Από το μεσημέρι περιμέναμε να πει ο κ. Τσίπρας τι μέλλει γενέσθαι, αλλά μείναμε με την… υπομονή μέχρι το Eurogroup, καθώς ο πρωθυπουργός έδωσε διαβεβαιώσεις ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στην ΕΕ και στο Ευρώ, αλλά δεν είπε τίποτα ουσιαστικό και διαφορετικό από αυτά που λένε τα στελέχη του στα κανάλια.
Και ας είναι η νέα πρόταση που ετοιμάζει προ των πυλών και ας μας γράφουν τα ξένα ΜΜΕ παντού, τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι είμαστε η μόνη χώρα του δυτικού πολιτισμού που δεν πλήρωσε το ΔΝΤ. Εν τέλει αυτό το γαϊτανάκι που θα σταματήσει; “Κανείς δεν ξέρει” όπως λέει και το γνωστό λαϊκό άσμα.
Εν τω μεταξύ παρακολουθώντας τις δηλώσεις του, δεν κατάλαβα αν τους θέλει η όχι τους Ευρωπαίους εταίρους. Εν πρώτης τους κατηγορεί για το κλείσιμο των τραπεζών και από την άλλη ωστόσο θέλει και να κάνει συμφωνία μαζί τους.
Από την μια λοιπόν έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ να λέει τα δικά του, από την άλλη έχουμε τους… ΝΑΙ να λένε τα δικά τους (όχι ότι διαφέρουν και πολύ, αφου και οι δυο για μνημόνιο λένε) και στην μέση τον κόσμο ο οποίος πιθανόν να άκουσε και την ομιλία του πρωθυπουργού στο ραδιόφωνο από την ουρά του ATM και μετά πιθανότατα ρωτούσε ο ένας τον άλλον “τελικά τι θα κάνουμε;”
Δεν ξέρω αν θα έρθουν σε συμφωνία, μπορεί και να γίνει. Αλλά η υπόθεση μου θυμίζει… μεταγραφές. Και για να γίνω πιο ακριβής, συνήθως τέτοια εποχή οι αθλητικές εφημερίδες γράφουν για συμφωνία- επικοινωνία- συνάντηση με τον τάδε ή τον δείνα παίκτη, που θέλει τόσα και η ομάδα του δίνει λίγο λιγότερα (μην μας πιάσουν και κότσους) και στη συνέχεια κάνει πρόταση ο ένας στον άλλον μέχρι που κάποιος από τους δύο να κάνει πίσω και να τα βρούνε ή και… όχι!
Η κατάσταση της Ελληνικής κυβέρνησης λοιπόν είναι κάπως έτσι. Της δίνουν τόσα, αυτή ζητάει παραπάνω και μέλλει να δούμε ποιος από τους δύο θα κάνει πίσω.
Υπομονή και όπως λέει και μια ψυχή “ο καιρός γαρ εγγύς”.
Η συμφωνία;… θα δείξει.
