Κακά τα ψέματα, χθες ο ΣΥΡΙΖΑ πρακτικά, έχασε την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία.
Θα μου πεις για ένα νομοσχέδιο; Όχι ακριβώς.
Η χθεσινή ψηφοφορία ήταν στην ουσία η καταγραφή της αντίληψης του κάθε βουλευτή για τη γεωπολιτική θέση της χώρας. Δεν ήταν ένα οποιοδήποτε νομοσχέδιο.
Το τι θα συμβεί στο μέλλον, θα το δούμε. Έχει δρόμο ακόμα. Άλλο μ έχει, πραγματικά, εντυπωσιάσει αυτή την περίοδο.
Φαντάζεστε τι θα γινόταν, αν το ευχαριστώ του Δραγασάκη στην Αμερική το έλεγε ένας κεντροδεξιός Αντιπρόεδρος;
Αν όχι τρείς Υπουργοί, αλλά ένας περιφερικός Υφυπουργός καταψήφιζε σε μια διαδικασία όπως η χθεσινή;
Αν το 1/3 της κοινοβουλευτικής ομάδας έλεγε όχι σε μια κεντρική επιλογή του κόμματος;
Αν ένας βουλευτής όχι απλά έβγαζε, αλλά να υπήρχε η υποψία ότι έβγαλε χρήματα στο εξωτερικό;
Αν δεν υπήρχαν αποδεδειγμένες κατηγορίες για φοροδιαφυγή αλλά απλά εικασίες για βουλευτή;
Αν διοριζόταν την ώρα της κατάρρευσης συγγενείς, σύντροφοι και φίλοι;
Να σας θυμίσω εδώ, ότι απλώς για μια φράση που μου αποδόθηκε, με τρέχανε πέντε χρόνια με πρωτοβουλία “εσωκομματικών φίλων”.
Μιλάω για το “νόμιμο και ηθικό”. Μεγάλη τιμή βέβαια, αλλά η φράση δεν είναι δικιά μου.
Πρόκειται για ένα φιλοσοφικό ερώτημα 2500 ετών, για το οποίο ασχολήθηκαν από την Αριστοτέλη ως το Καντ και για το οποίο ακόμα γράφονται διδακτορικά!!!
Και λέω μου αποδόθηκε, διότι όλα τα άλλα όπως αποδείχτηκε ήταν σκέτες μπούρδες.
Συμπέρασμα: Μην απορείτε για το πώς έφτασε η χώρα εδώ.
Η κοινωνία εξαντλεί την αυστηρότητα της στη κεντροδεξιά και την επιείκεια της στην κεντροαριστερά και τα στελέχη της.
Η λέξη “σύντροφος”, έχει πιο βαθύ περιεχόμενο από αυτό που απλά ακούγεται.
Τελικά, όντως υπάρχει διαφορά πολιτικής κουλτούρας. Για καλό η για κακό- δεν ξέρω, αλλά υπάρχει…
