Σαν σήμερα, στις 7 Οκτωβρίου του 1913, το εργοστάσιο αυτοκινήτων του Henry Ford στο Highland Park του Michigan, μετατρέπεται σε μια συνεχώς κινούμενη γραμμή παραγωγής, με το σασί του αυτοκινήτου να συναρμολογείται ολόκληρο χρησιμοποιώντας αυτή την επαναστατική βιομηχανική τεχνική.
Ένας κινητήρας τραβούσε ένα σχοινί στο οποίο ήταν αγκιστρωμένο το σασί, σέρνωντας το με σταθερή ταχύτητα στο εργοστασίο μπροστά από τους εργαζόμενους και τα εξαρτήματα. Αυτή η συνεχής ροή μείωσε τις ώρες εργασίας που απαιτούνται για την συναρμολόγηση ενός Model T από δωδεκάμισι σε έξι.
Μέσα σε ένα χρόνο, σημειώθηκαν περαιτέρω βελτιώσεις στην γραμμή συναρμολόγησης, αφού μείωσε το χρόνο που απαιτείται στα 93 λεπτά. Η συγκλονιστική αύξηση της παραγωγικότητας του επέτρεψε να μειώσει δραστικά το κόστος του Model T, πραγματοποιώντας έτσι το όνειρό του να κάνει το αυτοκίνητο προσιτό στους απλούς καταναλωτές.
Τον Οκτώβριο του 1908, ο Henry Ford κατά την παρουσίαση του Model T, έκανε την αισιόδοξη πρόβλεψη πως “θα φτιάξει αυτοκίνητα για τις μάζες”. Η μέχρι τότε αυτοκινητοβιομηχανία που βρισκόταν στην πρώτη δεκαετία της ύπαρξης της, προωθούσε τα οχήματα κατά κανόνα στους πλουσιότερους Αμερικανούς, λόγω του υψηλού κόστους παραγωγής.
Το Model T της Ford, ήταν το πρώτο αυτοκίνητο σχεδιασμένο για να εξυπηρετεί τις ανάγκες των πολιτών της μεσαίας τάξης. Ήταν ανθεκτικό, οικονομικό και εύκολο στη λειτουργία και τη συντήρηση του. Όμως ακόμα και στην τιμή των 850 δολαρίων, το Model T ήταν απρόσιτο για τους περισσότερους Αμερικανούς.
Η Ford Motor Company, κατάλαβε ότι για να μειώσει το κόστος, έπρεπε να αυξήσει την παραγωγικότητα. Η μέθοδος με την οποία αυτό πέτυχε, άλλαξε την βιομηχανία για πάντα.
Τα προσχέδια μιας γραμμής συναρμολόγησης μπορούν να βρεθούν ακόμα και από την αρχαιότητα, αλλά ο άμεσος πρόδρομος της βιομηχανικής τεχνικής του Ford ήταν τα εργοστάσια συσκευασίας κρέατος στο Σικάγο και Σινσινάτι τον 19ο αιώνα.
Για την μεταφορά του κρέατος από εργαζόμενο σε εργαζόμενο κατά την διαδικασία της προετοιμασίας και συσκευασίας, χρησιμοποιούσαν κρεμμάμενα άγκιστρα που μετακινούνταν πάνω σε ράγες που κρέμονταν από πάνω.
Εμπνευσμένη από τους συσκευαστές κρέατος, η Ford Motor Company καινοτόμησε στις νέες τεχνικές γραμμής συναρμολόγησης και στις αρχές του 1913 εγκατέστησε την πρώτη κινούμενη γραμμή συναρμολόγησης της στο Highland Park για την κατασκευή ηλεκτρομαγνητικών βολάν.
Αντί ο κάθε εργαζόμενος να συναρμολογεί το δικό του, το συγκρότημα χωρίστηκε σε 29 εργασίες που εκτελούνται από 29 άνδρες κατανεμημένες κατά μήκος ενός κινούμενου ιμάντα.
Ο μέσος χρόνος συναρμολόγησης μειώθηκε από 20 στα 13 λεπτά και σύντομα με την βελτιστοποίηση της διαδικασίας μειώθηκε στα 5 λεπτά.
Με την επιτυχία αυτού του πειράματος, οι μηχανικοί της Ford δοκίμασαν το ίδιο με τον κινητήρα του Model T, βάζοντας τον για παραγωγή στην κινούμενη γραμμή συναρμολόγησης.
Στις 7 Οκτωβρίου του 1913 ακολούθησε το σασί και έτσι όλα τα βασικά εξαρτήματα του Model T συναρμολογούνταν πλέον πάνω στη νέας γραμμή παραγωγής.
Η Ford βελτίωσε γρήγορα τις ταχύτητες στις γραμμές παραγωγής της και μέχρι το 1916 η τιμή του Model T είχε πέσει στα 360 δολάρια, με τις πωλήσεις να υπερτριπλασιάζονται από τα επίπεδα του 1912.
Στη συνέχεια, η εταιρεία παρήγαγε ένα Model T κάθε 24 δευτερόλεπτα και η τιμή έπεσε κάτω από 300 δολάρια.
Πάνω από 15 εκατομμύρια Model T είχαν κατασκευαστεί πριν την αντικατάσταση του μοντέλου το 1927 και ήταν σχεδόν τα μισά αυτοκίνητα που είχαν πουληθεί στον κόσμο μέχρι τότε.
Το προσιτό Model T άλλαξε το τοπίο της Αμερικής, με την επιτάχυνση της μετάβασης από την αγροτική ζωή στην ζωή της πόλης.
Η κινούμενη γραμμή συναρμολόγησης, έμεινε στην ιστορία απλά ως “γραμμή παραγωγής” και η ίδια λογική χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα στην βιομηχανία.
Έδωσε ώθηση για μια νέα βιομηχανική επανάσταση στα εργοστάσια σε όλο τον κόσμο, αυξάνοντας σημαντικά την παραγωγικότητα της εργασίας και την αγοραστική δύναμη του μέσου πολίτη, βγάζοντας μεγάλο μέρος του πληθυσμού της δύσης από την φτώχια.
