Του Γ. Καραβάνα*
Σπανίως σχολιάζω άρθρα άλλων αρθρογράφων. Η περίπτωση αυτή ωστόσο είναι διαφορετική. Πρώτον επειδή ο Θάνος Τζήμερος δεν είναι κάποιος χαζός, που απλώς λέει ανοησίες και δεύτερον επειδή αυτά που λέει επηρεάζουν πολλούς, γύρω από ένα ζήτημα που συζητιέται διεθνώς όλο και περισσότερο και κινδυνεύει να τινάξει στον αέρα τα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, για το οποίο χρειάστηκε πολύς κόπος και πολύ αίμα. Σήμερα τα θεμέλια αυτά κινδυνεύουν περισσότερο από ποτέ, κυρίως από αυτούς που νομίζουν πως τα προστατεύουν.
Πριν απαντήσω σημείο προς σημείο στο άρθρο του «η χημειοθεραπεία της μαντήλας» οφείλω να αναγνωρίσω κάτι στον συγγραφέα: ο Θάνος Τζήμερος δεν φοβάται να καταθέσει ρηξικέλευθες προτάσεις. Δεν φοβάται να ρίξει ιδέες στο τραπέζι. Κι αυτό είναι καταρχήν θετικό. Τον ξεχωρίζει από τη μεγάλη πλειοψηφία των σημερινών πολιτικών. Προτάσεις ωστόσο, που κάποιες φορές μοιάζουν απρόσεκτες, απροετοίμαστες, ελάχιστα δουλεμένες. Σαν ας πούμε τις προτάσεις του Μάρδα… Η επιχειρηματολογία θυμίζει μαθητή, που ξέρει και καταλαβαίνει την Άλγεβρα, του ξεφεύγουν ωστόσο κατά καιρούς μικρά αλλά σημαντικά λαθάκια στα πρόσημα. Λαθάκια, που όμως οδηγούν την άσκηση σε παράλογα συμπεράσματα.
1. «…Άρα οφείλεις να δεις αυτόν τον πόλεμο σε ένα εντελώς καινούργιο πλαίσιο, ξεκινώντας από το μοναδικό δεδομένο: αυτοί που μας επιτίθενται είναι μουσουλμάνοι…»
Ας βάλουμε στη θέση των μουσουλμάνων μιαν άλλη ομάδα. Να συγκρίνουμε ας πούμε τα ποσοστά εγκληματικότητας των μαύρων στις ΗΠΑ και να συμπεράνουμε πως «υπάρχει στο χρώμα αυτό, μια εγγενής ροπή προς τη βία». Πού θα οδηγούσε αυτό το συμπέρασμα; Πού οδήγησε; Κάτι ανάλογο λέγαμε για τους αλβανούς πρόσφυγες στην Ελλάδα. Μετρούσαμε τα ποσοστά εγκληματικότητας ανάλογα με τον πληθυσμό. Λες και θα ήταν λογικό οικονομικοί μετανάστες που ήρθαν εξαθλιωμένοι στην Ελλάδα, να έχουν τα ίδια ποσοστά εγκληματικότητας με τον ντόπιο πληθυσμό. Τι συμβαίνει σήμερα; Θεωρώ την ιστορία των αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα παράδειγμα success story πληθυσμιακής και οικονομικής ενσωμάτωσης. Καμία διαφορά πλέον με τους ντόπιους. Δεν είναι η φυλή ή το θρήσκευμα που κυρίως οδηγούν τις συμπεριφορές. Είναι το γενικότερο κοινωνικό, οικονομικό και μορφωτικό περιβάλλον.
2. «…Προφανώς, σε έναν πόλεμο θέλουμε να νικήσουμε. Τι σημαίνει, όμως, νίκη στην περίπτωσή μας; Όχι μόνο σύλληψη των συνεργατών των βομβιστών ή των επόμενων, στην επετηρίδα, «μαρτύρων του Αλλάχ». Νίκη είναι να επιστρέψει η ζωή μας στην καθημερινότητά της. Όχι μόνο να μην ανατινάζονται πια βομβιστές αυτοκτονίας, αλλά να μην φοβάσαι ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί».
