Η Ρωσία και η Κίνα κυριαρχούν στην αμυντική αγορά του Ιράν
Η υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ του Ιράν και της διεθνούς διαπραγματευτικής ομάδας σχετικά με το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης αναμένεται να επιφέρει και σημαντική ενίσχυση των πωλήσεων αμυντικού υλικού προς το Ιράν από τη Ρωσία αλλά και από την Κίνα.
Ήδη τα προγράμματα που ολοκληρώνονται εντός του 2015 και αυτά που ξεκίνησαν, ενισχύουν τόσο την υποδομή αεράμυνας του Ιράν όσο και την αεροπορική ισχύ του ακόμη και με εναέριο ανεφοδιασμό των αεροσκαφών του. Είναι αξιοσημείωτο ότι κάποια από αυτά τα αμυντικά συστήματα ενσωματώνουν ισραηλινή τεχνολογία που μεταπωλήθηκε από το Ισραήλ όταν οι ΗΠΑ απαίτησαν να σταματήσει την ανάπτυξή της !!! Και καταλήγουν στον μεγάλο εχθρό του, το Ιράν.
Εκτός των άλλων, η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν έχουν ακόμη ένα κοινό στοιχείο που σφυρηλάτησε την αμυντική τους συνεργασία: είναι όλες τους χώρες που δέχθηκαν κυρώσεις από τη Δύση. Συνεπώς φαίνεται ότι αντί να απομονωθούν, οι κυρώσεις στήριξαν την ανάγκη για κάτι εναλλακτικό που μεταφράστηκε σε δημιουργία στενής συνεργασίας μεταξύ τους. Όπως δηλαδή με τους BRICS αλλά εστιασμένο στον τομέα της αμυντικής και βιομηχανικής συνεργασίας.
Αυτό ακριβώς είναι και το στοιχείο που έχει μακροπρόθεσμο στρατηγικό, γεωπολιτικό χαρακτήρα. Οι τρεις χώρες έχουν ανεπτυγμένη αεροδιαστημική και αμυντική βιομηχανία (με την ρωσική σαφώς ανώτερη) και η κοινή ανάπτυξη νέας γενιάς οπλικών συστημάτων είναι κάτι που πρέπει να αναμένουμε στο μέλλον. Δηλαδή, βλέπουμε την δημιουργία, διαμόρφωση και ανάπτυξη ενός νέου βιομηχανικού πόλου που θα «χτυπήσει» συμβόλαια στην διεθνή αγορά αμυντικών συστημάτων ίσως και από τα τέλη της δεκαετίας μας.
Οι ΗΠΑ προφανώς θα έβλεπαν ότι η συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν θα οδηγούσε και σε αυτή την εξέλιξη. Από τη στιγμή όμως που η αγορά του Ιράν θα είναι κλειστή και εχθρική για τις ΗΠΑ (και άλλες δυτικές χώρες) για αρκετά χρόνια, έτσι και αλλιώς οι ΗΠΑ δεν χάνουν κάτι αφού δεν το έχουν ούτε θα το είχαν. Το Ιράν όμως είναι η μοναδική σταθερή επιλογή που θα έχουν οι ΗΠΑ για πολλά χρόνια στο μέλλον ώστε να χτίσουν σιγά-σιγά σχέσεις για την παρουσία τους στη Μέση Ανατολή.
Τα καθεστώτα του Περσικού Κόλπου, τόσο η Σαουδική Αραβία όσο και τα Εμιράτα δεν είναι τόσο σταθερά ούτε χαρακτηρίζονται από δημοκρατικότητα. Εντός των ΗΠΑ (ακόμη και στις Υπηρεσίες Ασφαλείας) υπάρχει έντονη εχθρότητα κυρίως για τη Σαουδική Αραβία, τόσο διότι βλέπουν τόσο ότι το «σύστημα αξιών του Αμερικανικού λαού» είναι ασύμβατο με τον τρόπο διοίκησης της Σαουδικής Αραβίας από το βασιλικό καθεστώς, όσο και λόγω των εμφανών στοιχείων συνεργασίας και στήριξης εξτρεμιστών ισλαμιστών από το σαουδαραβικό καθεστώς. Μόνο το Ιράν παρέχει στοιχεία σταθερότητας και ελπίδας για μακροπρόθεσμη σχέση.
