Σπουδασμένος στην Ανατολική Γερμανία και με καριέρα επταετή στις επιχειρήσεις του κ. Μπόμπολα.
Σε αυτά είναι μερικά από τα προσόντα του νέου προέδρου και Διευθ. Συμβούλου του ΟΛΠ, κομματικού στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννη Κούβαρη.
Έχει επίσης διατελέσει, ως στέλεχος του τότε Συνασπισμού, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών επί των κυβερνήσεων Τζανετάκη και Ζολώτα. Από το 2006, εργάσθηκε ως διευθυντικό στέλεχος σε ελληνικές και πολυεθνικές εταιρίες διαμεταφορών, με αντικείμενο τις διεθνείς εμπορευματικές μεταφορές και τα logistics.
Έγραψε η εφημερίδα Δημοκρατία: «Tα φοιτητικά του χρόνια τα πέρασε στο παγωμένο λιμάνι του Ροστόκ, το μεγαλύτερο της Ανατολικής Γερμανίας. Ισως εκεί, στους γκρίζους δρόμους της μεγαλύτερης πόλης, στο βορειοανατολικό γερμανικό κρατίδιο Μεκλεμβούργου – Δυτικής Πομερανίας, να ανέπτυξε τη σχέση του με τα λιμάνια. «Κρίμα που ο διορισμός του τώρα στον ΟΛΠ δεν θα κρατήσει περισσότερο από επτά οκτώ μήνες» λένε οι γνώστες των πραγμάτων στο λιμάνι του Πειραιά, που θεωρούν την τοποθέτησή του ως παρένθεση εν όψει της ιδιωτικοποίησης που αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί έως τα τέλη Φεβρουαρίου του 2016, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση.
Ο Γιάννης Κούβαρης κατοικεί σήμερα στην Πετρούπολη, είναι παντρεμένος και η μέχρι προχθές βασική του ενασχόληση ήταν η ενασχόληση με την Επιτροπή Μεταφορών και τον Θεματικού Τομέα Συνδυασμένων Μεταφορών του ΣΥΡΙΖΑ.
Όταν αποφοίτησε το 1984 από το πανεπιστήμιο Rostock, είχε στα χέρια του μόνον ένα πτυχίο (Diplom ingenieurökonom) οικονομολόγου – μηχανικού με βαθμό «λίαν καλώς» και τη διπλωματική εργασία “Προοπτικές ανάπτυξης της “Cross trade” ναυτιλίας”.
Τα πρώτα περίπου 15 χρόνια τα πέρασε αρχικά ως υπάλληλος και αργότερα ως ανερχόμενο στέλεχος σε ελληνικές και πολυεθνικές εταιρίες διαμεταφορών, με αντικείμενο τις διεθνείς εμπορευματικές μεταφορές και τα logistics, όπως λέει. Oμως, το 1993 βρήκε στέγη στην Αττικές Διαδρομές Α.Ε., tην εταιρία που φτιάχτηκε για να εκμεταλλεύεται την Αττική Oδό, συμφερόντων του ομίλου Μπόμπολα. Eγινε, μάλιστα, εμπορικός διευθυντής της. Eτσι, το 2003 ήρθε και η πρόσληψή του από τον όμιλοAκτωρ – Ελληνική Τεχνοδομική ως συμβούλου κυρίως για την ανάπτυξη έργων μεταφορικών υποδομών, όπως τα εμπορευματικά κέντρα, με βασικό αντικείμενο την ανάπτυξη του Θριάσιου Εμπορευματικού Κέντρου αλλά και τη μετεγκατάσταση σταθμών ΚΤΕΛ, όπως γράφει ο ίδιος στο βιογραφικό του.
Το 2006 αυτά τελείωσαν για λόγους που γνωρίζουν αυτός και ο εργοδότης του. Εκτοτε δηλώνει σύμβουλος επιχειρήσεων γενικώς για θέματα μεταφορών και logistics καθώς επίσης και ανάπτυξης μεταφορικών υποδομών. Μερικά από τα έργα με τα οποία καταπιάστηκε ήταν η μετεγκατάσταση πρακτορείων εσωτερικών μεταφορών από την περιοχή του Ελαιώνα, η ανάπτυξη του λιμένα Αλεξανδρούπολης, η δημιουργία χερσαίου διαδρόμου με το Μπουργκάς, η ανάπτυξη συνδυασμένων μεταφορών με δρομολόγηση πλοίου μεταξύ Ελλάδας – Ρωσίας.
Πολιτικές τοποθετήσεις
Η τελευταία του -“σημερινή”, όπως γράφει χαρακτηριστικά στο cv του- δραστηριότητα είναι “η οργάνωση και η λειτουργία Αστικού Συνεταιρισμού κερδοσκοπικού χαρακτήρα ιδιόκτητων φορτηγών Δ.Χ.”. Δηλαδή των ευθέως θιγόμενων από την ανάπτυξη των σιδηροδρομικών μεταφορών μεταξύ Πειραιά και κεντρικής Ευρώπης, σχολιάζουν οι ήδη πάρα πολλοί επικριτές του διορισμού του στο πηδάλιο του ΟΛΠ.
Η διαδρομή του έχει και άφθονες πολιτικές τοποθετήσεις στον δημόσιο τομέα. Εκτός από τον ΟΑΣ την περίοδο 1989-1990, από το 1985 έως και το 1987 ήταν ο εκπρόσωπος του Οικονομικού Επιμελητηρίου στην Αντιπροσωπευτική Συνέλευση Κοινωνικού Ελέγχου (ΑΣΚΕ) ΟΣΕ. Επίσης, από το 1998 έως το 2006 εκπροσωπούσε τον Συνασπισμό σε διάφορες διακομματικές επιτροπές για τις μεγάλες προμήθειες κυρίως στα υπουργεία Μεταφορών και Δημόσιας Τάξης.
Λεπτομέρεια, ίσως όμως σημαντική, είναι ότι υπήρξε μέλος της επιτροπής Μεταφορών του Ελληνορωσικού Επιμελητηρίου και ταυτόχρονα υπεύθυνος συντονιστής για συγκεκριμένες δράσεις του. Ομως, οι αυθόρμητες μαρτυρίες άλλων σημαντικών παραγόντων του -απαξιωμένου πλέον από “διάδοχο” οργανισμό- ελληνορωσικού επιμελητηρίου, που ερωτήθηκαν σχετικά με το έργο του και τη συμπεριφορά του, φαίνεται ότι δεν είναι και οι καλύτερες. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
