Πραγματικά όλη αυτή αναμπουμπούλα μαζί με ότι ξέβρασε η πολιτική φουσκοθαλασσιά οδηγεί μαθηματικά στην περιθωριοποίηση του “επιστημονικού αυριανισμού” σαν το καθοριστικό παράγοντα χειραγώγησης και αποπροσανατολισμού του ψηφοφόρου.
Τα πολιτικά και επικοινωνιακά επιτελεία των κομμάτων εξουσίας και των ΜΜΕ συνειδητοποίησαν κάποια στιγμή την δύναμη του “όπλου” του επικοινωνιακού λαϊκισμού.
Υιοθετώντας τον επιστημονικό λαϊκισμό σαν βάση για την εκλαΐκευση του πολιτικού τους λόγου, σύντομα τα φαρμακερά πλοκάμια του πολλαπλασιάστηκαν.
Ο επιστημονικός λαϊκισμός έπνιξε στον βάλτο της σαπίλας του κάθε πολιτική προσωπικότητα, σκέψη, φωνή, αντίρρηση που προσπάθησε να τον διασχίσει η να τον αποξηράνει με επιχειρήματα.
Αυτό το φαινόμενο πληροφόρησης με τη μορφή της “λαϊκής πληροφορίας” ή της “λαϊκής έκφρασης” χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα κρατικά η ιδιωτικά με διττή σκοπιμότητα.
Χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται από τα κόμματα που κατά κανόνα στέλνουν στα πάνελ τους “λαϊκούς” ετοιμόλογους.
Στην προσπάθεια τους να πουλήσουν ακροαματικότητα, οι διοικήσεις των ΜΜΕ μετέτρεψαν τα κεντρικά δελτία ειδήσεων και τα πολιτικά πάνελ σε καρικατούρες πρωινάδικων.
Από την άλλη πολλές φορές μετέφεραν πομπωδώς ως πραγματικά γεγονότα κάποιες αμφιλεγόμενες απόψεις, στολισμένες με αδιασταύρωτες και ανέλεγκτες ειδήσεις.
Με το κωμικοτραγικό αποκορύφωμα την αναμετάδοση ως είδηση από την ΕΡΤ ενός αστείου γνωστής χιουμοριστικής ιστοσελίδας που αναφερόταν σε “σπείρα που έκοβε στα δυο χαρτί κουζίνας και το πουλούσε για χαρτί υγείας”. Και όπως ήταν αναμενόμενο, αδίκησε και δεοντολογικά την ιστοσελίδα μη αναφέροντας την ως πηγή της “είδησης”.
Το αποτέλεσμα αυτής της επικοινωνιακής συμπεριφοράς, ήταν η έγκριση από το εκλογικό σώμα και εν τέλει η αναρρίχηση του apolitik και άνετου GIa(n)ni στην ηγεσία του υπουργείου εθνικής οικονομίας.
Έχει όμως άλλη μια παράμετρο αυτή η ιστορία, παράγωγο των “πολιτικών συνεντεύξεων” στις λαϊκές αγορές της Αθήνας. Έφεραν στη βουλή και στο προεδρείο της την κ Ραχήλ και την κ Ζωή.
Δύο επίσης απολίτικες συνιστώσες που συναντήθηκαν στο προαύλιο της ταλαίπωρης ΕΡΤ.
Όμως και ο καλοντυμένος πολιτικός “σαματατζής” Ραχήλ και ο “δεν αφήνω τίποτε να πέσει κάτω” Ζωή, είχαν το σθένος και το προσωπικό ανάστημα να καταψηφίσουν την κυβερνητική πρόταση και να συνταχθούν και να εκπροσωπήσουν (έστω και με συναισθηματικά επιχειρήματα) εκείνο το τμήμα των αγανακτισμένων και “αποπολιτικοποιημένων” ψηφοφόρων που δεν ανήκουν στην “Λαφαζάνεια” αριστερά και στην υπό πολιτική καταστολή “Ανταρσία”.
Ακριβώς το στυλ και η απολίτικη αλλά έντιμη παρουσία των δυο προαναφερθέντων κυριών, σε συνδυασμό με τις αλλεπάλληλες κωλοτούμπες των ΑΝΕΛ, τις επαναστάσεις του δίδραχμου της πλατφόρμας και το μαρξιστικό-φιλελεύθερο βαρουφάκειο νέο φέσι των 85 δις, προϊδεάζουν το πολιτικό τέλος του επιστημονικού λαϊκισμού ως κυρίαρχου μέσου πολιτικής χειραγώγησης.
Επειδή όλα αυτά ελαττώνουν την ανοχή του κοινού σε “απολίτικες” πολιτικές συμπεριφορές και στην επιλεκτική ερμηνεία αμφιλεγόμενων “γεγονότων” από τα ΜΜΕ.
Είναι φανερό και ο κόσμος το νοιώθει ότι είναι επιτακτική η ανάγκη στην επιστροφή επιχειρημάτων και προγραμμάτων βασισμένων στην αλήθεια και των πληροφοριών αλλά προ πάντων των πολιτικών προθέσεων των δημοσίων προσώπων.
Οι οποίες πρέπει να γνωστοποιούνται έγκαιρα στην κοινωνία και όχι να σερβίρονται κατευθείαν από υπόγεια παραπολιτικά μαγειρεία.
Επίσης ο κάθε ένας από εμάς οφείλει πλέον να απαιτεί το νόμιμο και συνταγματικό του δικαίωμα για την αντικειμενική πληροφόρηση, ώστε με τα δικά του πλέον μέτρα να παίρνει αποφάσεις και να ψηφίζει.
