Προς το παρόν τουλάχιστον εν όψει των εκλογών επικρατεί στην κοινωνία μια «ησυχία» που έχει κάτι απόκοσμο.
Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών όπως προκύπτει από τις μετρήσεις εξακολουθεί να επιθυμεί την παραμονή της χώρας στο ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση έναντι οιουδήποτε κόστους. Ερμηνευμένο πιστεύει η πλειοψηφία των πολιτών ότι μονό εντος της ευρωζώνης είναι οι λύσεις και η διέξοδος για τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Ότι μόνο εντος της ευρωζώνης είναι εφικτή η ανάκαμψη και η ανάπτυξη για την αντιμετώπιση του υπ αριθμόν ενός προβλήματος αυτού της ανεργίας. Χωρίς δουλειά όλα τα άλλα προβλήματα είναι παράγωγα και παρεπόμενα.
Δεν είναι το χρέος ή το ύψος του το ζητούμενο του πολίτη πλέον από τις πολιτικές ηγεσίες. Είναι ο τρόπος διαχείρισης του και ο τρόπος που θα δημιουργηθούν πραγματικές και όχι εικονικές θέσεις εργασίας.
Συνειδητοποίησε ο πολίτης ότι τα χρήματα έστω και τα δανεικά από το κράτος και τις τράπεζες στέρεψαν.
Για το τι μέλλει γενέσθαι έχει δυο επιλογές.
Ευρώ και ΕΕ με την τρέχουσα αντίληψη και συσχετισμούς που επικρατούν στο εσωτερικό της -αλλάζουν οι αντιλήψεις και οι συσχετισμοί από την πίεση των γεγονότων.
Έξω από το ευρώ και την ΕΕ με κάτι άλλο στη θέση του που αδυνατεί ακόμη να προσδιορίσει τι θα είναι αυτό αφού οι πολιτικές δυνάμεις που τάσσονται στην έξοδο από το ευρώ έως και στην έξοδο από την ΕΕ δεν περιγράφουν το πώς φαντάζονται ότι θα αντιμετωπίσουν την ανεργία και τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας.
Παρά ταύτα τρεις στους δέκα πολίτες είναι τόσο απελπισμένοι που είναι έτοιμοι να στηρίξουν τον κάθε ανεύθυνο δημαγωγό που θα βρεθεί μπροστά τους.
Όλοι οι πολίτες περιμένουν από τις κομματικές ηγεσίες την απαραίτητη βούληση και πολιτική για την υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών, των αποκρατικοποιήσεων και την πραγματική αποδοχή και ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας, ως του μοναδικού ρεαλιστικού μέσου παραγωγής πλούτου.
Επιχειρηματικότητα δεν σημαίνει κατ ανάγκη και πλούσιο επιχειρηματία. Κυρίως εκφράζει την φυσική τάση των πιο ενεργών και πρωτοπόρων κοινωνικών στοιχείων και πολιτών για δημιουργία και καινοτομία.
Είναι ένα είδος τέχνης που δεν είναι για όλους, αλλά όλοι βγαίνουν ωφελημένοι. Οι πολίτες έχουν δουλειά και το κράτος εισπράξεις.
Δεν θα ανακαλύψουν τον «τροχό» σ αυτό το θέμα οι πολιτικές ηγεσίες στην Ελλάδα, αλλά φαίνεται πολύ καθαρά ότι δεν έχουν κατανοήσει και αυτές αλλά και τα στελέχη τους στους κομματικούς μηχανισμούς και πιο πολύ της ΝΔ ότι η «λούφα» τέλειωσε.
Ο πολιτικός μηχανισμός της ΝΔ ως το κατ εξοχήν και τεκμήριο ευρωπαϊκού προσανατολισμού κόμμα, δικαίως καταγράφηκε στην συλλογική κοινωνική συνείδηση σαν μια ομάδα, που δεν «διαπραγματεύτηκε».
Απλά υπάκουε, προκειμένου να μείνει άθικτος ο εναγκαλισμός της με την ντόπια και διεφθαρμένη οικονομική και κρατική «ελίτ». Παρεμποδίζοντας ενσυνείδητα την υλοποίηση των Ευρωπαϊκών οδηγιών και υποδείξεων ή υλοποιώντας εικονικά την αποκρατικοποίηση, όπως στην περίπτωση του Ελληνικού και άπειρα άλλα παραδείγματα.
