Τι θα είναι αυτά τα μέτρα; Τι να είναι; Φόροι θα είναι. Δεν ξέρουν να κάνουν και τίποτα άλλο. Περικοπές μισθών και συντάξεων από τη μια μεριά και φόρους από την άλλη. Ένφια κι ακόμα παραπάνω, φόροι για ενοίκια που δεν εισπράττονται, έχουν εξαντλήσει κάθε ευρεσιτεχνία για τους φόρους που θα μπορούσαν να επιβάλουν. Δεν είναι το Μνημόνιο που φταίει-αν και τα Μνημόνια δεν ήταν και τα καλύτερα του κόσμου-αυτό που φταίει κυρίως είναι η ανικανότητα του πολιτικού συστήματος σαν σύνολο, αλλά και η τραγική ανεπάρκεια των Εξωτικών Ψηφοφόρων και οι διαχρονικά ανεπανάλληπτες καταστροφικές επιλογές τους.
Από τα κόμματα που ανέλαβαν να κυβερνήσουν, σ’ αυτά τα χρόνια του Μνημονίου, ο Σύριζα, από την μέχρι τώρα κυβερνητική του πορεία είναι το χειρότερο. Το άθλιο τέκνο, άθλιων γονιών-των κομμάτων που κυβέρνησαν. Για την κοινή αντίληψη, τα κόμματα που μετέχουν στην εκάστοτε Βουλή, είναι ξεχωριστά πράγμα. Για την δική μου αντίληψη, μια και ελάχιστα με ενδιαφέρουν αυτά που λένε τα διάφορα κόμματα πριν αναλάβουν την Εξουσία, το Πολιτικό Σύστημα είναι Ενιαίο, μια και θεωρώ ότι υπάρχουν- για την δική μου αντίληψη πάλι- μόνο δύο πολιτικά μεγέθη-η Μάζα και η Εξουσία. Και μια και δεν βρέθηκα ποτέ στο Σύστημα Εξουσίας, η θέση μου είναι στην Μάζα. Η Μάζα που πολλοί την ονομάζουν και Πολίτες. Πολίτες δεν είμαστε. Ίσως γίνουμε κάποια στιγμή, αλλά ακόμη δεν είμαστε. Ίσως σε διακόσια χρόνια. Ώσπου να ξεπεραστούν τα 400 χρόνια της Τουρκοκρατίας. Και αυτό φαίνεται, ανεξάρτητα από το τι έκανε αυτό το ανίκανο Κράτος, από τον τρόπο που εμείς μεταχειριστήκαμε την κληρονομιά που μα έτυχε. Οι γενιές που έδρασαν, από το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και μετά ήταν μάλλον, ο χειρότερος κατακτητής που πέρασε από αυτή τη χώρα.
Το ότι φτάσαμε ως εδώ ήταν θέμα νομοτέλειας. Όπως λέει και ο Νόμος του Μέρφυ « αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει».
Από αυτό το Πολιτικό Σύστημα, που οι εκπρόσωποι του, τα κόμματα δηλαδή, εναλλάσσονται κάθε τόσο στην Εξουσία, δεν έχουμε να περιμένουμε. Και να ήθελαν, δεν ξέρουν.
Από αυτήν την κρίση θα βγούμε μόνοι μας. Παρά τα εμπόδια που βάζει το Κράτος, μια και δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτα καλύτερο, από την κρίση θα βγούμε μόνοι μας. Ο Πόλεμος που μαίνεται αυτή την στιγμή, είναι ανάμεσα στο Βαθύ Κράτος του Δημοσίου και τα απίθανα συμφέροντα που έχει δημιουργήσει και ανάμεσα στην Επιχειρηματικότητα. Η κρίση θα ξεπεραστεί από τις δικές μας καινούργιες ιδέες, από την εφευρετικότητα και την δουλειά. Θα τραβήξουμε το κάρο μπροστά, παρ’ όλα τα εμπόδια.
Το Κράτος, που ίσως στα χρόνια μετά τον Εμφύλιο, χρειαζόταν να μεγεθυνθεί , για να ξεπεραστεί η τότε μεγάλη ανεργία, που είχε προκύψει, δεν μπορεί να προσφέρει και πολλά πράγματα πια. Περισσότερο να καταστρέφει δουλειές μπορεί, παρά να ανοίγει καινούργιες.
Η δύναμη του Έλληνα, ήταν πάντα η εφευρετικότητά του. Αυτή που δημιουργεί καινούργιες ιδέες, που φτιάχνει δουλειές, που δίνει βάση στην οικονομία. Αυτήν ακριβώς που μίσησε, το τερατώδες βαθύ κράτος. Με αυτήν την εφευρετικότητα θα λειτουργήσουμε πάλι, δημιουργώντας, ένα καινούργιο επιχειρηματικό περιβάλλον, που θα στηθεί από το τίποτα. Αυτήν την εφευρετικότητα, εδώ και δεκαετίες την εξαντλήσαμε, στο πώς να ξεγελάμε και το Κράτος-υπόλειμμα της Τουρκοκρατίας κι αυτό- και πώς να ανακαλύπτουμε κάθε τρόπο για να ξεπεράσουμε του Νόμους από το πλάι και να στήσουμε κάθε παρανομία.
Αυτήν την δύναμη της εφευρετικότητας τώρα θα την στρέψουμε αλλού. Σε καινούργιες ιδέες, που δεν θα βρίσκουν πολλές από αυτές εφαρμογή μόνο στην εσωτερική αγορά, αλλά και στην μεγάλη παγκόσμια αγορά.
Αυτά θα γίνουν.
Από την κρίση θα βγούμε μόνοι μας.
