισμός στο Συριζα, πολιτική εκμετάλλευση του “ρομαντικού” Τσιπρα, τον προσπερνάμε και αμέσως μετά με δικό μας πολιτικό φορέα εισοδισμό στην κοινωνία και την δημοκρατία.
Μεγαλοποιώντας τις υπαρκτές αδυναμίες του συστήματος και προτείνοντας ως λύσεις τις μη λύσεις, όπως η επιλογή της δραχμής ως τραπεζογραμμάτιο (nomisma είναι για αδαείς).
Που απλά η τυχόν αποδοχή άλλου τραπεζογραμματίου εκτός ευρώ για τη χώρα θα δυσκολέψει αφόρητα την καθημερινότητα, θα ενισχύσει την φτωχοποίηση και θα αυξήσει την οργή και την δυσαρέσκεια.
Ώστε οι απελπισμένοι και παραπληροφορημένοι ψηφοφόροι να δρομολογηθούν στις κλασικιστικές και αυταρχικές επιλογές του “λαϊκού” τηλεοπτικού πολιτικού προφίλ, εκφραζόμενου από Λαφαζάνη-Ζωή .
Αναβαθμισμένο και σύγχρονο, αντικατέστησε λόγω παρελθόντος βιολογικού χρόνου το άλλο “λαϊκό” το Αλέκα –Λιάνα.
Το καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ, οι επικοινωνιολόγοι και οι έμμισθοι opinion makers των δελτίων ειδήσεων των πάνελ των πολλαπλών διαδικτυακών προφίλ των ίδιων και των αυτών, καλλιέργησαν και ανέδειξαν τον υποτιθέμενο “αριστερό” λόγο.
Κατέδειξαν ως «αριστερό» λόγο και ριζοσπαστική άποψη το μείγμα χυδαίου λαϊκισμού από τις συνεντεύξεις- ρεπορτάζ στη λαϊκή αγορά ως δήθεν καταγραφή της «αγανάκτησης» μαζί με τα φασκελώματα στους «τριακόσιους».
Αυτόκλητοι εισαγγελείς και δικαστικοί ρεπόρτερ των δελτίων ειδήσεων απήγγειλαν κατηγορίες και έβγαζαν αποφάσεις για τις ζωές και τις υπολήψεις ανθρώπων στο δεκάλεπτο και καθ υπαγόρευση πρόσκαιρων πολιτικών και οικονομικών σκοπιμοτήτων.
Διαφοροποιήθηκε η τέταρτη εξουσία από δημοκρατικό εργαλείο σε πραματευτή μικρέμπορο ευκαιριακό ερμηνευτή μεσω αβαθούς ανάλυσης των πολιτικών γεγονότων.
Επικοινωνιολόγοι δημοσκόποι διαμορφωτές της κοινής γνώμης (opinion makers) σφιχταγκαλιασμένοι με πολιτικούς αναλυτές παρωδία.
Απόλυτα κατευθυνόμενοι από τις ευκαιριακές σκοπιμότητες των «αφεντικών», παρεμβαίνουν στις πολιτικές εξελίξεις δίνοντας βήμα, κύρος και κοινωνικό υπόβαθρο στην καθυστέρηση και την άγνοια.
Προωθούν και αναδεικνύουν έντεχνα πολιτικά πρόσωπα αποδομώντας ταυτόχρονα ανελέητα και ανόητα εκείνα τα πολιτικά πρόσωπα μέσω -της αποδόμησης των οποίων- νομίζουν ότι θα αποδείξουν ότι επηρεάζουν άμεσα το εκλογικό αποτέλεσμα και θα τρομοκρατήσουν τους πάντες.
Έχει off shore ο Χαϊκάλης στην Κύπρο. Στοχευόμενη αποδόμηση.
Η Κυπριακή δημοκρατία είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι αυτονόητο ότι οι κυπριακές εταιρείες δεν μπορεί να είναι off shore.
