Σημαντικές πρέπει να θεωρούνται οι αλλαγές που σημειώνονται στον ΟΛΠ. Η (αναμενόμενη) αποχώρηση του μακροημερεύσαντος Γ. Ανωμερίτη και η τοποθέτηση στη θέση του ανθρώπων που είναι κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και επιλογές προσωπικές του Θ. Δρίτσα, αλλάζουν (κατά τα φαινόμενα) την μέχρι τώρα διαμορφωμένη κατάσταση.
Είναι γνωστό ότι ο υπουργός αναπληρωτής Ναυτιλίας, έχει έλθει σχεδόν σε μετωπική σύγκρουση με στελέχη της κυβέρνησης ( Γ. Δραγασάκης- Γ. Σταθάκης) σχετικά με τη μορφή που θα λάβει η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ.
Ο υπουργός πιστεύει-και το δηλώνει συνεχώς- στη διατήρηση του “δημόσιου χαρακτήρα” του ΟΛΠ και στην άποψη αυτή έχει τη συμπαράσταση του Δήμου Πειραιώς.
Τόσο ο δήμαρχος Ιω.Μώραλης όσο και ο ιδρυτής του συνδυασμού που διοικεί τον Δήμο Ευ. Μαρινάκης, τάσσονται υπέρ μιας “ελεγχόμενης παραχώρησης” του λιμανιού με συμμετοχή του Δήμου και φυσικά, του κράτους.
Όλα αυτά, έρχονται σε αντίθεση με τις προθέσεις των δανειστών μας, οι οποίοι επιθυμούν την αποκρατικοποίηση του ΟΛΠ και του ΟΛΘ. Η επιθυμία τους, όμως, αυτή, δεν φαίνεται να περιλαμβάνει και τις επιθυμίες των Κινέζων επενδυτών (Cosco) οι οποίοι στοχεύουν στην απόκτηση του πλειοψηφικού πακέτου του ΟΛΠ, ώστε “να μην έχουν άλλον στα πόδια τους”…
Σε όλη αυτή την (θολή) εικόνα, μπορούμε να προσθέσουμε και τη σθεναρή αντίσταση των συνδικαλιστών της ΟΜΥΛΕ, οι οποίοι (με την ανοχή αν όχι με τη συμπαράσταση του υπουργείου) επιθυμούν την διατήρηση του κρατικού ελέγχου στον ΟΛΠ και τον ΟΛΘ και, φυσικά, την διατήρηση της δικής τους ισχύος στον χώρο.
Είναι βέβαιο, ότι η μακρόχρονη θητεία του Γ. Ανωμερίτη στον ΟΛΠ, δημιούργησε ένα “οιονεί υπουργείο Ναυτιλίας” στο λιμάνι.
Έχοντας χρηματίσει στο ΥΕΝ ο Γ. Ανωμερίτης, διείδε εύκολα το κενό που δημιουργούσαν οι παλινωδίες του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος είχε μεταβάλλει τον διοικητικό φορέα της Ναυτιλίας σε “ακορντεόν”, ανοίγοντας και κλείνοντας το υπουργείο. Έτσι, ο ΟΛΠ γιγαντώθηκε, απέκτησε “πρόσωπο” πολύ πιο δυνατό και με καταιγισμό επικοινωνιακών κινήσεων, κατέστη πρωταγωνιστής σε έναν χώρο ο οποίος, με τις προηγούμενες διοικήσεις, υπήγετο στο ΥΕΝ και αποφάσιζε από κοινού με τις κυβερνήσεις.
Κορυφαία πράξη “επιβολής κυριαρχίας” του ΟΛΠ ήταν το “καπέλωμα” των εκδηλώσεων για την “Ημέρα Ναυτιλίας”, η οποία μετετράπη σε “Ημέρα Θάλασσας” και άφησε έξω την Ποντοπόρο Ναυτιλία και, φυσικά, την ΕΕΕ, η διοίκηση της οποίας δεν έκρυψε-αντιθέτως εξέφρασε ανοιχτά και εμπράκτως- την δυσφορία της.
Χωρίς να έλθει σε αντιπαράθεση με τον Δήμο, ο οποίος κατέστη συνδιοργανωτής των εκδηλώσεων, αλλά είχε βρει έτοιμο το πρόγραμμα που είχε καταρτίσει και συνυπογράψει με τον ΟΛΠ η προηγούμενη δημοτική αρχή, η ΕΕΕ απέσχε από κάθε εκδήλωση.
Αντιθέτως, οργάνωσε εντυπωσιακή εκδήλωση στο Intercontinental, τη οποία τίμησαν με την παρουσία τους οι υπουργοί Γ. Σταθάκης και Θ. Δρίτσας και μάλιστα με…γραβάτα!
Με τεταμένες, λοιπόν, τις σχέσεις με τον εφοπλισμό και γνωρίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σκόπευε να τον αντικαταστήσει, ο Γ. Ανωμερίτης υπέβαλε παραίτηση διαφωνώντας με την πολιτική της κυβέρνησης για την αποκρατικοποίηση του ΟΛΠ. Ήταν μια κίνηση πολιτική, όπως πολιτικά κινήθηκε όλα αυτά τα χρόνια ο Γ. Ανωμερίτης.
Αυτό είναι το σκηνικό και με δεδομένα όλα τα ανωτέρω, αλλά και με το ότι δεν “πέρασε” η πρόταση του γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου Σπ. Σαγιά για να ανατεθεί η ηγεσία του ΟΛΠ στον γεν. γραμματέα του ΥΕΝ Αθ. Χριστόπουλο, περιμένουμε τις εξελίξεις.
Σημειώνουμε επίσης ότι ο Σπ. Σαγιάς είναι προσωπικός φίλος του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα ενώ το Νομικό του γραφείο έχει συντάξει τη συμφωνία μεταξύ Δημοσίου -Cosco.
Καλά ξεμπερδέματα…
