Ένα αιωνόβιο δέντρο μπονσάι που επέζησε από το βομβαρδισμό της Χιροσίμα έχει γίνει πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο, αλλά οι φροντιστές του επιθυμούν να επικεντρωθεί η προσοχή περισσότερο στο ρόλο του δέντρου στην ειρήνη από ότι στον πόλεμο.
Το Ιαπωνικό λευκό πεύκο, το οποίο είχε φυτευτεί πριν από 390 χρόνια, ανήκε σε μια οικογένεια που ζούσε μόλις τρία χιλιόμετρα από το σημείο όπου οι αμερικανικές δυνάμεις έριξαν την ατομική βόμβα πριν από 70 χρόνια. Η οικογένεια φρόντιζε το δέντρο για πέντε γενιές πριν το χαρίσει στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1975.
Αλλά τα μπονσάι “δεν χαρίστηκε λόγω της Χιροσίμα”, λέει η Kathleen Emerson-Dell, που συμβάλλει στη φροντίδα για το δέντρο στο Εθνικό δενδροκομείο στην Ουάσιγκτον. “Ήταν ένα δώρο, συμβολισμός της φιλίας και της σύνδεσης – της σύνδεσης των δύο διαφορετικών πολιτισμών”.
Στην πραγματικότητα, το δενδροκομείο δεν γνώριζε τη σύνδεση με τη Χιροσίμα μέχρι το 2001, όταν δύο εγγόνια του πλοιάρχου Masaru Yamaki στην οικογένεια του οποίου ανήκε το μπονσάι, επισκέφθηκαν το Εθνικό Βοτανικό Μουσείο, αναζητώντας το δέντρο του παππού τους.
Ο Yamaki είχε δώσει το δέντρο στις Ηνωμένες Πολιτείεςγια την επέτειο των διακοσίων ετών από την ίδρυση της χώρας.
Από τότε, δεν είναι ότι το δενδροκομείο κρατάει ως μυστικό την επιβίωση του δέντρου από τον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά “απλά δεν το φωνάζουμε και από τις στέγες”, λέει η Έμερσον-Dell.
Ο βομβαρδισμός της Χιροσίμα ήταν μία από τις δύο επιθέσεις με ατομική βόμβα που οδήγησαν στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σκοτώνοντας περίπου 140.000 ανθρώπους και καταστρέφοντας την πόλη. Τα τέλεια δέντρα των Yamaki, όπως το συγκεκριμένο άσπρο πεύκο, προστατεύονταν σε ένα περιφραγμένο φυτώριο.
Σήμερα, το άσπρο πεύκο έχει ύψος μόλις μερικά πόδια, με ένα παχύ κορμό και κοντόχοντρες πράσινες και κιτρινισμένες βελόνες. Σύρματα κρατάνε τα κλαδιά για να μην μεγαλώνουν ψηλά, προσπαθώντας να απορροφήσουν περισσότερο φως από τον ήλιο.
Τώρα, η Emerson-Dell ελπίζει ότι οι άνθρωποι βλέπουν το δέντρο ως μια υπενθύμιση επιβίωσης. «Υπάρχει κάποια σύνδεση με ένα ζωντανό ον που έχει επιζήσει σε αυτή τη γη μέσα από ποιος ξέρει τι», λέει. “Είμαι στην παρουσία του, και αυτό ήταν στην παρουσία άλλων ανθρώπων πολύ καιρό πριν.”
Απλώνοντας το χέρι της για να αγγίξει τον κορμό λέει, “Είναι σαν να αγγίζετε την ιστορία.”