Θυμίζει γριές που συζητούν στη γειτονιά για τα παλιά χρόνια. «Εμείς δεν φοβόμασταν τότε μην μας χτυπήσει αυτοκίνητο. Μόνο γαϊδούρια είχαμε στο χωριό. Από τότε που βγήκαν τα αυτοκίνητα, ζούμε με το φόβο». Τα χρόνια που ονειρεύονται ορισμένοι απλώς δεν θα ξανάρθουν. Οι κοινωνίες μας γίνονται ολοένα και πιο σύνθετες, οι κίνδυνοι αυξάνουν. Κίνδυνοι που προέρχονται από παντού: όχι μόνο από τον επίδοξο τρομοκράτη, αλλά κι από τον σχιζοφρενή πιλότο της GermanWings. Αυξάνουν όμως και οι τεχνικές λύσεις εναντίον αυτών των φόβων. Αυξάνουν και τα προτερήματα του να ζεις σε έναν πολύπλοκο κόσμο. Στην τελική, υπάρχει πάντα και εναλλακτική: κανένας τρομοκράτης δεν θα χτυπήσει ποτέ κωμόπολη ή μικρό χωριό. Αν ο φόβος είναι το βασικό σου πρόβλημα, υπάρχουν επιλογές.
3. «…Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός βασίζεται στην εμπιστοσύνη μεταξύ των πολιτών».
Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός δεν βασίζεται στην εμπιστοσύνη μεταξύ των πολιτών. Δεν υπάρχει πουθενά γραμμένο αυτό. Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός βασίζεται στα ανθρώπινα δικαιώματα, στη Δημοκρατία και στην επιβολή του νόμου.
4. «…Εδώ αρχίζουν τα πολύ δύσκολα. Είναι δυνατόν να ξαναγυρίσουμε στην ήρεμη καθημερινότητά μας, όταν το 60% των Ευρωπαίων μουσουλμάνων πιστεύει ότι «όλοι οι μουσουλμάνοι πρέπει να επανέλθουν στις ρίζες του Ισλάμ»… …Ήρθε η ώρα να το πούμε έξω από τα δόντια: δεν μπορούμε να ζήσουμε μαζί τους! Και για να μην θεωρηθώ μεροληπτικός, δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε ούτε με τους οπαδούς του Πειραιώς ή του Καλαβρύτων αν ήταν το 60%…»
Νάτο το λαθάκι στο «πρόσημο»! Ο συλλογισμός είναι σωστός: όντως δεν θα μπορούσαμε να γυρίσουμε στην ήρεμη πραγματικότητά μας αν οι οπαδοί του Πειραιώς και του Καλαβρύτων ήταν το 60%. Ούτε με τους μουσουλμάνους που πιστεύουν ότι «όλοι οι μουσουλμάνοι πρέπει να επανέλθουν στις ρίζες του Ισλάμ», αν ήταν το 60%… Μα είναι τόσοι; Τόσοι είναι, μας λέει ο Θάνος! Λάθος. Είναι το 60% των ευρωπαίων μουσουλμάνων, που όμως αντιπροσωπεύουν περίπου το 6% του ευρωπαϊκού πληθυσμού! Άλλο πράγμα το 60%, άλλο πράγμα το 60% του 6%…! Ε με τόσους, μάλλον μπορούμε να ζήσουμε. Ήδη ζούμε με πολύ περισσότερους παλαβούς. Σύμφωνα με έρευνα της Kappa Research το 62,5% του συνόλου του ελληνικού πληθυσμού πιστεύει στο «μάτι» και στο «ξεμάτιασμα», το 43,8% στον «Σατανά» και το 55,8% στη θεϊκή προστασία, αν κάνεις το σταυρό σου όταν περνάς μπροστά από εκκλησία. Ποσοστό γύρω στο 38,5% πιστεύει στους εξωγήινους. Ας μην αναφερθώ σε όσους πιστεύουν πως τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό κι αρνούνται να εμβολιάσουν τα παιδιά τους, θέτοντας έτσι τα ίδια και τον υπόλοιπο πληθυσμό σε πραγματικό και μετρήσιμο κίνδυνο.
