Αναρωτιέται κανείς πώς θα βρεθούν ξανά στο ίδιο τραπέζι για συνέχιση των συνομιλιών.
Πώς μπορεί να εφαρμόσει πολιτική μια κυβέρνηση η οποία έχει απολέσει την εμπιστοσύνη από τους πάντες;
Πως μπορεί να εφαρμόσει την οποιαδήποτε συμφωνία;
Πως μπορεί να εγγυηθεί την όποια σταθερότητα;
Περιφέροντας στους ωκεανούς της υφηλίου λογικές “δημιουργικής καταστροφής” και “καταστροφικών παιγνίων”, βασισμένη στην υποστήριξη εναλλακτικών οικονομικών απόψεων αγνώστων πανεπιστημιακών, που το βάρος της άποψης τους στη διεθνή αγορά ήταν όσο των χρηματιστηριακών συμβούλων των αλήστου μνήμης Α.Ε.Λ.Δ.Ε του μαύρου 99, που πάλι έχασε ο κόσμος τα λεφτά του.
-Προπαγάνδα μέχρι τέλους, με βαρύ κόστος για την Πατρίδα.
Περικοπές στους μεγαλοσυνταξιούχους των ΔΕΚΟ και στις απίθανες πρόωρες συντάξεις τους ζητούν οι δανειστές – το ΕΚΑΣ βάζουν μπροστά για να καλύψουν τους πελάτες τους οι κυβερνώντες. Κάπου διάβασα ας έχει control για μια φορά αυτή η χώρα κι ας είναι και capital…
Πιο σοβαρά όμως, κάτι τέτοιο θα έφερνε αρκετά μεγάλη ύφεση από μόνο του βγάζοντας εκτός όλα τα νούμερα στα οποία βασίστηκαν οι διαπραγματεύσεις. Επομένως ακόμα και η πρόταση των δανειστών θα ήταν ανεπαρκής.
Ατυχώς φάινεται τελικά, Μορφονιούς και Χατζηαβάτηδες βάλαμε για κυβερνήτες να εκπροσωπούν τη χώρα.
Δεν είναι η πρώτη, είναι η δεύτερη φορά που την παθαίνουμε.
Όταν ο Καραμανλής επιζητούσε “ήπια προσαρμογή”, τα Τάγματα Εφόδου της Ροζ Αριστεράς – με την συναίνεση του Πανελλήνιου ΣΟΚ του Γεωργάκιου του Μικρού – έκαιγαν την Αθήνα και όλη την Ελλάδα.
Με την αναρρίχηση στην πρωθυπουργία του μικρού Παπανδρέου, οδηγηθήκαμε συντεταγμένα στο μνημόνιο με τα γνωστά επακόλουθα.
Όταν ο Σαμαράς πρότεινε ότι πρότεινε κι αυτός στα “Ζάππεια”, αντιμετώπισε τη λοιδορία. Και όταν υποχρεώθηκε να κινηθεί στα πλαίσια όσων είχε ήδη βρει σαν παγιωμένη πραγματικότητα, καταγγέλθηκε ως ανακόλουθος με τον εύκολο δημοσιογραφικό διασυρμό.
Τώρα, η μεγάλη πλειοψηφία του εντόπιου πληθυσμού, εξακολουθεί να πιστεύει πότε στο όνειρο των Κινέζικων και Ρώσικων πακτωλών και πότε την προεξόφληση των αερίων του καμένου συγκυβερνήτη.
Ακραία ανευθυνότητα, απίστευτο θράσος, ποινικά κολάσιμα ψέμματα από τα επικοινωνιακά καρτέλ, ρισκάρουν -μέσα στην ανοησία και μοχθηρία τους- την ποιότητα ζωής μας.
Καπηλεία τάχατες για τη “σύνταξη του παππού” – αλλά όμως ηθελημένη απόκρυψη των μισθών, συντάξεων, επιδομάτων και κρατικής επιδότησης των ΔΕΚΟ – Δημοσίου, των μικρών ηλικιών συνταξιοδότησης (πχ. στον ΟΣΕ ήταν 45 για τις γυναίκες και 49 για τους άντρες), των τεράστιων και μη αναλογικά υπολογισμένων εφάπαξ στο Δημόσιο, των αναρίθμητων ψευτο-αναπτυξιακών εταιρειών-ινστιτούτων του Δημοσίου-ΟΤΑ κλπ.
Πουλάνε το “οτι συνέβη οφείλεται στις κυβερνήσεις της 5ετίας” και κάνουν εμφυλιακή εξεταστική απο το 2009 και μετά.
Τις περιουσίες τους όμως, τα πραγματικά βιογραφικά τους, τα ετήσια εισοδήματα τους δεν τα κοιτάζει κανείς “επαναστατημένος”.
Λίγο-λίγο όπως το μυρμήγκι, χτίσαν το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο, εισάγοντας το Πιστοποιητικό Αριστερίζοντων Κοινωνικών Φρονημάτων που εκδίδονται από το πιο συντηρητικό, μισαλλόδοξο και κρυπτο-φασίζον κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.
