Κάπου άκουσα ότι το Εθνικό μας Θέατρο παρουσιάζει το έργο “Του Κουτρούλη ο γάμος”.
Αυτό θα πει συνοδοιπορία με τα τεκταινόμενα! Έτσι και αποφασίσει η δεύτερη σκηνή να παίξει τη “Βαβυλωνία”, θα δέσει το γλυκό!
Που να πάω, αγαπητοί, και να μην ακούσω φράσεις όπως “Τί είναι αυτά που βλέπουμε”, “Μόνο εδώ θα μπορούσαν να συμβούν όσα συμβαίνουν”, “Τα βλέπω και δεν μπορώ να τα πιστέψω” και άλλα, παρεμφερή.
Μπα, μη σκάτε, αγαπητοί. Έτσι ήταν πάντα η Ελλάς. Χώρα του παραδόξου, του “δε βαριέσαι”, του “χω αδερφέ” και του “άστο γι αύριο”. Από τότε που θυμάμαι τη ζωή μου, έτσι ήταν η Ελλάδα.
“Γιατί πετάτε το τσιγάρο στο δρόμο;” ρώτησα έναν κύριο όταν ήμουν μικρός και μου απάντησε. “Κι εσένα τί σε νοιάζει; Δικός σου είναι ο δρόμος;”.
Αργότερα, μεγάλος πια, είπα σε μια όμορφη δεσποινίδα, που μόλις είχε πετάξει το άδειο κουτί σιγαρέτων στην άσφαλτο: “Δεν είναι κρίμα να ρυπαίνουμε το δρόμο;” και μου απάντησε πολύ απλά. “Δε πας να γ… ρε μ…!”.
Κάποια στιγμή, ένα σπίτι που είχαμε αγοράσει, κατέστη σχεδόν ερείπιο με τον σεισμό του 1999.
Πήγα στη Νομαρχία. “Παρακαλώ, το σπίτι το βγάλατε “κόκκινο”. Δεν πρέπει να το κατεδαφίσετε; Θα σκοτωθεί κανείς περαστικός” τους είπα.
“Κάντε μια αίτηση” μου είπαν και την έκανα. Περίμενα επτά μήνες το συνεργείο.
Το σπίτι έπεφτε κομμάτι-κομμάτι. Ξαναπήγα. “Θα το ρίξετε;” ρώτησα. “Όποτε μπορέσουμε” μου είπαν. “Κι αν σκοτώσει κανέναν;”. “Θα τον πληρώσεις”! μου απάντησαν.
Προτίμησα να πληρώσω έναν μπουλντοζιέρη και το κατεδάφισα! Την επομένη, ήρθε συνεργείο της Νομαρχίας και μου υπέβαλε μήνυση επειδή δεν θα περίμενα άλλους επτά μήνες. Αθωώθηκα, φυσικά, αλλά έτσι ήταν πάντα η Ελλάδα!
Γι αυτό, μη σας προκαλεί έκπληξη η συμπεριφορά του “Μοϊκάνα” Βαρουφάκη. Ξέρει καλά με ποιά χώρα έχει να κάνει.
Κι όταν τον ρώτησαν τα κοράκια των Funds αν φοβάται μη διαρρεύσει το “Plan B”, απάντησε αφοπλιστικά. “Μα, θα το διαψεύσω”!
Εξάλλου, το είχε πει και ο Σημιταράς ο ευρωφάγος, όταν “ανακάλυψε” ότι η χώρα είχε πλήρως διαβρωθεί (εκ των έσω) και αποσυντεθεί. “Αυτή είναι η Ελλάδα”!
Θα μου πείτε εκείνος και οι όμοιοί του την έκαναν έτσι, σαν τα μούτρα τους, αλλά μήπως όλους εμείς δεν τους ψηφίζαμε;
Εμείς δεν κουνούσαμε τις πλαστικές σημαίες και τραγουδούσαμε τα ηλίθια εκείνα άσματα;
Γι αυτό σας λέω, μην το πολυψάχνετε. Πω το είπε ο Λουκιανός;