5. «…Αν οι ισλαμιστές δεν βιαζόντουσαν, η Ευρώπη θα γινόταν χαλιφάτο το 2040 χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Απλώς γεννώντας 6-8 παιδιά η κάθε οικογένεια, όπως κάνουν τώρα».
Η συλλογιστική αυτή εμφανίζεται, σε διάφορες μορφές, σε όλο το κείμενο: παίρνει – λανθασμένα – ως δεδομένο, ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν! Κι όμως, οι γιαγιάδες των περισσότερων από εμάς, είχαν 5,7 ή και 10 παιδιά η καθεμία, τάση ωστόσο που αναστράφηκε κάτω από τις πιέσεις (αλλά και τις ανέσεις) της σύγχρονης ζωής. Η γέννηση πολλών ή λίγων παιδιών δεν καθορίζεται τόσο από πολιτισμικά κριτήρια όσο από ζητήματα της οικονομίας και της καθημερινότητας. Αν ήταν μόνο ζήτημα πολιτισμού, οι μανάδες μας θα είχαν επίσης όπως και οι δικές τους μαμάδες, από καμιά ντουζίνα παιδιά η καθεμία. Αλλά δεν έχουν! Και δεν είναι επειδή άλλαξαν θρησκεία ή πολιτισμό. Οι χριστιανοί Κενυάτες κάνουν περισσότερα παιδιά από τους μουσουλμάνους δεύτερης και τρίτης γενιάς στη Γαλλία.
6. «…Το φανατικό Ισλάμ λειτουργεί ακριβώς όπως ο καρκίνος, σκοτώνοντας το ευρωπαϊκό σώμα, χωρίς να αγωνιά για τη δική του κατάληξη…»
Εδώ ο Θάνος έχει δίκιο: είναι πάντα δυσκολότερο να αντιμετωπίσεις έναν εχθρό που είναι αποφασισμένος να πεθάνει σε σχέση με αυτόν που φοβάται το θάνατο. Το αντιμετώπισαν οι Αμερικάνοι εναντίων των Ιαπώνων. Δυσκολότερο ναι, αλλά όχι αδύνατο. Ειδικά όταν τα νούμερα είναι τόσο συντριπτικά υπέρ σου. Σε κάθε περίπτωση, η λύση δεν είναι να αναστείλεις ή να καταργήσεις τις δικές σου πολιτισμικές αξίες, που έχουν ως θεμέλιο την ατομική αντί της συλλογικής ευθύνης. Γιατί τότε τον πόλεμο τον έχεις ήδη χάσει, πριν ακόμα αρχίσει.
7. «…φυλάκιση ή απέλαση για τους τελειωμένους φανατικούς και εξάρθρωση των μηχανισμών αναπαραγωγωγής τους. Καθολική απαγόρευση όλων των ισλαμικών σχολείων».
