ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ…Κάθε ελληνική ψυχή που σέβεται τον εαυτό της και τα πάθη της κουβαλάει στα υλικά της κι ένα «Αγνάντι». Είναι στόχος ζωής, κάτι σαν τα μπουζούκια ή τους γάμους, όπου καταλήγουν ανελλιπώς οι παλιές καλές ελληνικές κωμωδίες. Μια ψαροταβέρνα στο κύμα, με σπαρταριστό μπαρμπούνι, σαλάτα απ’ το μποστάνι του Προκόπη, ουζάκι και τα παρελκόμενα. Γιατί η ευτυχία είναι πολιτισμός και ο πολιτισμός είναι ευτυχία, ηλιοβασίλεμα στο βάθος και το μελτέμι που ξεθυμαίνει, καθώς η παρέα των απλών ανθρώπων μαζεύεται μετά τον ήλιο της ημέρας στις ψάθινες καρέκλες στο «Αγνάντι». Ο Προκόπης είναι αριστερός, ο πατέρας του είχε κάνει στον Εμφύλιο και είδανε και πάθανε για να νομιμοποιήσουν το «Αγνάντι» τους στο κύμα. Ευτυχώς ήρθε το ΠΑΣΟΚ και τα κατάφεραν. Τώρα δεν τον αφήνουν να χτίσει έναν όροφο για τα παιδιά. Η παρέα των απλών ανθρώπων, που ως απλοί άνθρωποι κι αυτοί αριστεροί είναι σαν τον πατέρα του, τον καθησυχάζει: «Μη γνοιάζεσαι, Προκόπη, όταν έρθουμε εμείς στα πράγματα, θα σ’ τη δώσουμε την άδεια».
Ελάτε τώρα. Μη μου πείτε ότι δεν είναι υπέροχο το «Αγνάντι», το όνομα της κατασκευαστικής του κ. Τσίπρα, ανεξαρτήτως «πόθεν έσχες» ή μη «πόθεν έσχες»; Αυτό δεν είναι τίτλος Ο.Ε. Αυτό είναι πρόγραμμα ζωής, χτύπος της ελληνικής καρδιάς, γκραν ελαφρολαϊκό σουξέ. Ολη η νεοελληνική ευαισθησία σε μία λέξη. Την προφέρεις και στα βάθη του χειμώνα γίνεται καλοκαίρι και ακροθαλασσιά. Για κατασκευαστική τα έχει όλα. Και τα «μπετά», γιατί η ψαροταβέρνα του Προκόπη διαθέτει μπόλικα, και τις αναμονές για τα αυθαίρετα του μέλλοντός μας, και τη γεωφυσική ευτυχία, κυρίως όμως την ελαφρολαϊκή απλότητα της ελληνικής ψυχής. Εμείς δεν είμαστε μεγαλοεργολάβοι. Εμείς την κατασκευαστικούλα μας θα την πούμε «Αγνάντι».
Τους φαντάζομαι να σχεδιάζουν την κατασκευαστική τους και να ρίχνουν διάφορες ιδέες για τα βαφτίσια της. Η ελληνική ιστορία για μία ακόμη φορά έχει εγκατασταθεί προσωρινά στον κήπο του μπαρμπα-Αλέκου στη Μύκονο της Αριστεράς, την ιστορική Αίγινα. Στο δεύτερο ουζάκι, μαζί με τον τσίρο, αρχίζουν και πέφτουν οι ιδέες. Να την πούμε «το μυστρί το πηλοφόρι» για να τιμήσουμε τους οικοδόμους μας. Γιατί όχι «φτωχογειτονιά»; «Οχι φτωχογειτονιά. Εμείς απευθυνόμαστε σε όλους τους Ελληνες». Ο σοφός υπερήλιξ, ο μπαρμπα-Φλωμπέρ ώς τότε παρέμενε σιωπηλός. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι νευρώνες του εγκεφάλου του δεν ακολουθούσαν τις συνήθεις ατραπούς της εμπνεύσεως και της δημιουργίας που τον χαρακτηρίζουν. Μία λέξη είπε και μ’ αυτήν τη λέξη τα είπε όλα: «Αγνάντι».
Πολλοί ισχυρίζονται ότι το πρόβλημα του κ. Τσίπρα είναι ότι δεν αντιλαμβάνεται τους μηχανισμούς της ευρωπαϊκής πολιτικής. Αλλοι του προσάπτουν «ελλιπή» γνώση της αγγλικής – ας μου συγχωρεθεί ο ευφημισμός. Ορισμένοι τον κατηγορούν για τις ιδεολογικές του εμμονές. Κι εγώ πολλές φορές έχω παραπλανηθεί ακούγοντάς τον. Διότι μέχρι προχθές αγνοούσα κι εγώ το «Αγνάντι», το βαθύ αίσθημα της ελαφρολαϊκής ψυχής.
Επεισαν πολλούς ότι αγναντεύουν το μέλλον. Για να αποδειχθεί πως το «Αγνάντι» ήταν μια Ο.Ε. που την εμπνεύσθηκαν από ένα αυθαίρετο, μια ψαροταβέρνα στο κύμα. kathimerini.gr
Έντυπη
