Το Οίκαδε του κ.Τσίπρα και των ετερόφωτων συνεταίρων του που τον στηρίζουν χορεύοντας στο Σύνταγμα, θα πληρωθεί πολύ ακριβά από τους πιο αδύναμους, που λένε ότι “δεν έχουν τίποτα να χάσουν” και “δεν έχει πιο χαμηλά”.
Λέμε ότι πέντε χρόνια τώρα κανείς δεν εξήγησε στον κόσμο τις αιτίες της οικονομικής κρίσης.
Λάθος, υπήρξαν φωνές που μίλησαν για τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, που μίλησαν για “ήπια προσαρμογή”.
Αλλά δεν ακούστηκαν, καταπλακώθηκαν από τις κραυγές των συνωμοσιολόγων. Ο κρατικός παρασιτισμός τα κατάφερε. Αρνούμενος να παραδώσει τα προνόμιά του, αποδέχεται ασμενώς την καταστροφή της χώρας.
Τέλη του 2004 προωθήθηκε νομοθετική ρύθμιση για τό ζήτημα του “βασικού μετόχου”, που απαγόρευε την ανάληψη δημοσίου έργου από οποιοδήποτε, του οποίου το χαρτοφυλάκιο συμπεριελάμβανε τη συμμετοχή του σε Μ.Μ.Ε..
Τώρα τσακώνονται και στέλνουν τον εισαγγελέα στα ιδία ΜΜΕ που τότε παρήλαυναν διαγωνιζομενοι για μια θέση στα πάνελ τάχατες υπέρ της ελευθερίας του λόγου και οργάνωναν τηλεδίκες.
Οι θιγόμενοι συστρατεύοντας καλοπληρωμένους τηλεπαρουσιαστές και πρόθυμα παπαγαλάκια της αριστερής(;) γενιάς του Πολυτεχνείου στα πράσινα τηλεπαράθυρα, χτυπούσαν από παντού τον ίδιο τον Κ.Καραμανλή.
“Σκάνδαλα” από το πουθενά, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις δεν δίστασαν να τον θίξουν και προσωπικά με ανήθικες ψευδές ειδήσεις.
Από την αποκρατικοποίηση της Ολυμπιακής, μέχρι και την υπογραφή στρατηγικών συμφωνιών με Ρωσία και Κίνα, η κυβέρνηση είχε να αντιμετωπίσει στρατό από αντιπολιτευόμενες Κασσάνδρες.
Τό “Βέτο” στο Βουκουρέστι, ως προς την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ την άνοιξη του 2008, έφερε τον κόμπο στο χτένι.
Ο Κώστας Καραμανλής, δεν δίστασε να θέσει τον εαυτό του αντιμέτωπο με μια υπερδύναμη για το εθνικό μας συμφέρον.
Τώρα οι ίδιοι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, οι ολιγάρχες, τα ρετιρέ του Δημοσίου, οι μεγαλοσυνταξιούχοι (είναι χιλιάδες), βρήκαν καινούργιο Κίσινγκερ για να κατηγορούν. Λέγεται Σόιμπλε.
Δεν τους νοιάζει αν πληρώνοται σε δραχμές, φοίνικες ή γρόσια. Αρκεί να μη χάσουν τη θεσούλα τους, τη βολή τους.
Πέντε χρόνια τώρα την “πέρασαν ζάχαρη”, καταστρέφοντας κάθε δημιουργική επιχείρηση, κάθε δημιουργικό άνθρωπο που δε στήθηκε έξω από τα γραφεία τους, που δεν αφισοκόλλησε, που δεν έγλυψε.
Ο όχλος έναν Κλέωνα θέλει πάντα, και τον βρήκε.
Για να αντιμετωπίσουμε την τραγική πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί και να πείσουμε, διεκδικώντας ανθρώπινους όρους, είναι αναγκαία μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, στην οποία να συμμετέχουν όλες οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις.
Στην προσπάθεια αυτή, έχει το ραντεβού του με την ιστορία ο Κώστας Καραμανλής, ως πρωθυπουργός κοινής αποδοχής.
Η αναγκαιότητα επαναφοράς του ηγέτη είναι επιβεβλημένη στις παρούσες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες.
Είναι αυτός που πριν να κάνει κριτική στους κακούς ξένους, θα κάνει κριτική στον εαυτό του και σε όλες τις ελαττωματικές συμπεριφορές που γενιές τώρα οδηγούν τη χώρα στον κατήφορο.
Θα εμπνεύσει την αλλαγή σε επίπεδο ατομικό, σε επίπεδο οικογένειας, σε επίπεδο μικρο-κοινωνίας και τελικά στη χώρα.
