Ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος, ο αρχιτέκτονας της Τρομοκρατίας της Γαλλικής Επανάστασης, καθαιρείται και συλλαμβάνεται από την Εθνική Συνέλευση.
Ως ηγετικό μέλος της Επιτροπής Γενικής Ασφάλειας από το 1793, ο Ροβεσπιέρος διέταξε την εκτέλεση πάνω από 17.000 αντιφρονούντων απέναντι στην Επανάσταση, κυρίως μέσω της λαιμητόμου.
Την επόμενη μέρα από τη σύλληψή του, ο Ροβεσπιέρος και 21 από τους οπαδούς του εξετελέσθησαν μέσω της γκιλοτίνας μπροστά στον όχλο που επευφημούσε στην Πλατεία Επαναστάσεως (Place de la Revolution) του Παρισιού.
Ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος γεννήθηκε στην πόλη Αράς της Γαλλίας το 1758. Σπούδασε Νομική με υποτροφία και το 1789 εξελέγη αντιπρόσωπος του λαού της πόλης του στη Συνέλευση των Τάξεων.
Αφότου η Τρίτη Τάξη, η οποία περιελάμβανε τους απλούς πολίτες και τα χαμηλόβαθμα στελέχη του κλήρου, αυτοανακηρύχθηκε ως Εθνοσυνέλευση, ο Ροβεσπιέρος έγινε επιφανές μέλος του Επαναστατικού σώματος.
Υιοθέτησε μια ριζοσπαστική, δημοκρατική στάση και έμεινε γνωστός ως «Αδιάφθορος» για την αφοσίωσή του στην πολιτική ηθική. Το 1790, έγινε πρόεδρος των Ιακωβίνων, μιας ισχυρής πολιτικής λέσχης που προωθούσε τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης.
Έκανε έκκληση να δικαστεί ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΣΤ’ για προδοσία και απέκτησε πολλούς εχθρούς, αλλά οι κάτοικοι του Παρισιού τον υπερασπίστηκαν σταθερά.
Το 1791, απομακρύνθηκε από τη νέα Νομοθετική Συνέλευση, αλλά συνέχισε να είναι ενεργός στην πολιτική σκηνή ως μέλος της λέσχης των Ιακωβίνων.
Το 1792, αντιτάχθηκε στην πρόταση για πόλεμο των Γιρονδίνων, μετριοπαθών ηγετών της Συμβατικής (πρώην Νομοθετικής) Συνέλευσης, και έχασε μέρος της δημοτικότητάς του. Εν τούτοις, αφού οι κάτοικοι του Παρισιού εξεγέρθηκαν εναντίον του βασιλιά τον Αύγουστο του 1792, ο Ροβεσπιέρος εξελέγη στην επαναστατική Κυβέρνηση του Παρισιού. Έπειτα εξελέγη ως αρχηγός της Παρισινής αποστολής στη νεοσύστατη Εθνοσυνέλευση.
Στην Εθνική Συνέλευση, αναδείχθηκε ως ηγέτης των Ορεινών, όπως ήταν γνωστή η ομάδα των Ιακωβίνων, και αντιτάχθηκε στους Γιρονδίνους.
Τον Δεκέμβριο του 1792, υπερασπίστηκε με επιτυχία το αίτημά του για εκτέλεση του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΣΤ’, και το 1793 ενθάρρυνε τους ανθρώπους να επαναστατήσουν λόγω των στρατιωτικών αποτυχιών και του λιμού. Η επανάσταση του έδωσε την ευκαιρία να βγάλει τελικά από τη μέση τους Γιρονδίνους.
Στις 27 Ιουλίου 1793, ο Ροβεσπιέρος εξελέγη στην Επιτροπή Γενικής Ασφάλειας, που δημιουργήθηκε τον Απρίλιο για να προστατεύει τη Γαλλία από τους εχθρούς της, εξωτερικούς και εσωτερικούς, και να επιβλέπει την κυβέρνηση.
