Γράφει ο Άριστος Μιχαηλίδης… Μα, να ενημερώνει ο Πρόεδρος τη διεθνή κοινότητα για την πρόοδο στις διαπραγματεύσεις, να μιλά ακόμα και για την αισιοδοξία του για τον Ακιντζί, κι αυτός, ο συνομιλητής του, να τον διαψεύδει; Ρωτήθηκε ο κ. Ακιντζί για την ομιλία του Προέδρου στη Γενική Συνέλευση. Υπάρχουν, είπε, «κάποια σημεία που είδαμε ότι δεν έγινε σωστή αναφορά σε κάποιες συμφωνίες στις οποίες έχουμε καταλήξει». Τι σημαίνει αυτό; Ότι παίζουμε με την τύχη μας. Ότι άλλα λέμε κι άλλα καταλαβαίνουμε. Και, κυρίως, ότι όπως πάμε οι ασάφειες είναι για μια ακόμα φορά αυτές που θα ορίσουν τις συμφωνίες μας, για να μην ησυχάσουμε ποτέ από τις περιπέτειες σε αυτή τη μακαρία νήσο.
Πήγε ο Πρόεδρος στη Γενική Συνέλευση και αντί να μιλήσει για την Τουρκία και τον ρόλο της, προπάντων αυτή την εποχή που η Τουρκία είναι στο μάτι όλης της διεθνούς κοινότητας λόγω των εσωτερικών της αναταράξεων, μίλησε για τις συγκλίσεις και για το πόσο κοντά είναι σε μια συμφωνία με τον Ακιντζί. Για να έρθει την επομένη ο Ακιντζί να δηλώσει ότι δεν τα είπε σωστά για τα συμφωνηθέντα.
Προφανώς, άλλα θεωρεί συμφωνηθέντα ο Πρόεδρος κι άλλα ο Ακιντζί. Κι ας τα λένε έναν χρόνο στο ίδιο τραπέζι. Αλλά αυτά τα συζητούμε στην Κύπρο κάθε μέρα, δεν υπήρχε λόγος να τα μεταφέρουμε και στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Είναι θέμα τακτικής; Αν είναι, το μόνο που εξυπηρετεί είναι να εξαφανίζει την Τουρκία από το κύριο μέρος του προβλήματός μας. Διότι αυτό συμβαίνει όταν η τακτική της ελληνοκυπριακής πλευράς είναι να μιλά για το Κυπριακό ως να είναι πρόβλημα συνεννόησης δύο κοινοτήτων για τον διαμοιρασμό της εξουσίας, και ως να μην έχει καμιά συμμετοχή η Τουρκία στο πρόβλημα και στη λύση του.
Στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης συγκροτήθηκε μια νέα τριμερής συνεργασία μεταξύ Κύπρου, Ελλάδας και Παλαιστίνης. Έγινε και τριμερής επανα-επιβεβαίωση της συνεργασίας μεταξύ Κύπρου, Ελλάδας και Αιγύπτου. Παράλληλα, υπάρχει η εξελικτική τριμερής συνεργασία με το Ισραήλ, υπάρχει ανάλογη προσπάθεια με την Ιορδανία, που μόλις πρόσφατα ενισχύθηκε με την επίσκεψη στη Λευκωσία του βασιλιά της Ιορδανίας. Όλα στο πλαίσιο των ενεργειακών εξελίξεων στην περιοχή. Από αυτό το πλαίσιο μόνο η Τουρκία είναι απούσα. Η Τουρκία προσπαθεί να μπει στο παιχνίδι, όχι ως συνεργαζόμενη χώρα, με αλληλοσεβασμό στις εθνικές κυριαρχίες, αλλά ως ο πειρατής της περιοχής, ο κακοποιός, με τη βία, με την καταπάτηση του διεθνούς δικαίου, με στρατιωτικές εισβολές και με εποικισμό.
Αυτά θα έπρεπε να υποδειχθούν στη Γενική Συνέλευση και αυτά πρέπει να υποδεικνύουμε συνεχώς στη διεθνή κοινότητα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και στους Αμερικάνους, φυσικά, που ενδιαφέρονται τόσο πολύ για την ενεργειακή συνεργασία και για τη συμμετοχή της Τουρκίας. Ας ερωτηθούν όλοι οι ενδιαφερόμενοι, λοιπόν, και δεν υπήρχε καλύτερη ευκαιρία να ερωτηθούν από τη Γενική Συνέλευση: Γιατί όλες αυτές οι χώρες, με τα τεράστια εσωτερικά τους προβλήματα, βρήκαν τρόπο να συνεργαστούν γύρω από την Κυπριακή Δημοκρατία και την Ελλάδα αλλά η Τουρκία είναι εκτός;
