Του Σάκη Μουμτζή…Μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο οι πρωταγωνιστές του ΔΣΕ, του στρατού των ηττημένων, μέσα από την συγγραφή των απομνημονευμάτων τους προσπάθησαν κυρίως να αποσείσουν τις προσωπικές τους ευθύνες για την καταστροφή και να τις επιρρίψουν στους εσωκομματικούς τους αντιπάλους, επίσης αξιωματούχους του ΔΣΕ.
Μάλιστα, σε αυτήν τους την προσπάθεια όλοι τους παραχάραξαν καταστάσεις και γεγονότα, ως τεκμήρια επικαλέσθηκαν μαρτυρίες τεθνεώτων και τελικά το μόνο που κατάφεραν μέσα από ψεύδη, ανυπόστατους ισχυρισμούς και συκοφαντίες, ήταν τα ιστορικά τους πονήματα να καταστούν μνημεία αναξιοπιστίας, που ουδείς ιστορικός επιστήμονας που σέβεται τον εαυτό του να τα συμπεριλαμβάνει στην βιβλιογραφία του.
Έτσι, τα Απομνημονεύματα του Μ. Βαφειάδη, οι Αναμνήσεις του Γούσια και το Ημερολόγιο του Βλαντά, είναι γεμάτα από αλληλοαναιρούμενα γεγονότα, από αλληλοδιαψευδόμενες μαρτυρίες και από αντικρουόμενες εκτιμήσεις, που δημιουργούν σύγχυση και απορίες στον αναγνώστη, που λύνονται όμως ευθύς ως αντιληφθεί την εργαλειακή χρήση, την σκοπιμότητα, αυτών των κειμένων. Δεν ενδιαφέρονται για την κατάθεση της αλήθειας, της δικιάς τους αλήθειας, αλλά θέλουν να πλήξουν τον εσωκομματικό τους αντίπαλο και χρησιμοποιούν γι’ αυτόν τον σκοπό την ιστορική αφήγηση.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά, με αφορμή τις πρόσφατες αποκαλύψεις για plan x, για επιδρομή στο Νομισματοκοπείο, για μυστικές αποστολές, κλπ. Μα πάνω απ’ όλα μ ΄εντυπωσίασε η συνέντευξη του Βαρουφάκη, η απάντηση του Λαφαζάνη , τα μισόλογα του Δραγασάκη και η αφωνία του Τσίπρα, που κατά τα φαινόμενα ήταν μάλλον πρωθυπουργεύων.
Τι συμπέρασμα προκύπτει από τις μαρτυρίες των πρωταγωνιστών της σημερινής εποχής; Σε τι ασφαλή ερμηνεία καταλήγουμε; Όπως και πριν από πολλές δεκαετίες, όταν οι ηγέτες της αριστεράς του Εμφυλίου Πολέμου μέσα από συνειδητές διαστρεβλώσεις και εσκεμμένες παραποιήσεις επεδίωκαν την προσωπική τους επιβίωση δια της συσκοτίσεως των γεγονότων, έτσι και σήμερα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, με μισόλογα, σιωπές και αντιφατικές δηλώσεις, προσπαθούν να επιρρίψουν τις ευθύνες ο ένας στον άλλον για τα όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας. Ο Λαφαζάνης διαψεύδει τον Δραγασάκη, που έχει διαψεύσει τον Βαρουφάκη ο οποίος μάλλον την επιμονή στους ισχυρισμούς του την στηρίζει σε καταγεγραμμένα ηχητικά ντοκουμέντα. Και όλοι εμείς έκπληκτοι-ενεοί και κεχηνότες, όπως θα έλεγαν οι παλαιότεροι- προσπαθούμε να καταλάβουμε τι ακριβώς έγινε, αν πράγματι φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού και ποιο χέρι μάς συγκράτησε.
Αν θελήσουμε να συνδέσουμε μεταξύ τους αυτές τις παραπλήσιες συμπεριφορές, που τις χωρίζουν πολλές δεκαετίες, θα καταλήξουμε στην αντίληψη που έχει η αριστερά για την ιστορική αλήθεια. Πάντα αυτή ήταν και είναι υποταγμένη σε έναν υπέρτατο σκοπό, υπηρετούσε και υπηρετεί μίαν υπερβατική οντότητα. Ιστορικά, η επιδίωξη της αλήθειας ουδέποτε υπήρξε αυτοσκοπός γι’ αυτόν τον πολιτικό χώρο.
Ακόμα και σήμερα, που από τις αφηγήσεις των πρωταγωνιστών του περασμένου καλοκαιριού φαίνεται πως κάτι σημαντικό σχεδιαζόταν στα παρασκήνια, τα στόματα είτε παραμένουν σφραγισμένα είτε όταν ανοίγουν, αυτό γίνεται για να προκαλέσουν σύγχυση.
Έτσι, ο Δραγασάκης, ο Λαφαζάνης και ο Βαρουφάκης, αποδεικνύονται άξιοι απόγονοι του Βλαντά, του Γούσια και του Βαφειάδη (ο πρωθυπουργεύων, είναι ανάξιος σχολιασμού και συγκρίσεως)….liberal.gr foto:Ο Αντιστράτηγος του ΔΣΕ Γιώργος Βοντίτσιος (Γούσιας)
Ο Μήτσος Βλαντάς
