Μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν τρία μέτωπα.
Το πρώτο είναι το βορειοευρωπαϊκό με επικεφαλής τον Σόϊμπλε. Οι Γερμανοί θέλουν ένα σκληρό νόμισμα για την Ευρώπη έχοντας κατά νου ένα ευρώ σε ρόλο παγκοσμίου αποθεματικού και συναλλακτικού νομίσματος.
Τα συμφέροντα της Ελλάδας αλλά και της νότιας Ευρώπης όμως πλέουν στην αντίθετη κατεύθυνση. Έτσι όσοι δεν μπορούν να ακολουθήσουν, πρέπει να φύγουν.
Το δεύτερο μέτωπο προέρχεται από κάποια κέντρα εξουσίας των ΗΠΑ, εκπρόσωπός τους ο Γιάνης και πιο πριν ο ΓΑΠ και στόχος τους είναι η κερδοσκοπία εις βάρος της Ελλάδας.
Το τρίτο μέτωπο φέρει το όνομα αριστερή πτέρυγα και τα πρόσωπα που την απαρτίζουν είναι γνωστά. Στόχος τους η κρατικοποίηση των πάντων μέσω της εξαθλίωσης του ελληνικού λαού και φυσικά η απόλυτη εξουσία.
Για την ώρα φαίνεται ότι το μέτωπο Βαρουφάκη και άλλων διάσημων και μη οικονομολόγων, κερδοσκόπων έχασε το παιχνίδι.
Ίσως έτσι να εξηγείται και η διάθεση για εξομολόγηση εκ μέρους του Γιάνη. Η αριστερή πτέρυγα έχασε την κάλυψή της και φάνηκε ο αρχικός στόχος της που δεν είναι άλλος απο την επιστροφή στην δραχμή και μάλιστα με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.
Το μέτωπο των Γερμανών είναι και το πιο επικίνδυνο και αντιμετωπίζεται μόνο με την αναδιοργάνωση του κράτους και της κοινωνίας. Αυτό με την σειρά του περνάει μέσα από την εκ βάθρων μεταρρύθμιση του πολιτικού και πολιτειακού συστήματος.
Το συμπέρασμα είναι ότι τώρα πια η ενοποίηση των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων είναι μονόδρομος. Το 1974 ξαναζεί με εκπληκτικό ρυθμό και ομοιότητα. Πάλι θα πρέπει οι ξένοι παράγοντες να βασιστούν στο υπάρχον κατεστημένο, που μας έφερε μέχρι εδώ, να φτιάξουν μια καινούργια κυβέρνηση για να περισωθεί ότι είναι δυνατόν.
Και τότε βγήκαμε, στιγμιαία, από το ΝΑΤΟ όπως τώρα από την ευρωζώνη και μας κρατούν όπως όπως στους θεσμούς αυτούς οι ξένοι παράγοντες-προστάτες. Δυστυχώς το σημερινό κατεστημένο είναι χειρότερο από του 1974 γιατί του λείπει παντελώς η διαχειριστική ικανότητα και ο λαός είναι έρμαιο της κάθε παλαβομάρας που διαβάζει στο διαδίκτυο.
Ο μικρός Αλέξης πρέπει να γίνει πρωθυπουργός τάχιστα, να μαζέψει γύρω του μια ομάδα σοβαρών ανθρώπων, υπαρχουν ακόμη, να πετάξει κλωτσηδόν τα ραμολιμέντα που ονειρεύονται εφόδους αλλά 1917 και ξαναζούν τα όνειρα τους, και να γίνει ο ηγέτης-πρωθυπουργός της χώρας.
Αν δεν το μπορεί, αν δεν αντέχει, ας φύγει όσο είναι καιρός πριν έχει την μοίρα του Μπαρούφ. Το πιο πονηρό τμήμα του συστήματος του λαμογιστάν μας δεν έχει καταθέσει τα όπλα και ελπίζει πάντα στη σωτηρία του μέσω της δραχμής.
Οι χρήσιμοι ηλίθιοι που νομίζουν ότι θα ξαναφέρουν το 1917 είναι αρκετοί και πολλά χρήσιμοι. Πλέον το παιχνίδι θα γίνει πολύ άγριο και τα θύματα θα είναι πολλά… Ο μικρός Αλέξης , τον οποίο έχει ερωτευθεί ο πιο έξυπνος και ποιο αφελής συγχρόνως λαός του κόσμου, πρέπει να διαλέξει.
Σήμερα κιόλας, αύριο θα είναι αργά.
Το μόνο ενθαρρυντικό στοιχείο της περίπτωσης μας είναι ότι πάντα οι ηγέτες-πρωθυπουργοί μας, επέλεξαν σωστά την κρίσιμη ώρα και διάλεξαν την πλευρά των νικητών και των κυρίαρχων συσχετισμών, κόντρα και σε πείσμα του λαϊκού αισθήματος -ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, φεύγουν οι βάσεις.
Μέσα στην ΕΟΚ, ΟΧΙ το 1940, ΝΑΙ το 1947, Αγγλία το 1822 αντί Ρωσία, Αγγλία το 1917 και το 1939 αντί Γερμανία κλπ. Παραφωνία φυσικά το τραγικό διάστημα 1920-22 όπου η ηγεσία ακολούθησε τις λαϊκιστικές φωνές, παρέσυρε το λαό και παρασύρθηκε μαζί του στην καταστροφή.
Ο μικρός Αλέξης δεν έκανε το βήμα στο γκρεμό που του ζητούσαν οι ημιπαράφρονες ονειροπόλοι του 1917 και αντίκρισε την πραγματικότητα αλλά και την δική του τύχη.
Τα λαμόγια του λαμογιστάν μας έχασαν τον πρώτο και κρίσιμο γύρο. Αναμένουμε τις εξελίξεις.
Ο Μπαρούφ φυσικά θα μπει στο Κολοσσαίο, όπου τον περιμένει ο αποτρελαμένος λαός και τα λιοντάρια.
Πάντα οι ηγέτες πρέπει να ρίχνουν βορά στο πλήθος τους πιο συμπαθείς. Ετσι υπάρχει η εξιλέωση και η νέα προοπτική. Εξ άλλου και το ωσαννά από τη σταύρωση απείχε μια εβδομάδα.
