Φάνης Ουγγρίνης…Δε θα καταπιαστώ με την κωμικοτραγική αφήγηση του Βαρουφάκη, καθώς δεν άκουσα κάτι που να με εξέπληξε. Προτιμώ σήμερα να επικεντρωθώ σε κάτι πιο στρατηγικό. Πάει λοιπόν και το λιμάνι του Πειραιά για 368 εκατομμύρια, συν άλλα 350 για επενδύσεις. Το τίμημα είναι υψηλότατο αν κριθεί από την σκοπιά της τρέχουσας χρηματιστηριακής αξίας και φυσικά ιδιαίτερα χαμηλό αν συγκριθεί με εκείνο της αρχικής μερικής παραχώρησης, που τότε είχε χαρακτηριστεί από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ ως ξεπούλημα. Φυσικά, άλλη εποχή η τότε, όταν οι πολυεθνικές τράπεζες ακόμη αναζητούσαν μεγάλες εξαγορές για να τις χρηματοδοτήσουν καθώς τα σεντούκια τους ξεχείλιζαν από πληθωριστικό χρήμα, προϊόν της φούσκας των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων. Κι άλλη εποχή η σημερινή, με τα διεθνή πιστωτικά ιδρύματα να περπατούν συνεχώς σε τεντωμένο σχοινί, με την παγκόσμια οικονομία να τρέμει μπροστά στην κινέζική επιβράδυνση και φυσικά με το ΧΑΑ να έχει κατρακυλήσει στα τάρταρα, σαν συνέπεια της ευφυέστατης διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης Τσίπρα και των επακόλουθων capital controls. Είναι λοιπόν θετικό γεγονός η ολοκλήρωση της εξαγοράς του 68% του ΟΛΠ, ή είναι μια πράξη ζημιογόνα για την οικονομία και φυσικά για την χώρα?
Η απάντηση για μένα είναι πανεύκολη: ακόμη και σ’αυτή την τόσο χαμηλή τιμή, η παραχώρηση παραμένει συμφέρουσα. Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν μπορούν να αποτελέσουν σοβαρό μέσο αποπληρωμής του τεράστιου εθνικού χρέους. Έχουμε πραγματοποιήσει τον απίστευτο άθλο του να παραχωρούμε κρατικοποιημένες επιχειρήσεις σε ιδιώτες εδώ και 25 χρόνια και την ίδια στιγμή το χρέος να αυξάνεται αντί να μειώνεται. Πλέον έχουμε φτάσει στον πάτο του βαρελιού, με μόνα αξιόλογα στοιχεία προς εκποίηση να είναι η ΔΕΗ, η ΔΕΠΑ, τα υπόλοιπα λιμάνια και κάποια μεγάλα τουριστικά ακίνητα, ένα σύνολο παγίων που μας μπορούν να αποφέρουν ελάχιστα δισεκατομμύρια, δηλαδή ένα μικροσκοπικό κλάσμα των δανειακών μας οφειλών, κι αυτό το γεγονός δεν διαφεύγει των εταίρων μας. Μας πιέζουν όμως προς αυτή τη κατεύθυνση αφενός επειδή επιθυμούν την σμίκρυνση του μεγάλου κράτους-πατερούλη, αφετέρου επειδή προσδοκούν μια επενδυτική ανάταξη της χώρας, κι αυτή μπορεί να συμβεί μόνο μετά από ξένες επενδύσεις-ορόσημα. Με άλλα λόγια, όπως έχω ξαναγράψει, τέτοιες τοποθετήσεις με διεθνή αντίκτυπο μπορούν να προσελκύσουν αρχικά κι άλλους ξένους παίκτες και στην πορεία και έλληνες μικρότερους επιχειρηματίες, οι οποίοι θα αναθαρρήσουν βλέποντας πως ο τόπος μας είναι πλέον ελκυστικός για το παγκόσμιο κεφάλαιο.