Οι φορολογικές υποχρεώσεις των Κυπριακών εταιρειών και των ιδιοκτήτων τους υπάγονται στο αντίστοιχο φορολογικό δίκαιο που ισχύει για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και εποπτεύονται από τις αρμόδιες εποπτικές και φορολογικές αρχές. (εκτός ότι γενικά ο όρος off shore για την περιγραφή των εταιρικών σχημάτων είναι ανόητος και ανακριβής)
Τι συμβαίνει με αυτή την «είδηση»; Τι συνειρμούς έντεχνα δημιουργεί.
Α) Ύποπτες οι επιχειρήσεις στο εξωτερικό.
(Αν η έδρα ήταν στην Ρουμανία ή στην Γερμανία όλα καλά)
Β) Ύποπτες οι επιχειρήσεις στην Κύπρο
(Αν η έδρα ήταν στη Βουλγαρία πάλι όλα καλά)
Γ) Ύποπτη η επιχειρηματικότητα.
(Αναγκαίο το πιστοποιητικό επιχειρηματικής δράσης από την «εισαγγελία» και τα κρατικοδίαιτα επιχειρηματικά κυκλώματα, άλλως διαπόμπευση και ποινική δίωξη ).
Δ) Ύποπτο το ότι ο κ Χαϊκάλης ως υπουργός εργασίας. έχει επιχείρηση. Ο επιδιωκόμενος συνειρμός;
Οι επιχειρηματίες είναι ακατάλληλοι για το εργασίας, κατάλληλοι είναι μόνο οι επαγγελματίες «αριστεροί».
(Αν ο υπουργός εργασίας ήταν κάποιος ανεπάγγελτος «πολιτικός» της αριστεράς η της δεξιάς πάλι όλα καλά)
Κατά τη γνώμη μας η συνεχεία θα είναι.
«Μετά την αποκάλυψη του σταθμού μας παρέμβαση της δικαιοσύνης».
Ο σκοπός της μετάδοσης και ανάλυσης της «είδησης» πολύπλευρος.
Επίδειξη ισχύος και έμμεση «απειλή» στον πολιτικο κόσμο.
Παρέμβαση στις επικείμενες εκλογές, για απομοίωση των ποσοστών των Συριζανελ προς αποφυγή αυτοδυναμίας.
Το κοινωνικό αποτέλεσμα αυτών των πρακτικών είναι το χειρότερο κακό.
Η επικοινωνιακή μεταφορά της διαπάλης για την οικονομική και πολιτική παρέμβαση στην εξουσία ακυρώνει τον λειτουργικό ρόλο της ενημέρωσης ως πυλώνα της δημοκρατίας.
Η αναπαραγωγή και η προβολή προσώπων και κομμάτων που η πολιτική τους δεν είναι η διόρθωση των αδυναμιών και η λύση των κοινωνικών και οικονομικών δυσκολιών και προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα, αλλά η εισαγγελικής λογικής χρήση τους με σκοπό την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος που πραγματικά θα λειτουργεί πλέον μέσω εισαγγελέων, αναπτύσσει τον λαϊκισμό, τον κρατισμό και λειτουργεί ως κοινωνική πλέον τροχοπέδη στην Ευρωπαϊκή πορεία του ελληνικού λαού.
Ζήλεψε η ΝΔ τη δόξα του Καρχιμάκη και υιοθέτησε στη θέση του πολιτικού λόγου και των επιχειρημάτων την “σκανδαλολογία”;
“Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί”…
Εκείνο που απαιτούν οι περιστάσεις είναι προτάσεις για Ευρωπαϊκή διέξοδο από τη κρίση. Πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του κράτους.
Απελευθέρωση του επιχειρηματικού και επιστημονικού δυναμικού της χώρας.
Υ.Γ: Σίγουρα δεν χρειάζεται από την αξιωματική αντιπολίτευση η κοινωνία κλήσεις στο 100 γιατί είναι η μουσική του γείτονα δυνατά και εισαγγελική παρέμβαση γιατί λέρωσε ο σκύλος του γείτονα στο κήπο.
Υ.Γ 2: Η επιλογή της «είδησης» Χαϊκάλη ως παράδειγμα, είναι συμπτωματικά επίκαιρη και ενδεικτική.