Πως ορίζεται ο «τελειωμένος φανατικός»; Φυλάκιση ποιών; Των μεταναστών; Και με τους ήδη ευρωπαίους πολίτες τι γίνεται; Φυλάκιση λόγω απόψεων; Κατάργηση σχολείων; Και με τα δικά μας Κατηχητικά τι θα κάνουμε; Με τα «σχολεία» της Χ.Α.; Με τους δικούς μας φανατικούς που ονειρεύονται ομαδικούς βιασμούς αλλοθρήσκων στην Πόλη; Με τους «τελειωμένους» ακροαριστερούς επαναστάτες και φιλοχουντικούς νοσταλγούς, που ανοιχτά υποστηρίζουν την αλλαγή του πολιτεύματος δια των όπλων, τι θα κάνουμε; Θα τους απελάσουμε κι αυτούς; Πού; Και τελικά, η καθημερινότητά μας σήμερα στην Ελλάδα, από ποιους κινδυνεύει περισσότερο; Πόσους θανάτους είχαμε από τη 17Ν, πόσους κατά την 7ετία αλλά και παλιότερα από ιδεολογικούς φανατικούς και πόσους από φανατικούς μουσουλμάνους;
8. «…Όπως λοιπόν βλέπεις μια «δική μας» με τον κότσο, τις φαβορίτες, τα σκούρα ρούχα, τη χοντρή κάλτσα και τα μαύρα μοκασίνια και καταλαβαίνεις ότι είναι «θεούσα», έτσι ακριβώς αυτοπροσδιορίζεται η μαντηλοφορούσα μουσουλμάνα. «Θα απαγορεύσεις το ντύσιμο και της θεούσας;», θα ρωτήσει ο κλασικός ηλίθιος. Όχι, ηλίθιε. Γιατί βόμβες δεν βάζει ούτε η «Ζωή» ούτε ο «Σωτήρ»…»
Η ΧΑ βάζει; Η 17Ν; Θα συλλάβουμε όλους όσους έχουν ξυρισμένο κεφάλι; Θα συλλάβουμε όσους έχουν μακριά μαλλιά και μούσια; Όσους, έστω, έχουν χτυπήσει τατουάζ στο μπράτσο το σφυροδράπανο και τον αγγιλωτό σταυρό; Ανοησίες! Έχω δει πολλούς ανθρώπους να αλλάζουν. Ακόμα κι όταν «δηλωμένα» και μόνιμα είσαι θεούσα της μίας ή της άλλης θρησκείας, αυτό ουδόλως σημαίνει πως θα προβείς σε βιαιοπραγίες. Είτε αυτές αφορούν σε αυτοανατίναξη είτε αφορούν σε κάψιμο κινηματογράφου που τολμά να προβάλει τον «Τελευταίο Πειρασμό». Άλλωστε τα ίδια τα στοιχεία που ο Θάνος επικαλείται, τον διαψεύδουν: τα ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά των ευρωπαίων ισλαμιστών που «θεωρούν το Ισλάμ βασική συνιστώσα της ζωής τους», έρχονται σε αντίθεση με τα συντριπτικά λιγότερα περιστατικά τρομοκρατικής βίας στην Ευρώπη. Μόλις το 0,001% των μουσουλμάνων μεταναστών ελέγχονται για σχέσεις με την τρομοκρατία, σύμφωνα με τον Δ/ντη της Europol. Σαν να λέμε, 1 στους 100.000.
9. «…Μπορεί κάποιοι να το κάνουν απλώς λόγω εθίμου και παράδοσης. Λυπάμαι, θα τους πάρει κι αυτούς η μπάλα».
Συγγνώμη αλλά αυτό είναι Φασισμός. Τίποτα λιγότερο.
10. «…Σε κατάσταση ειρήνης θα υπήρχαν, και δικαίως, πολλές ενστάσεις για τέτοιες λύσεις. Όμως σε καιρό πολέμου γίνονται πολύ χειρότερα».
Στα θετικά της επιχειρηματολογίας, το «…και δικαίως». Ας δούμε όμως λίγο και την υπόλοιπη επιχειρηματολογία. Πράγματι σε καιρό πολέμου γίνονται πολύ χειρότερα. Είμαστε όμως σε πόλεμο; (μιλώ για το εσωτερικό της Ευρώπης). Και πώς ορίζεται αυτός; Πώς αποφασίζεις ας πούμε αν ένας αριθμός θυμάτων προέρχεται από «πόλεμο», από «ευρεία εσωτερική διαμάχη» ή από «ταραχές»; Συνήθως είναι το μέγεθος του αριθμού, που το καθορίζει. Πόσα λοιπόν είναι τα