Γράφει ο Κωνσταντίνος Βέργος*… Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η Παγκοσμιοποίηση θα συνεχιστεί και χωρίς τις ΗΠΑ.
Πολλοί αναφέρονται στην ανερχόμενη Κίνα, που σε μια πενταετία θα διαθέτει υψηλότερο ΑΕΠ από τις ΗΠΑ.
Τι ακριβώς αραγε θα συμβεί;
Η Κίνα ενισχύεται
Η υπόθεση ότι η Κίνα θα εκπροσωπήσει την παγκοσμιοποίηση στο επόμενο διάστημα στηρίζεται στην μεγάλη επέκταση της χώρας.
Πράγματι, η Κίνα έχει πετύχει μέσα από την αστικοποίηση, την εκβιομηχάνιση τον στρατηγικό σχεδιασμό και την εισροή γιγαντιαίων ξένων κεφαλαίων, να φτάσει να έχει το 16% του παγκόσμιου ΑΕΠ, αποτελώντας την δευτερη μεγαλύτερη σε ΑΕΠ χώρα του κόσμου.
Η Κίνα επίσης κινείται στρατηγικά παγκοσμίως, έχοντας φτασει στο σημείο να αγοράζει πολλά λιμάνια στο εξωτερικό και να επεκτείνει το στόλο της.
Η Κίνα διαθέτει επίσης τις 4 από τις 5 μεγαλύτερες, σε περιουσιακά στοιχεία τράπεζες του κόσμου και αποτελεί την Τρίτη μεγαλύτερη ναυτική δύναμη στον κόσμο έχοντας 8% του παγκόσμιου στολου σε χωρητικότητα, πάνω από τη Γερμανία (6%) και πίσω από μόνο την Ιαπωνία (12%) και την Ελλάδα (17%).
Αν μαλιστα προστεθεί ο στόλος του Χογκ-Κογκ, σε εκείνον της Κίνας, μιλάμε για το 14% του παγκόσμιου στολου καθιστώντας την δεύτερη δύναμη παγκοσμίως.
Αυξηση ρόλου στη διαχείριση κεφαλαίων
Η πρόσφατη επίσης απόφαση της Κίνας να διεθνοποιήσει την αγορά κεφαλαίων από διαχείριση δίνει μια δυναμική στην χώρα.
Η χωρα σχεδιάζει να αυξήσει τα υπο διαχείριση κεφάλαια από 2,8 τρις δολάρια τώρα, σε 15 τρις το 2029.
Να σημειώσουμε εδώ ότι το 45% των καταθέσεων παγκοσμίως στην επόμενη τριετία υπολογίζεται ότι θα γίνονται στην Κίνα , έναντι 27% στην υπόλοιπη Ασία, 10% στην Ευρώπη και μόλις 10% στις ΗΠΑ!
Όμως το νομοθετικό καθεστώς για τη διαχείριση κεφαλαίων παρότι τριπλασιάζει το ποσό που μπορεί να είναι υπό διαχείριση από ξένα κεφάλαια στο 6%, οι σημαντικοί κεφαλαιακοί περιορισμοί σε ξένους επενδυτές και η φιλοσοφία ανάπτυξης της Κίνας, που σκοπεύει στην ενίσχυση των εγχώριων εταιριών, απέχει πολύ από εκείνη της Παγκοσμιοποίησης!
Στην πραγματικότητα, η Κίνα είναι εχθρός της παγκοσμιοποίησης, πολύ πριν το αποφασίσουν αυτό οι ΗΠΑ και η Αγγλία!
Στρατηγική θέση σε πρώτες ύλες
Εκείνο όμως που συμβαίνει, βεβαιότατα, είναι η προσπάθεια της Κίνας να διασφαλίσει στρατηγική θέση στον παγκόσμιο χάρτη σε όλα τα επίπεδα, κεφάλαια, παραγωγή, πρώτες ύλες, μεταφορές και τηλεπικοινωνίες. Φαίνεται ότι διαμορφώνεται μια στρατηγική συμμαχία των χωρών της Ευρασίας, για ενεργειακή και οικονομική αυτοτέλειά τους.
Η Αρκούδα ξύνει το Πάντα
Η Ρωσία πλέον καθίσταται ο σημαντικοτερος ενεργειακός εταίρος της Κίνας, καθώς θα είναι πρωτη χώρα σε προμήθεια πετρελαίου της χώρας αυτής, και η Κίνα ο μεγαλύτερος πελάτης της Ρωσίας σε αμυντικό εξοπλισμό, ξύνοντας ουσιαστικά η μία χώρα την πλάτη της άλλης. Αυτή όμως είναι μια φυσική κατάληξη, ως απορροια τοσο της επέκτασης του ΝΑΤΟ μέχρι τα συνορα της Ρωσίας κατά τα τελευταία χρόνια, όσο και της προσπάθειας στραγγαλισμού της Κινας με διεθνείς συνθήκες όπως την TPP, που ευτυχως οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν.
Ο Αετός, δίπλα στην Αγγλία
Σε αυτή τη φάση, δημιουργείται ένα πανίσχυρο δίπολο με ΗΠΑ και Αγγλία που ελέγχει τα 2/3 των παγκόσμιων κεφαλαίων, διαχείρισης των πλοίων (λόγω Λονδίνου), ένα δεύτερο κέντρο στην Ευρασια με βαση τον αξονα Ρωσίας-Κίνας ενώ αποδυναμώνεται ο ρόλος της Γερμανίας στην Ευρωπη, εφενος λογω Brexit, αφετερου λογω των αλλων προβλημάτων που αυτή δημιούργησε και οδηγούν σε φυγόκεντρες δυνάμεις στην ΕΕ.
Συμπέρασμα
Εν ολίγοις, ευνοείται η δημιουργία τουλάχιστον 3-4 μεγάλων περιφερειακών ενώσεων εκ των οποίων μόνο η ΕΕ κινείται στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης. Η παγκοσμιοποίηση επομένως βρισκεται πλέον σε πτώση και θα ηττηθεί.
Αυτό, αργά η γρήγορα θα οδηγήσει , παρά τα όποια προβλήματα συγκρούσεων, σε ανταγωνισμό και καλύτερη κατανομή του εισοδήματος στις ίδιες τις χώρες, βοηθώντας σε ενίσχυση των οικονομιών των κρατών και σημαντικές αυξήσεις μισθών και κερδών των εταιριών, όπως έχει ξαναγίνει και σε άλλες παρόμοιες περιόδους.
Το πέρασμα από την παγκοσμιοποίηση στην υπεροχή των εθνών, έχει ξεκινήσει και θα συνεχιστεί, οδηγώντας σε έναν πλανήτη με πλουσιότερες εταιρίες, και πολίτες. Η εποχή των πολυεθνικών τελειώνει, η λαμπρή εποχή ανάπτυξης των εθνών ξεκινά!
