Η NASA εκτιμά ότι υπάρχουν περισσότερα από 500.000 «διαστημικά σκουπίδια» σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας, τα οποία κυρίως αποτελούνται από συντρίμμια διαστημικών αποστολών του παρελθόντος και παροπλισμένους δορυφόρους. Η κατάσταση είναι σοβαρή, αφού αυτά κινούνται με τέτοια ταχύτητα, που ακόμα και το μικρότερο μπορεί να προκαλέσει σημαντική ζημιά σε περίπτωση σύγκρουσης με κάποιο άλλο διαστημικό όχημα.
Πρωτότυπη λύση… σε ένα πρωτότυπο πρόβλημα!
Τα μεγαλύτερα από αυτά τα αντικείμενα μπορούν θεωρητικά να καταστραφούν με διάφορους τρόπους, όπως για παράδειγμα χρησιμοποιώντας μεγάλης ισχύος laser, ή να τεθούν εκτός τροχιάς. Η κατάσταση με τα μικρότερα όμως είναι εντελώς διαφορετική.
Προκειμένου να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα, επιστήμονες από το πανεπιστήμιο Tsinghua του Πεκίνου, σκέφτηκαν μια πρωτότυπη λύση! Τα μικρότερων διαστάσεων διαστημικά σκουπίδια θα μπορούσαν να μετατραπούν σε «καύσιμο»!
Η κεντρική ιδέα του εγχειρήματος είναι στην πραγματικότητα απλή: ένα μη επανδρωμένο σκάφος εξοπλισμένο με ειδικό «δίχτυ», θα συλλέγει όσα διαστημικά σκουπίδια με διάμετρο μικρότερη των 10 cm συναντά και στη συνέχεια θα τα κονιορτοποιεί με ένα κατάλληλα κατασκευασμένο «μύλο». Η σκόνη που θα προκύπτει από την εν λόγω διαδικασία θα θερμαίνεται, έτσι ώστε να ιονιστεί, και στη συνέχεια ένα σύστημα θα διαχωρίζει τα θετικά (κατιόντα) από τα αρνητικά ιόντα (ανιόντα).
Τα αρνητικά ιόντα θα απορρίπτονται άμεσα στο διάστημα, ενώ τα θετικά θα περνούν από ηλεκτρικό πεδίο, με αποτέλεσμα η ενέργεια τους να αυξάνεται και να χρησιμοποιείται πλέον για την πρόωση του σκάφους!
Χρειάζεται δουλειά ακόμα… αλλά γιατί όχι;
Η κινέζικη πρόταση είναι αδιαμφισβήτητα ελπιδοφόρα, ωστόσο θα χρειαστεί αρκετή εργασία μέχρι να υλοποιηθεί σε κάποια μορφή. Τα διαστημικά σκουπίδια άλλωστε δεν αποτελούνται αποκλειστικά από ένα τύπο υλικού και κατά συνέπεια, η ενέργεια που θα παράγεται μέσω της συγκεκριμένης μεθόδου, δεν θα είναι πάντα ίδια.
Με λίγα λόγια, η αυτονομία του σκάφους θα εξαρτάται τόσο από την συχνότητα συλλογής τέτοιων συντριμμιών, όσο και από την ποιότητα της παραγόμενης σκόνης.
Μέχρι στιγμής μάλιστα έχει αναφερθεί, ότι το σύστημα θα παρέχει μεν την απαραίτητη πρόωση, χωρίς όμως να γίνεται λόγος για τις υπόλοιπες ενεργειακές ανάγκες του υποθετικού σκάφους.
Πώς, για παράδειγμα, θα λειτουργεί ο «μύλος» ή τα συστήματα επικοινωνίας και τηλεκατεύθυνσης; Σίγουρα θα χρειαστεί κάποια επιπλέον πηγή ισχύος για τέτοιες λειτουργίες.
Σε κάθε περίπτωση, η ιδέα παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον και αναμένεται σίγουρα να συζητηθεί αρκετά τα επόμενα χρόνια!
