Με αφορμή την ψηφοφορία και τον τρόπο συμμετοχή σ αυτή των υποστηρικτών της δραχμής και των IOU, δεν μπορούν να μην γεννηθούν σκέψεις και ερωτηματικά.
Κάθε μορφή θεσμικής δημοκρατικής ψηφοφορίας, έχει προαπαιτούμενο την συνειδητή αποδοχή του αποτελέσματος που θα προκύψει ως παράγωγο από το διάλογο και την δημιουργική αντιπαράθεση επιχειρημάτων και απόψεων.
Είτε είναι δημοψήφισμα, είτε είναι εκλογική διαδικασία, είτε είναι ψηφοφορία στην βουλή.
Όλες οι πλευρές που συμμετέχουν στην διαδικασία είτε σαν πρόσωπα, είτε σαν πολιτικοί και κοινωνικοί φορείς, οφείλουν να αντιλαμβάνονται την διαδικασία πολύ σοβαρά.
Ίσως και μόνο από το λόγο ότι ο πολιτισμός της δημοκρατικής κατάθεσης και της δημοκρατικής ανάδειξης της κυρίαρχης άποψης (π.χ. σε ένα δημοψήφισμα) πέρασε από πολλές και σκοτεινές ιστορικές περιόδους.
Απαιτήθηκε αγώνας και αίμα ούτως ώστε οι λαοί και τα έθνη που απαρτίζουν τις δυτικές δημοκρατίες να αποκτήσουν αυτό το δικαίωμα και προνόμιο.
Στην Ελλάδα τα τελευταία δέκα χρόνια για πολλούς λόγους κάναμε εκπτώσεις στην καθημερινή λειτουργία και στην ποιότητα της δημοκρατικής μας ζωής.
Επιτρέψαμε και ανεχτήκαμε από βασικούς θεσμικούς πυλώνες του πολιτεύματος μας όπως είναι ο τύπος και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, κατά κανόνα να μας σερβίρουν ερμηνείες γεγονότων και όχι αυτά καθαυτά τα γεγονότα.
Στην πράξη, παραιτηθήκαμε από το δικαίωμα μας στη κρίση και στο συμπέρασμα.
Ανεχτήκαμε και επιτρέψαμε την αποδυνάμωση του δικαιώματος στη διεκδίκηση, με τις απεργίες του “τριήμερου”, χωρίς συμμετοχή και λαϊκή υποστήριξη.
Δεχτήκαμε και πολλές φορές αναδείξαμε τον κάθε πολιτικό αριβίστα, και ας νοιώθαμε ότι μάλλον μας κοροϊδεύει κατάμουτρα. “Λεφτά υπάρχουν” είπε ο ΓΑΠ και πήρε χρόνια ζωή ακόμα η διαπλοκή.
Και η κορώνα: Πήραμε μέρος σε ένα δημοψήφισμα, που κάποιοι μέσα και έξω το ερμήνευσαν κατά το δοκούν.
IOU ο κ. Βαρουφάκης, χωρίς να μπει στον κόπο να εξηγήσει στον κόσμο τι είναι αυτή η “υποσχετική” και τι συνέπειες έχει στην οικονομική καθημερινότητα.
Τον στείλαμε να διαπραγματευτεί και γύρισε πίσω και παραιτήθηκε.
Τι είπες Για(ν)νη στους εταίρους; “Ήταν πολύ εχθρικοί και έφυγα” η απάντησή του…
Πέρα από το γελοίο, το σοβαρό είναι άλλο.
Ότι ο Για(ν)νης προετοίμαζε “συνωμοτώντας” στα “κρυφά” την έξοδο από το ευρώ, χωρίς να μπει στον κόπο να ρωτήσει όχι μόνο το λαό, (μην ξεχνάμε ήταν ο ΥΠ.ΟΙΚ) αλλά ούτε καν τους ψηφοφόρους του στην Β` Αθήνας.
Το ζήτημα είναι ότι ότι δεν ενημέρωσε τον λαό και τους κρατικούς θεσμούς, όχι μόνο για τις προθέσεις του αλλά και για τις πράξεις του.
Όσον αφορά την άλλη, την “μάχιμη πτέρυγα Βαρουφακη”, εάν δεν τους αρέσει αυτή η δημοκρατία, να πουν στο λαό τι είδους δημοκρατία θέλουν.
Όλα έχουν όρια.
Τα κοινοβουλευτικά κόμματα και το κοινοβούλιο δεν μπορούν να αποτελούν το εφαλτήριο κάποιων για την ανατροπή τους.
