ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ….«Τελειώνετε επιτέλους με τις διαπραγματεύσεις, μας σπάσατε τα νεύρα», φέρεται ειπούσα η κ. Μοιραράκη, των ταπήτων, στους δύο ηγέτες της οικονομίας μας, Τσακαλώτο και Σταθάκη, όταν συναντήθηκαν στο lobby του Χίλτον. Εκείνοι δεν αντέδρασαν. Δεν ήμουν παρών, όμως δεν δυσκολεύομαι να φανταστώ τη σκηνή. Από τη μια η θυμωμένη κυρία με τη φανταχτερή εμφάνιση, το φουσκωτό ξανθό μαλλί και τη γνωστή στο πανελλήνιο φωνή που διαφημίζει τις μπουχάρες στην τηλεόραση. Κι από την άλλη ο νευρικός εραστής με το σακίδιο και τα εκνευριστικά ελληνικά του που τα εκφέρει σαν να πάσχει από κάποια νεύρωση, και ο σωσίας του Μπουρβίλ μ’ αυτήν την έκφραση της απόλυτης ευτυχίας του ανθρώπου που δεν καταλαβαίνει τι του γίνεται. Εκφραση την οποία ο Γάλλος κωμικός ανέδειξε στην υψηλή τέχνη της κωμωδίας, ο δε κ. Σταθάκης σε ύφος της κυβερνητικής πολιτικής. Η κυρία Μοιραράκη έχει δίκιο να αγανακτεί με όλ’ αυτά τα πηγαινέλα στον χώρο της εργασίας της. Εκαστος εφ’ ω ετάχθη όμως.
Η κ. Μοιραράκη αγνοεί πως οι άνθρωποι αυτοί πάνε κι έρχονται για το καλό όλων μας, ακόμη και των χαλιών της; Καλόν θα ήτο να της υπενθυμίσουμε πως όλ’ αυτά τα πήγαιν’ έλα, και πόσα ακόμη, είναι μέρος στρατηγικής. Το είπε τόσο καθαρά ο κ. Τόσκας, που κανείς πλέον δεν δικαιούται να αμφιβάλλει. Αναφερόμενος στο δεύτερο μεγάλο θέμα του καιρού, το μεταναστευτικό, είπε χαρακτηριστικά ότι στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων προτιμά να δείχνει μια πιο στρατηγική στάση. «Οι χθεσινοί δαρμένοι θα είναι οι αυριανοί τζιχαντιστές, κι αυτό δεν το θέλει κανείς». Οπότε ας τους αφήσουμε τους ανθρώπους με τα μαχαίρια τους, τους σιδηρολοστούς τους και τους «αλληλέγγυους», να μη «δώσουμε δικαιώματα» που λένε, και ας αφήσουμε τους Σκοπιανούς αστυνομικούς να καθαρίζουν και να πετούν χημικά στη δική μας επικράτεια. Κάτι είπε και για τον φράχτη που απέχει μερικά μέτρα από την μεθόριο, αλλά δεν το κατάλαβα και δεν μπαίνω στον κόπο να το καταλάβω.
Ολα είναι ζήτημα στρατηγικής. Την ιστορία την έχω ξαναγράψει αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να την επαναλάβω. Είναι το στρατηγικό σχέδιο που εκπονεί ο βασιλιάς Υμπύ για να επιτεθεί στον εχθρό του, τον βασιλιά της Πολωνίας Στανισλάς. Θα παρατάξει στην πρώτη γραμμή το πεζικό, πίσω από το πεζικό θα αναπτυχθεί το ιππικό, και με το πυροβολικό «θα ρίχνουμε στους δικούς μας για να τους μπερδέψουμε» («pour semer la confusion», λέει για την ακρίβεια). Μόνον που ο Υμπύ είναι ήρωας της υπέροχης κωμωδίας του Ζαρύ, ιδρυτή του ντανταϊσμού. Δαιμόνιο το σχέδιο. Αν εφαρμόσουμε τη στρατηγική Υμπύ στην Ειδομένη και τη στρατηγική Μπρανκαλεόνε στο Αιγαίο, ε, όλο και κάποιος θα βρεθεί για να μας ελεήσει. Τέτοια κωμωδία κανείς δεν θέλει να τη χάσει. Το μόνο που με ανησυχεί είναι ο χαμηλός δείκτης χιούμορ των Γερμανών και των Σκανδιναβών.
Ο κ. Τόσκας είπε και κάτι ακόμη που νομίζω ότι εξηγεί, εν πολλοίς, την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το μεταναστευτικό. «Εχω διδάξει χρόνια στρατηγική», μας καθησύχασε. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, το συμπέρασμα μοιάζει ασφαλές: μπορεί τίποτε να μη λειτουργεί, μπορεί η χώρα να μην είναι χώρα, όμως έχει στρατηγική.
Έντυπη kathimerini.gr