θύματα της ισλαμικής τρομοκρατίας επί ευρωπαϊκού εδάφους; Είναι μερικές εκατοντάδες τα 5-10 τελευταία χρόνια; Πόσα είναι τα θύματα από οδηγούς υπό την επήρεια αλκοόλ; Τάξεις μεγέθους περισσότερα! Πολλές χιλιάδες! Μετέχει κάποιου άλλου πολιτισμού αυτός που όντας μεθυσμένος αποφασίζει να οδηγήσει; Ναι! Μετέχει ενός πολιτισμού που απαξιεί για τους νόμους και τις ζωές των υπολοίπων. Πόσα θύματα σε ολόκληρη την Ευρώπη από κακοποίηση γυναικών και ανηλίκων από συζύγους και γονείς; Πόσα τα θύματα τράφικιγκ γυναικών; Ανήκουν όλοι αυτοί σε κάποιον άλλο πολιτισμό; Ναι! Ανήκουν σε έναν πολιτισμό που δεν αναγνωρίζει την αυτοδιάθεση των ανθρώπων. Που δεν αναγνωρίζει δικαιώματα παιδιών και γυναικών. Όλοι αυτοί αναμφισβήτητα είναι εχθροί του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Τι θα λέγατε αν προβαίναμε σε προληπτικές συλλήψεις και απελάσεις όσων έχουν «φτιαγμένη» εξάτμιση και «χαμηλωμένα» ζαντολάστιχα; Θα ήταν κάτι τέτοιο δικαιολογημένο στις συνθήκες του «πολέμου της ασφάλτου»; Κι όμως οι πιθανότητες να χάσεις το παιδί σου από μεθυσμένο οδηγό, είναι πολύ περισσότερες από το να το χάσεις από φανατικό μουσουλμάνο. Αλήθεια εκείνος ο Νορβηγός ακροδεξιός πόσους είχε σκοτώσει; Ξέρετε πόσοι ευρωπαίοι συμμερίζονται τις απόψεις του (παρόμοιες με αυτές του κυρίου Τζήμερου); Απέλαση;
11. «…η Γαλλία, προσηλωμένη στον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους, απαγορεύει τη μαντήλα στα σχολεία, όχι όμως και σε δημόσιους χώρους, παρότι δέχεται πιέσεις για να το κάνει. Ποια είναι μια από τις οργανώσεις που την πιέζουν; Οι «Μουσουλμάνες χωρίς Μαντήλα»!»
Ιδού και η λύση! Οι άνθρωποι αλλάζουν. Δεν είναι γενετικώς προγραμματισμένοι για τη μία ή την άλλη συμπεριφορά, ούτε είναι τελεσίδικα καθορισμένοι από τις θρησκευτικές ή πολιτικές τους πεποιθήσεις. Μερικοί όντως δύσκολα αλλάζουν! Αυτό όμως δεν αρκεί για προληπτικές διώξεις. Ούτε των ίδιων ούτε πολύ λιγότερο των παιδιών τους. Κάτι τέτοιο, έχει συνήθως αντίθετα αποτελέσματα. Ιδιαίτερα οι μουσουλμάνες γυναίκες που ζουν σε δυτικοευρωπαϊκές χώρες – όπως επιβεβαιώνει ο Τζήμερος κι όπως κι ο ίδιος διαπίστωσα κατά την 4ετή διαμονή μου στη Γαλλία – βλέπουν ξεκάθαρα τα οφέλη μιας πιο ανοιχτής και πιο ανεκτικής κοινωνίας. Επιλέγουν τη γλώσσα της νέας πατρίδας τους κι όχι των γονιών τους. Επιλέγουν τα λιγότερα παιδιά. Επιλέγουν τη μόρφωση κι όχι την οικογενειακή καταπίεση. Μήπως να θυμίσω, πως λίγες δεκαετίες πριν στην ελληνική ύπαιθρο, τα κορίτσια αποθαρρύνονταν ως και απαγορεύονταν να σπουδάζουν; Ο κόσμος αλλάζει και δεν υπάρχει κανένας λόγος να θεωρούμε πως το δικό μας δόγμα είναι περισσότερο ανεκτικό στις αλλαγές απ’ ότι τα υπόλοιπα δόγματα. Όλα τα δόγματα είναι εξ ορισμού υπέρ της συντήρησης – ακούστε τα λόγια των δικών μας επισκόπων. Οι περισσότεροι νέοι, απλώς επιλέγουν να τους αγνοούν. Ή και όχι! – αυτό δεν σημαίνει πως θα γίνουν τρομοκράτες.
