Από την κυβέρνηση στήριξαν τελικά 125 την επιλογή του πρωθυπουργού συν τον κ Βαρουφάκη 126. Ποιοι από την αντιπολίτευση πρόθυμα θα μπαλώσουν τις τρύπες που με βεβαιότητα θα δημιουργηθούν από εδώ και πέρα. Και έπειτα οι αναλύσεις. Τι σημαίνει αυτό, πότε θα έχουμε εκλογές κλπ. Και μετά τα στατιστικά. Τα αγαπημένα μας στατιστικά. Ποιος βουλευτής ψήφισε και τα τρία μνημόνια. Ποιος το έχει κάνει με διαφορετικούς πολιτικούς σχηματισμούς κ.α.
Και το σουβλάκι που στο μεταξύ έχουμε παραγγείλει για να συνοδεύσουμε την παρακολούθηση είναι ήδη στο 23%. Γιατί; Γιατί έτσι είναι οι επιταγές των δανειστών. Της τρόικας. Είναι όμως έτσι; Ή κάπως έτσι; Η απάντηση κατά την ταπεινή και μη ειδική μας γνώμη είναι ότι είναι ακριβώς έτσι. Η τρόικα είναι απολύτως υπεύθυνη για ότι έχει συμβεί τα τελευταία πέντε χρόνια. Για την εξαθλίωση του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού.
Όχι όμως αυτή η μοχθηρή, η εξ Εσπερίας προερχόμενη, αλλά μια άλλη με έντονο το ντόπιο στοιχείο. Η σύνθεσή της γνωστή αν και όχι και τόσο εμφανής. Οι δανειστές, οι πολιτικοί που ψηφίζουν και εφαρμόζουν(;) ότι τους ζητούσαν και οι συνδικαλιστές (και οι υποστηρικτές τους) που φρόντιζαν να μην θιχτεί κανένα τα προνόμια τους. Αυτά που θεωρούσαν κεκτημένα και υπερασπιζόταν με ιερό ζήλο.
Λαϊκίστικες υπερβολές; Ενδεχομένως.
Δεν ξέρω βέβαια αν θα έχετε την ίδια άποψη δημιουργώντας στο μυαλό σας την εικόνα ας πούμε του Νίκου Φωτόπουλου να κάθεται αναπαυτικά και να κρατά στο ένα χέρι έναν καφέ και στο άλλο ένα σάντουιτς. Αγαθά που απέκτησε εν μέσω κρίσης την ώρα που για εσάς πρότεινε ως απεριτιφ ξύδι. Και όχι μπαλσάμικο, το απλό. Να το συνδυάσεις με την χολή που βγάζεις να βαδίσεις προς τη θέωση.
Στο μυαλό μας όμως δεν σχηματίζεται αυτή η εικόνα.
Κάποιος από τους αισθητήριους νευρώνες αρνείται πεισματικά να μεταδώσει αυτές τις πληροφορίες. Περιοριζόμαστε εκ των πραγμάτων στην ανάλυση θεωριών συνωμοσίας προσπαθώντας να καταλάβουμε γιατί συμβαίνουν αυτά που στοιχειώνουν τις ζωές μας και το μέλλον μας.
Διεθνείς συσχετισμοί, η χώρα μας ένα απλό πιόνι στην σκακιέρα και άλλα φαιδρά. Όχι επειδή δεν ισχύουν. Αλλά επειδή μόνο αυτό δεν μπορεί να αποδώσει την πλήρη εικόνα.
Γιατί εάν θέλεις να μπορέσεις να απαντήσεις στο πως φτάσαμε εδώ δεν πρέπει απλώς να περιοριστείς σε γενικούς και ίσως αστήρικτους ισχυρισμούς. Πρέπει να αναπτυχθεί συγκεκριμένη συλλογιστική. Π.χ. Ποιοι «έφαγαν» όλα τα χρήματα που βγήκαν από ευρωπαϊκά ταμεία για την δημιουργία υποδομών στη χώρα. Εάν το απαντήσεις θα έχεις κάνει μια αρχή. Μια καλή αρχή. Αρκεί να συνεχίσεις με την ίδια συνέπεια. Και να ετοιμαστείς να απαντήσεις στην επόμενη ερώτηση. Ποιό ήταν το κύκλωμα που έστησε σωρία σκανδάλων – αστήρικτων και αναπόδεικτων στην ακροαματική διαδικασία – που έριξε κυβέρνηση και διέλυσε ζωές και υπολήψεις. Έχουμε απάντηση; Αν ναι προχωράμε.
Το μνημόνιο (το πρώτο) ήταν πλέον μια πραγματικότητα. Η αλλαγή που θα επέφερε στην πραγματικότητα όπως την γνωρίζαμε εξαιρετικά εμφανής. Κάποιοι αφελείς πίστεψαν ότι μέσα στην επέρχόμενη λαίλαπα θα μπορούσαν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις εκείνες που θα οδηγούσαν χώρα και κοινωνία λίγο πιο μπροστά. Με μια απλή ματιά στα τεκτενόμενα των τελευταίων πέντε χρόνων μπορείς εύκολα να διαπιστώσεις ότι αυτό δεν έγινε. Σε καμία περίπτωση.
Το μοτίβο εφευρέθηκε, κρίθηκε συμφέρον και εφαρμόστηκε. Για κάθε αλλαγή που δεν γίνεται βρίσκεται ένας καινούριος φόρος. Για κάθε προνόμιο που με λύσσα υπερασπίζεται ανεβαίνει ένας συντελεστής. Καμία ουσιαστική αλλαγή που θα μπορούσε να δώσει ώθηση στην οικονομία δεν έχει γίνει. Καμία μεταρρύθμιση που θα μπορούσε να δημιουργούσε θέσεις εργασίας. Καμία δομή του κράτους δεν εκσυγχρονίστηκε. Οι περισσότεροι εκ των εργατοπατέρων δεν λειτουργούν προστατευτικά απέναντι στην συντεχνία τους. Λειτουργούν ως πεμπτοφαλλαγίτες για το σύνολο του λαού. Αλλάζουν πολιτικούς συσχετισμούς μόνο και μόνο για να μην αλλάξει κάτι. Που τις περισσότερες φορές είναι ξεπερασμένο σε κάθε στοιχειωδώς πολιτισμένο κράτος.
Δεν μπορώ να ξέρω εάν οι απαντήσεις ή οι παραδοχές αυτών είναι εύκολες. Το να προχωρήσεις μπροστά όμως είναι. Αρκεί να μην μπερδεύεται στα πόδια σου ο ρωμαίϊκος μανδυάς του «ήταν θέλημα Θεού». Και σε όσους ιδεοληπτικά και με βάση το προσωπικό συμφέρον αντιστέκονται, ας τους συμπεριφερθούμε με τον τρόπο που τους αξίζει. Ας τους αφαιρέσουμε την φορεσιά του «λαϊκού ήρωα-υπερασπιστή» και ας τους αναγνωρίσουμε στην πραγματική τους διάσταση. Αυτή της Πέμπτης Φάλαγγας.
