Από αυτή τη στάνη μόνο τέτοιο τυρί μπορείς να πάρεις. Όλη η χώρα βασανίζεται, χρεοκοπεί και ετοιμάζεται να πάει σε εκλογές απλά και μόνο γιατί ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να μαζέψει το κόμμα του. Ακόμη και ο ανασχηματισμός – παρωδία που έκανε δεν μπορεί να θάψει την κασετίνα στην άμμο.
Έφυγαν κάποιοι τάχατες διαφωνούντες, αλλά έμειναν και κάποιοι άλλοι που… είναι αμφίβολο πώς θα υποστηρίξουν την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Θα κάνει ο κ. Κατρούγκαλος με τον κ. Χαϊκάλη τη μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό;
Ο ένας έκανε καριέρα δικηγόρου με “περίεργες” υποθέσεις, κι ο άλλος ήταν καλός διαχειριστής πολυκατοικίας, ή εργοστασιάρχης Μίμης στο Πενήντα – Πενήντα, έχει δε τόση σχέση με τα εργασιακά όσο κι εμείς με την ηθοποιία. “Κισινγκεροτραφείς” πολιτικοί γκαουλάιντερ, του προς εγκαθίδρυση παλαιοπελατειακού απολυταρχικού καθεστώτος, κατευθύνουν έντεχνα τη λογική τού Έλληνα στην δήθεν από μέρους των δανειστών δημιουργία χάους (πυρκαϊές), γνωστού ως το “φαινόμενο της πεταλούδας”.
Όμως, χωρίς διάθεση απενοχοποίησης της συμπεριφοράς των εταίρων, η αλήθεια είναι ότι αυτό πού επιβάλλεται είναι ένας Αριστεροδέξιος Αυριανισμός. Ο ίδιος ο Γιώργος Κουρής βγήκε και κάλεσε τον κ. Τσίπρα να προχωρήσει στη δημιουργία καινούργιου κόμματος που καμία σχέση δεν θα έχει με τον Σύριζα, κάνοντας λόγο για “πατριωτικό κεντροαριστερό κόμμα” που να περιλαμβάνει ακόμα και δεξιούς.
Ο αυριανισμός γίνεται μεγάλο πρόβλημα, όταν τον υιοθετούν τα κόμματα και οι πολιτικοί, όπως τον υιοθέτησε το Πασόκ στη δεκαετία του 80 και αργότερα στράφηκε εναντίον του. Σήμερα ο νέος αυριανισμός είναι εκλεπτυσμένος, πονηρός, επιτηδευμένος και έχει και “αριστερό πρόσημο”.
Ο αυριανισμός έγινε η ανώτερη βαθμίδα του “νεο-αριστερού ” πλέον. Ο κ.Κουρής θα τους συμβουλέψει πως θα αποφύγουν τους ελέγχους μέσα από έκδοση κουπονιών, πως θα δημοσιεύουν φώτο από την κατοχή με όλους τους αντιπάλους του Σύριζα αγκαλιά με Γερμανούς φαντάρους, πώς θα αλλάξουν απόψεις, για το πως από τη μία στην άλλη αλλάζεις πολιτική γραμμή… περί ατιμωρησίας κλπ.
Η πραγματικότητα είναι μία, στήθηκε η αποτυχία της διαπραγμάτευσης και μέσω της πολιτικής κακοφωνίας των στελεχών, στήθηκε το bank run και τελικά το κλείσιμο των τραπεζών μέσω της καθυστέρησης συμφωνίας, με την παρέλευση του τέλους του προγράμματος.
Το blame game είναι πολύ απλό, αφού μόλις έκλειναν οι τράπεζες θα κατηγορούσαν τους κακούς Ευρωπαίους και θα κέρδιζαν άνετα το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα που σκόπιμα σχεδίασαν. Μετά ακολουθεί το εκ έσω υποβοηθούμενο χάος, αυτό είναι ένα καθαρό πολιτειακό “coup”.
Όσον αφορά δε το “φαινόμενο της πεταλούδας” των ευφυών γκαουλάιντερ που δήθεν στήνουν οι κακοί εταίροι, είναι μια ποιητική μεταφορά, στη θεωρία του χάους για το φαινόμενο της ευαίσθητης εξάρτησης ενός συστήματος από τις αρχικές συνθήκες.
Σύμφωνα με διατυπώσεις, λέγεται ότι “αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα”. Στην πραγματικότητα, είναι μάλλον αδύνατο να προκληθεί τυφώνας από το πέταγμα μιας πεταλούδας, εκτός και αν κουνήσει τα φτερά της σε μια πολύ συγκεκριμένη χρονική στιγμή, με συγκεκριμένες συνθήκες, κάτι που έτσι κι αλλιώς είναι αδύνατον να προβλεφθεί.
Η ουσία της συμπεριφοράς ενός χαοτικού συστήματος είναι ότι, στην πράξη, είναι απρόβλεπτο σε “βάθος χρόνου”. Συνεπώς, ενώ πράγματι ένα ασήμαντο γεγονός μπορεί να αλλάξει άρδην την πορεία της ιστορίας, δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε ποια θα ήταν η εξέλιξη του συστήματος χωρίς το γεγονός και άρα, δεν μπορούμε να σχεδιάσουμε τις ενέργειές μας ώστε να πετύχουμε ένα επιθυμητό σημαντικό αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου – μπορούμε να προγραμματίζουμε αποτελεσματικά μόνο μέχρι τον χρονικό ορίζοντα που χαρακτηρίζει το σύστημα.
Η γνώση ότι ένα ασήμαντο γεγονός οδήγησε σε κάτι “μεγάλο” μπορεί, μερικές φορές, να αποκτηθεί εκ των υστέρων, αν και συνήθως ακόμη κι αυτό είναι αδύνατον. Αυτό που συμβαίνει είναι το εκ των έσω πέταγμα της “κουκουβάγιας”, όπου διάφορα γεγονότα αποσπούν την προσοχή από το πρωτεύον. Χαοτικοί ελκυστές της πεταλούδας, αφήστε τον κόσμο ήσυχο, του κάματε το νου χυλό, νισάφι πια.
Χωρίς Εθνική Κυβέρνηση και πατριωτική διαχείριση, με ενοχοποιημένο από ιεραρχήσεις συγκεκριμένο πρόγραμμα παραγωγικής ολικής ανασυγκρότησης.
Το τρίτο και τελευταίο πρόγραμμα δεν μπορεί να υλοποιηθεί και πάνω στα μέτρα αυτά θα ληφθούν νέα.
Η κατάσταση θα ανακυκλώνεται, η κρίση θα βαθαίνει, ενώ το χρέος από 330 δισ. € θα πάει πάνω από 400 δισεκατομμύρια ευρώ και βλέπουμε.
