Μανώλης Κοττάκης…Η πολύμηνη κούρσα για την ανάδειξη νέου αρχηγού στη Ν.Δ. φθάνει στο τέλος και, με την αφορμή αυτή, στέκομαι σε δύο ενδιαφέροντα συμπεράσματα που προέκυψαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Το πρώτο είναι θετικό και το δεύτερο αρνητικό. Οι «Κασσάνδρες», που βιάστηκαν να προεξοφλήσουν το τέλος της παράταξης μετά το φιάσκο της 22ας Νοεμβρίου, έπεσαν έξω παταγωδώς. Τόσο ο κόσμος όσο και τα στελέχη της παράταξης κράτησαν ψηλά το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου, ενώ τόσο στον πρώτο όσο και στον δεύτερο γύρο αποφεύχθηκαν οι ακρότητες. Το πιστώνεται αυτό η Ν.Δ., η οποία -για να χρησιμοποιήσω μια κλισέ φράση που ταιριάζει- «ήρθη απολύτως στο ύψος των περιστάσεων».
Το αρνητικό είναι ότι από τον δημόσιο διάλογο προέκυψε μια διχασμένη ως προς τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά της εκλογική βάση. Το Μνημόνιο διέσπασε οριζοντίως και καθέτως όλη την ελληνική κοινωνία, πώς λοιπόν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση η Ν.Δ.; Το 1/3 της βάσης της παράταξης είναι νεοφιλελεύθερο χωρίς ενοχές -ειδικά στα αστικά κέντρα- και τα λοιπά 2/3 μένουν πιστά στην παράδοση της ευρωπαϊκής λαϊκής πατριωτικής Δεξιάς. Στη νέα εποχή τίποτα δεν είναι ταμπού. Υπάρχουν πολίτες που ακούνε «απολύσεις» και βγάζουν σπυριά, υπάρχουν όμως και πολίτες -λιγότεροι- που ακούνε «απολύσεις» και αγάλλονται.
Οποιος κι αν εκλεγεί αρχηγός, ο Μεϊμαράκης ή ο Μητσοτάκης, φοβάμαι πως θα έρθει αντιμέτωπος με μικρότερα ή μεγαλύτερα προβλήματα, ανάλογα με την τοποθέτησή του απέναντι στα πράγματα. Αν κερδίσει ο Βαγγέλης, τότε το στοίχημά του είναι να ενσωματώσει στη βάση την «ελίτ» του χρήματος, που δεν είναι καθόλου δεδομένη σε περίπτωση που ιδρυθεί στα αριστερά της Ν.Δ. ένα μικρότερο φιλελεύθερο κόμμα, τύπου Γκένσερ. Πρόκειται για ακροατήριο πολύ απαιτητικό, καθώς δεν αντέχει τη ζημιά που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ σε βασικά μεγέθη της οικονομίας.
Αν τυχόν κερδίσει ο Κυριάκος, πρέπει να ενσωματώσει τη λαϊκή πτέρυγα του κόμματος, την οποία μόλις τώρα γνώρισε κατά τις περιοδείες του. Διπλή η δυσκολία γι’ αυτόν, η οποία δεν ξεπερνιέται με το γνωστό κόλπο της αντισυριζέικης ρητορείας. Εχει «ταβάνι» αυτό. Η συζήτηση για τις καθαρίστριες είχε νόημα σε προεκλογική περίοδο, αλλά, κακά τα ψέματα, άλλα θα κρίνουν το αποτέλεσμα: η σιγουριά για την ενότητα έναντι της αμφιβολίας για την ανανέωση. Αργότερα, όμως, η ζωή θα φέρει σε διλήμματα τον όποιον ηγέτη της Ν.Δ. Το στοίχημα λοιπόν για τον επόμενο αρχηγό είναι να κρατήσει τη βάση ενωμένη, όχι την Κοινοβουλευτική Ομάδα. Ποιος είναι αυτός; Ποτέ στο παρελθόν δεν έκανα υποδείξεις για να κάνω και τώρα. Οποιος έχει την ελευθερία έχει και την ευθύνη…
Μανώλης Κοττάκης