Η κυβέρνηση φυσικά αντιμετωπίζει τον όλη πρόκληση όχι ως μια εθνική ευκαιρία μα ως μια οδυνηρή αγγαρεία, ως ένα πικρό ποτήρι που είναι αναγκασμένη να πιεί εάν θέλει να παραμείνει στην εξουσία και να συνεχίσει να διορίζει τα σόγια των πρωτοκλασάτων ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σε ολοκαίνουργιες θέσεις και ΔΕΚΟ. Πουλάει απλώς και μόνο επειδή είναι μια ακόμη Μνημονιακή δέσμευση, αναγκαία για την συνέχιση της χρηματοδότησης του πολυαγαπημένου της κράτους. Δεν έχει ιδέα τι σημαίνουν, ή έστω τι θα μπορούσαν να σημαίνουν αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις για την πραγματική οικονομία, απλώς κωλυσιεργεί για το αριστερό θεαθήναι και τελικά παραχωρεί δημόσια περιουσία γκρινιάζοντας και… κλαίγοντας, κάπως όπως ένα παιδάκι που πίνει πικρό σιρόπι για το βήχα. Το ότι δεν έχει ιδέα του τι ζητά η πραγματική οικονομία έχει φανεί ξεκάθαρα τελευταία, μέσα από όσα έγιναν με την Eldorado Gold, τη Softex, το ασφαλιστικό των ελευθέρων επαγγελματιών, ενώ σήμερα μαθαίνουμε και για αποχώρησης της TITAN. Για τους συριζαίους υπουργούς η ανάπτυξη θα έρθει μέσα από κολεκτίβες στις παλιές κλωστοϋφαντουργίες, κρατικά μονοπώλια, μικρά rooms to let για τουρίστες με σακίδια, κρατικοδίαιτους συνεταιρισμούς, νέους διαπλεκόμενους νονούς και φυσικά με εκατοντάδες χιλιάδες νέους διορισμούς, πληρωμένους ως είθισται από τους γνωστούς ενοχλητικούς τύπους, τους μικρομεσαίους του ιδιωτικού τομέα. Καταπληκτικό σχέδιο ομολογουμένως. Κι επειδή φυσικά παραμένουν κολλημένοι σε τέτοιες ανοησίες, δεν στρώνονται να συζητήσουν πραγματικά με τον κόσμο της παραγωγής, ώστε να καταστρωθεί ένα ιδιόκτητο σχέδιο ανάπτυξης. Ένα σχέδιο που πχ στην περίπτωση του λιμένα Θεσσαλονίκης δεν θα εξαντλείται στην ξερή παραχώρηση των υφιστάμενων εγκαταστάσεων και στην ολοκλήρωση του προβλήτα 6, μα θα πηγαίνει ακόμα παραπέρα. Θα προβλέπει έναν προβλήτα 7 μετά την κοίτη του Δενδροποτάμου, επέκταση του προβλήτα 5, σύγχρονο σταθμό για κρουαζιερόπλοια, silt barrier στον Αξιό, ίσως ένα ξενοδοχείο και πιο εκτενείς εγκαταστάσεις διακίνησης κοντέινερ. Και με παρόμοιο βλέμμα θα πρέπει να ιδωθούν όλα τα υπόλοιπα λιμάνια, με ενσωματωμένες βιομηχανικές περιοχές και υποδομές logistics, ώστε να γίνει η Ελλάδα αυτό που θα΄πρεπε να έχει γίνει εδώ και 20 χρόνια: η πύλη του ασιατικού εμπορίου στην Ευρώπη και στην πρώην ΕΣΣΔ. Εννοείται πως οι δυνατότητες δεν σταματούν εδώ, οι ΑΠΕ έχουν τεράστιες πραγματικά δυνατότητες, ο λιγνίτης μπορεί να δώσει καθαρό coal gas για καύση στα αυτοκίνητα, κάποιες στοχευόμενες αστικές αναπλάσεις θα δώσουν ώθηση στον χειμερινό τουρισμό, μεγάλοι αρχαιολογικοί χώροι δύνανται να αποτελέσουν σημεία ολοκληρωμένης τουριστικής ανάπτυξης, τα ξερονήσια μας γοητεύουν τους παγκόσμιους μεγιστάνες, οι εθνικές υποδομές είναι δυνατό να γίνουν πραγματικά ευρωπαϊκές, εφόσον τα συγχρηματοδοτούμενα έργα λάβουν πιο μεγάλο χρόνο επιστροφής της παραχώρησης. Ακόμη κι η νόμιμη καλλιέργεια και διακίνησης κάνναβης θα έπρεπε ίσως να εξεταστεί.
Δεν είδαμε το μνημόνιο σαν ευκαιρία, μα σαν κάτεργο, σα την μπάλα που σέρνουν οι κατάδικοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ξεφύγει απ’αυτόν τον τρόπο σκέψης, όμως η ΝΔ δείχνει να αλλάζει μυαλά, και να κινείται επιτέλους προς την σωστή κατεύθυνση, αυτή της στήριξης των παραγωγικών δυνάμεων του ιδιωτικού τομέα. Εξυπακούεται πως με μεμονωμένες δράσεις το επενδυτικό κλίμα θα μείνει ψυχρό, και οι τομές στην φορολογία, στην δημόσια διοίκηση και στην δικαιοσύνη είναι απολύτως απαραίτητες για να υλοποιηθούν οι καλές ιδέες. Η περιρρέουσα οικονομική κατάσταση επιβάλει όπως η συγγραφή του νέου αναπτυξιακού σχεδίου αρχίσει άμεσα, αναγκαστικά ερήμην των βολονταριστών πολιτικάντηδων του Μαξίμου. Όμως αυτό συνεπάγεται πως τα κόμματα του Ναι, με μπροστάρη τον Μητσοτάκη, θα πρέπει να έρθουν σε άμεση συνεννόηση και σε ταχεία εκπόνηση σχεδιασμού, υλοποιήσιμου αμέσως μετά την αλλαγή κυβέρνησης. Όσοι τώρα μείνουν αγκυλωμένοι, παρασυρμένοι από το ύπουλο παιχνίδι του Τσίπρα με την απλή αναλογική, θα κριθούν σκληρά από τις επόμενες γενιές…vimapress.gr
