Ο Πρόεδρος της Βουλής έχει ως βασική θεσμική αποστολή να διασφαλίζει την ελεύθερη και δημοκρατική λειτουργία του Κοινοβουλίου, να αποφεύγει ή να εκτονώνει εντάσεις, να διευκολύνει τις σχέσεις της Κυβέρνησης με τη Βουλή προστατεύοντας ταυτοχρόνως τα δικαιώματα της αντιπολίτευσης, να διερμηνεύει τα αισθήματα και να εκφράζει τις θέσεις της Βουλής με τρόπο συναινετικό που υπερβαίνει τη διάκριση κυβερνητικής πλειοψηφίας και αντιπολίτευσης.
Ο Πρόεδρος της Βουλής, παρότι ανήκει σε κόμμα, οφείλει να ενεργεί ουδέτερα, από απόσταση.
Να είναι σε θέση, με αξιοπιστία, να αναπληρώσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αν παραστεί ανάγκη.
Αντιβαίνει στις θεσμικές προδιαγραφές του ρόλου του Προέδρου της Βουλής να προκαλεί συνεχώς εντάσεις, να μετέχει ενεργά στις συζητήσεις με αγορεύσεις, σχόλια και αντιπαραθέσεις.
Να ασχολείται ενεργά με τις εσωκομματικές διαφωνίες στο κόμμα του.
Να αντιδικεί συνεχώς, δημόσια, με υπουργούς όχι για θέματα της εσωτερικής λειτουργίας της Βουλής, αλλά για πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής.
Να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες που πλήττουν το θεμέλιο της αναλογικής συμμετοχής των κομμάτων στις επιτροπές της Βουλής εμφανίζοντάς τες ως δήθεν τεχνικές και να αξιώνει μετά τα δήθεν πορίσματά τους να συζητηθούν στη Βουλή.
Να προωθεί πολιτικές στο όνομα της προγραμματικής καθαρότητας του κόμματός της που αντιβαίνουν στις θέσεις της Κυβέρνησης και σε νόμους πρόσφατα ψηφισμένους από τη συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής, όπως συμβαίνει με την κωμικοτραγική πλέον ιστορία του «επονείδιστου χρέους».
Να περιφέρεται ως καρικατούρα Ιαβέρη, σε κάθε φράση του οποίου εμπεριέχονται χυδαίες συκοφαντίες και κούφιες απειλές.