Συνεπώς, είναι πιθανό οι ΗΠΑ να προσβλέπουν στο Ιράν ως εργαλείο εξουδετέρωσης του «σαουδαραβικου ουαχαμπιτισμου» στην περιοχή γενικότερα. Η περίοδος σύγκρουσης με το Ιράν δεν φαίνεται να έφερε κάτι καλό οπότε η προσέγγιση μαζί του θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερα. Άλλωστε, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ (και να μην ξεχνάμε την Τουρκία) είναι οι στυλοβάτες του Ισλαμικού Κράτους.
Εντός του 2015 θα παραδωθούν στο Ιράν οι συστοιχίες των πυραύλων S-300 με βάση την ρωσοϊρανική συμφωνία του 2007, η οποία πάγωσε όταν επιβλήθηκαν κυρώσεις στο Ιράν. Οι Ρώσοι είχαν έτοιμα τα πυραυλικά συστήματα αεράμυνας και όταν ολοκληρωθούν οι τεχνικές διευθετήσεις εντός του Αυγούστου, η παράδωση θα γίνει σε 30-40 ημέρες.
Η Ρωσία θα αρχίσει να παραδίδει στο Ιράν από το 2020 τα πρώτα ρωσικά αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού IL78 MKI (Midas) που θα επεκτείνουν την ακτίνα δράσης των αεροσκαφών του στα 7.300 χιλιόμετρα, καλύπτοντας όλη τη Μέση Ανατολή και να ανεφοδιάζουν μέχρι και οκτώ αεροσκάφη ταυτόχρονα. Αυτό δίνει πολύ μεγάλες επιχειρησιακές δυνατότητες στο Ιράν, δεδομένου ότι τα αποθέματα καυσίμων στα αεροσκάφη αποτελούν πλεονέκτημα ακόμη και στις αερομαχίες ενώ για τα βομβαρδιστικά τους επιτρέπουν να διεισδύσουν πολύ στην εχθρική περιοχή.
Η Κίνα έχει επίσης το μερίδιό της με την παραγγελία 24 μαχητικών αεροσκαφών J-10, στην εξαγώγιμη έκδοσή τους F-10 «Vigorous Dragon» αξίας 1 δις δολαρίων. Η Κίνα θα λάβει ως αντάλλαγμα την 20ετή εκμετάλλευση των πετρελαϊκών κοιτασμάτων στο Azadegan. Τα αεροσκάφη έχουν ακτίνα δράσης 3.000 χλμ και είναι αντίστοιχα των F-16 με τη διαφορά ότι αποτελούν σχεδόν αντιγραφή … του ισραηλινού αεροσκάφους Lavi. Το Lavi (Μικρό Λιοντάρι) ήταν πολλαλών ρόλων μονοκινητήριο αεροσκάφος τέταρτης γενιάς που αναπτύχθηκε από την Israel Aircraft Industries (με αμερικανική χρηματοδότηση) και με πρώτη πτήση στις 31 Δεκεμβρίου του 1986. Κατασκευάστηκαν τρία πρωτότυπα και το πρόγραμμα σταμάτησε τον Αύγουστο του 1987, τόσο λόγω εσωτερικών αντιδράσεων για το κόστος που θα είχε φθάνοντας το 1,5 δις δολάρια όσο κυρίως λόγω πιέσεων από τις ΗΠΑ διότι θα αποτελούσε ανταγωνιστή των αμερικανικών F-16 και F-18. Οι Ισραηλινοί πούλησαν την τεχνολογία στην Κίνα και αυτό αποκαλύφθηκε όταν αμερικανικοί δορυφόροι φωτογράφησαν αεροσκάφη σε βάση δοκιμών της Κίνας, επεξεργάστηκαν τις εικόνες με υπερυπολογιστές για να δημιουργήσουν τρισδιάστατα μοντέλα, τα οποία είχαν εκπληκτική ομοιότητα με τα σχέδια του Lavi.
Έχουμε έναν μοναδικό συνδυασμό γεγονότων και παρεμβάσεων που θα δώσουν σε ιρανικά χέρια εξελιγμένο οπλικό σύστημα … ισραηλινής τεχνολογίας και αμερικανικής χρηματοδότησης.