12. «…η Ευρώπη είναι το δικό μας σπίτι κι έχουμε κάθε δικαίωμα στο σπίτι μας εμείς να αποφασίζουμε πώς θα ζήσουμε, πώς θα ντυνόμαστε…»
Ορθό! Κι έχουμε αποφασίσει προ πολλού! Θα ζούμε και θα ντυνόμαστε όπως θέλει ο καθένας ξεχωριστά, στο βαθμό που αυτό δεν στερεί κάποια βασική ελευθερία από τους υπόλοιπους. Τελεία. Και κάτι ακόμα: όταν προσπαθείς να επιβάλλεις, συνήθως έχεις τα αντίθετα αποτελέσματα, ειδικά όταν ο μετανάστης νιώθει ακόμα «πρόσφατος» στην κοινωνία σου. Να είστε βέβαιοι πως αν υπήρχε κάποιος νόμος που επέβαλλε σε έλληνες μετανάστες να ντύνονται ή να συμπεριφέρονται με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο, απαγορεύοντας τον δικό τους, θα είχαμε ακόμα ανθρώπους με φουστανέλες στην Αστόρια… Και είναι λογικό! Κάθε δράση γεννά αντίδραση. Όταν μάλιστα η δράση είναι αδικαιολόγητη, η αντίδραση είναι εντονότερη. Η γαλλική απαγόρευση της μαντήλας είναι λανθασμένη. Είναι η μαντήλα σύμβολο της γυναικείας καταπίεσης; Βεβαίως και είναι! Κι επειδή είναι, αργά ή γρήγορα μια κοπέλα που ζει σε μια ελεύθερη χώρα θα την βγάλει. Όπως έβγαλαν οι ελληνίδες τις μάλλινες κάλτσες και φόρεσαν καλσόν τη δεκαετία του 60. Όσο κι αν τις απαγόρευαν ή και τις έδερναν οι πατεράδες τους. Αν όμως επιβάλλεις το καλσόν, αν απαγορεύσεις τη μακριά φούστα και καταστήσεις το μίνι υποχρεωτικό, οι αντιδράσεις θα είναι εντονότατες και σε έναν βαθμό δικαιολογημένες. Δεν μπορείς να πείσεις τη μουσουλμάνα για την πολιτιστική σου ανωτερότητα, όταν και τα δικά σου ιερά κείμενα μιλούν για την ανωτερότητα του άνδρα! Καταλαβαίνει ότι απλώς επιδιώκεις να της επιβληθείς πολιτισμικά, όπως ακριβώς ένιωσε ο έλληνας όταν προσπάθησαν να του απαγορεύσουν το κοκορέτσι! Η εξέλιξη θέλει το χρόνο της, κι αυτός είναι διαφορετικός για κάθε άτομο και κάθε οικογένεια, χριστιανών ή μουσουλμάνων. Ο χρόνος δουλεύει πάντα υπέρ της ελευθερίας. Ο βιασμός του δεν είχε ποτέ καλά αποτελέσματα.