Υπό την ηγεσία του, η Επιτροπή έφτασε στο σημείο να επιβάλλεται με δικτατορικό τρόπο πάνω στη Γαλλική κυβέρνηση. Αντιμέτωπος με τις απειλές εμφυλίου πολέμου και ξένων εισβολών, η Επαναστατική κυβέρνηση κήρυξε την περίοδο της Τρομοκρατίας τον Σεπτέμβριο.
Σε λιγότερο από ένα έτος, συνελήφθησαν 300.000 φερόμενοι ως εχθροί της Επανάστασης∙ τουλάχιστον 10.000 πέθαναν στη φυλακή, και 17.000 εξετελέσθησαν επίσημα, πολλοί από αυτούς με γκιλοτίνα στην Πλατεία Επαναστάσεως. Σε αυτό το όργιο αιματοκυλίσματος, ο Ροβεσπιέρος κατάφερε να καθαρίσει πολλούς από τους πολιτικούς αντιπάλους του.
Στις 4 Ιουνίου 1794, ο Ροβεσπιέρος εξελέγη σχεδόν ομόφωνα Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης. Έξι ημέρες αργότερα, θεσπίστηκε ένας νόμος που αφαίρεσε το δικαίωμα ενός υπόπτου να υποβάλλεται σε δίκη και να δέχεται νομική βοήθεια.
Σε μόλις έναν μήνα, 1.400 εχθροί της Επανάστασης εξετελέσθησαν με λαιμητόμο. Η Τρομοκρατία κορυφωνόταν όταν οι ξένες εισβολές είχαν πάψει να απειλούν τον γαλλικό λαό, και δημιουργήθηκε βιαστικά ένας συνασπισμός που περιελάμβανε τις δεξιές και τις αριστερές δυνάμεις, ως αντιπολίτευση στον Ροβεσπιέρο και τους οπαδούς του.
Στις 27 Ιουλίου 1794 (9η Θερμιδόρ σύμφωνα με το ημερολόγιο της Επανάστασης), ο Ροβεσπιέρος και οι σύμμαχοί του συνελήφθησαν από την Εθνοσυνέλευση.
Ο Ροβεσπιέρος οδηγήθηκε στη φυλακή του Λουξεμβούργου στο Παρίσι, αλλά ο φρουρός αρνήθηκε να τον φυλακίσει, και κατέφυγε στο Hotel de Ville. Ήρθαν να τον βοηθήσουν ένοπλοι υποστηρικτές του, αλλά αρνήθηκε να ηγηθεί μιας νέας επανάστασης.
Όταν πληροφορήθηκε ότι η Εθνοσυνέλευση τον είχε κηρύξει παράνομο, αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι, αλλά κατάφερε μόνο να τραυματίσει το σαγόνι του. Σύντομα, οι δυνάμεις της Εθνοσυνέλευσης έκαναν έφοδο στο Hotel de Ville και συνέλαβαν, με επιτυχία αυτή τη φορά, τον Ροβεσπιέρο και τους συμμάχους του.
Το επόμενο βράδυ, στις 28 Ιουλίου, ο Ροβεσπιέρος και 21 άλλοι εξετελέσθησαν με γκιλοτίνα χωρίς δίκη στην Πλατεία Επαναστάσεως. Κατά τις επόμενες μέρες, εξετελέσθησαν άλλοι 82 οπαδοί του Ροβεσπιέρου. Η περίοδος της Τρομοκρατίας είχε τελειώσει.
Την επαύριον του πραξικοπήματος, η Επιτροπή Γενικής Ασφάλειας έχασε τις εξουσίες της, οι φυλακές άδειασαν και η Γαλλική Επανάσταση έγινε, εμφανώς, λιγότερο ριζοσπαστική. Το Διευθυντήριο που ακολούθησε είδε την επιστροφή στις αστικές αξίες, τη διαφθορά, και τις στρατιωτικές αποτυχίες.
Το 1799, το Διευθυντήριο καταργήθηκε με στρατιωτικό πραξικόπημα υπό την ηγεσία του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, ο οποίος είχε δικτατορικές εξουσίες στη Γαλλία ως πρώτος ύπατος και, μετά το 1804, ως αυτοκράτορας της Γαλλίας.