Ισχυρότατες αντιδράσεις προβάλει το ήδη αντικειμενικά ξεπερασμένο παλιό στους κόλπους της ΝΔ, τόσο ισχυρές, που ξεκίνησε την προεκλογική του εκστρατεία κινητοποιώντας 18 βουλευτές, ικανό αριθμό δημοσιογράφων και την επιρροή του στα ισχυρότερα ΜΜΕ της χώρας, για να ανάγει ως μείζον πολιτικό θέμα της έναρξης της προεκλογικής περιόδου ότι ο Χαϊκάλης έχει μια ΕΠΕ στην Κύπρο.
Αυτό το θέμα, αν είναι θέμα γιατί για πυροτέχνημα μοιάζει, να το δουν οι αρμόδιες αρχές.
Ίσως να έχει και σχέση με τις μηνύσεις του Χαϊκάλη σε κρατικό λειτουργό -φερόμενο από άλλη κοινοβουλευτική δύναμη, την Χ.Α.- ως φίλα προσκείμενο στην προηγούμενη επίσημη ηγεσία της ΝΔ.
Αυτά τα πολύπλευρα ασύδοτα και αδικαιολόγητα θα τελειώσουν με τον ένα η τον άλλο τρόπο σ αυτή τη χώρα.
Για αυτό καλό είναι ο νέος και αξιόλογος αρχηγός της ΝΔ να μην «εξαντληθεί» πολιτικά σε ένα μήνα από “ανεγκέφαλους”.
Να θυμηθεί τον λυσσαλέο πόλεμο της διαπλοκής με στημένα «σκάνδαλα και ζημίες» που δέχτηκε ένας από τους προκάτοχους του, ολόκληρη λίστα.
Δομημένα ομόλογα, Βατοπεδι, φωτιές, Δεκεμβριανά, βυσσοδομούσε το παρακράτος.
Προτάσεις και ενημέρωση του λαού για το πώς θα υλοποιηθεί η ανάπτυξη μέσω των επιχειρήσεων. Αυτό περιμένει ο σύγχρονος πολίτης από ένα ευρωπαϊκό κόμμα.
Από την άλλη όχθη ο κ Τσιπρας ότι και να γράφεται περί «αποχωρήσεων», είναι πολύπλευρα πιο έτοιμος και πιο κοντά σ αυτό που θέλουν στην Ε.Ε.
Με την αποδοχή από την πλευρά του της Ευρωπαϊκής οπτικής για την αντιμετώπιση της κρίσης -που όπως ορθώς επισημαίνει ο ίδιος και τα στελέχη του ότι δεν εμποδίζει την επιβεβλημένη διαρκή διαπραγμάτευση με τους θεσμούς- ανάγκασε τους αριστεροδεξιούς δημαγωγούς να αναχωρήσουν από τον Συριζα και να συγκεντρωθούν σε μια ακαθόριστης ιδεολογίας και πολιτικών στόχων ένωση με κορμό την Λ.ΕΝ.
Διατηρεί για πολλούς λόγους την εμπιστοσύνη μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων και εάν κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου καταφέρει και μπορέσει να εξηγήσει στο λαό πως σκέπτεται μαζί με τους ευρωπαίους να καταπολεμήσει την ανεργία, να προχωρήσει στην ανάπτυξη και να αποποινικοποίησει την επιχειρηματικότητα, τα οφέλη θα είναι πολλαπλά για τη χώρα.
Κυρίως πρέπει να αποκαταστήσει την πολιτική και δημοκρατική ανωμαλία που ξεκίνησε με τα δομημένα ομόλογα και τα λοιπά τάχατις σκάνδαλα, που μοναδικό σκοπό είχαν δια της δημοκρατικής εκτροπής τον ενθρονισμο του ΓΑΠ και την ποδηγέτηση της χώρας από τους διεθνείς κερδοσκόπους και την διαπλοκή.
Έτσι μόνο και οι ντόπιοι και οι ξένοι επενδυτές και οι ξενες τράπεζες θα νοιώσουν την νόμιμη ασφάλεια που δικαιούνται σε μια ευρωπαϊκή χώρα για να ασκήσουν την δραστηριότητα τους.
Κανείς κ Τσίπρα δεν ασχολείται να κάνει δουλειες και επενδύσεις σε μια χώρα που την άλλη στιγμή μπορεί να βρεθεί κατηγορούμενος και χωρίς λεφτά, γιατί έτσι «κάπνισε» κάποιων παρακρατικών.