[Σαν να ακούω ήδη τον Θάνο να φωνάζει από μακριά: καλές οι αναλύσεις – καμιά πρόταση έχετε;]
Λύσεις υπάρχουν. Είναι από αυτές που ο κος Τζήμερος απεχθάνεται: λύσεις που παίρνουν χρόνο, που δεν λειτουργούν ως μαγικά ραβδιά, που δεν επιχειρούν να λύσουν λεπτά προβλήματα με χοντρά εργαλεία. Βήμα 1: Στο εσωτερικό, αστυνόμευση και καταστολή. Business as usual, σεβόμενοι την ευρωπαϊκή νομοθεσία και με χρήση κάθε μέσου, που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία. Στο εξωτερικό, αποφασιστική και συντονισμένη χρήση κάθε συμβατικού στρατιωτικού μέσου, για πάταξη των τρομοκρατών. Βήμα 2: περαιτέρω εκοσμίκευση των ευρωπαϊκών θεσμών και κοινωνιών. Δεν μπορεί να σε ενοχλεί ο δικός μου θρησκευτικός φανατισμός και να κλείνεις τα μάτια στον δικό σου, με το επιχείρημα ότι ο δικός σου είναι πιο ήπιος και πιο «πολιτισμένος». Δεν μπορεί να σε ενοχλεί η δική μου μαντήλα και να μην σε ενοχλεί η μαντήλα που φορά η Παρθένος σε όλες τις απεικονίσεις της. Δεν μπορεί να σε ενοχλούν τα δικά μου θρησκευτικά σύμβολα και τα δικά σου να βρίσκονται σε κάθε δημόσια υπηρεσία. Βήμα 3: ενδιάμεσο status και στενή επιτήρηση (ποινικό μητρώο) για τους μετανάστες πρώτης γενιάς – απέλαση των παραβατών του νόμου (αλλά σε καμία περίπτωση «προληπτικά») Βήμα 4: Ευρωπαϊκή παιδεία, με έμφαση στις αξίες της Ελευθερίας, του απόλυτου σεβασμού του Νόμου, του Κοσμικού χαρακτήρα του κράτους και της Ανεκτικότητας στο διαφορετικό. Δεν έχουμε λόγο να πιστεύουμε πως τα πλεονεκτήματα αυτών των αξιών δεν θα είναι ορατά στους υπόλοιπους ανθρώπους – αρκεί να τα υπηρετούμε τίμια, αμερόληπτα, με συνέπεια και υπομονή. Η Ευρώπη, όπως και η Αμερική παλιότερα, δεν μπορεί να παραμείνει αμιγώς χριστιανική. Αν θέλει να αντέξει στον διεθνή ανταγωνισμό, θα μετατραπεί σε πολυεθνική κοινωνία, με αναπόφευκτο συνεπακόλουθο την θρησκευτική ποικιλία. Τα κράτη και η Ευρώπη ως σύνολο, οφείλουν να στέκονται διοικητικά ουδέτερες προς όλες τις εθνικές καταγωγές και όλα τα θρησκεύματα των πολιτών τους.
Είπε κι ένα σωστό ο Θάνος, με το οποίο συμφωνώ απόλυτα: «Κακά τα ψέματα: μια ενωμένη, στα χαρτιά μόνο, άτολμη και πλαδαρή Ευρώπη με 28 πρωθυπουργούς, 28 υπουργούς εσωτερικών, 28 μυστικές υπηρεσίες, 28 αστυνομίες, 28 στρατούς, 28 νομοθεσίες και 28 υπηρεσίες φύλαξης συνόρων δεν έχει καμία πιθανότητα να νικήσει. Η ισλαμική απειλή προωθεί, μέσω του φόβου, την ευρωπαϊκή ενοποίηση περισσότερο από ότι οι ιδέες του Σουμάν. Ας εκμεταλλευτούμε τουλάχιστον αυτήν την ευκαιρία». Έστω κι αν η «απειλή» δεν έχει στην πραγματικότητα τις διαστάσεις που της αποδίδουν, συμπληρώνω εγώ.
*Στο κείμενο του, μάλλον άθελά του ο ΘΤ μπερδεύει τη «χημειοθεραπεία» με τη «χειρουργική αντιμετώπιση» του Καρκίνου. Γλώσσα λανθάνουσα, μια και η παλιότερη άποψη των χειρουργών πως «όσο περισσότερο κόψεις γύρω από τον όγκο, τόσο μικρότερη η πιθανότητα να σου ξεφύγουν καρκινικά κύτταρα» απεδείχθη λανθασμένη (αφού όμως πρώτα άφησε χιλιάδες ανθρώπους αχρείαστα πετσοκομμένους) με τις στατιστικές να δείχνουν πως η όλο και ευρύτερη εκτομή παρακείμενων υγιών ιστών, όχι μόνο δεν βελτιώνει αλλά σε κάποιες περιπτώσεις χειροτερεύει την πρόγνωση της ασθένειας. Ο Καρκίνος είναι συστημική κι όχι εστιακή νόσος.
* Ο κ. Γιώργος Καραβάνας είναι Μορ. Βιολόγος και διδάκτωρ Γενετικής. liberal.gr
