Εξαντλούμαστε στο να προκαλούμε, κυρίως οι πολιτικοί, οι μεν τους δε, και επιπλέον φτάνουμε να θεωρούμε και αρκούντως “επαναστατικές” τις όποιες επικοινωνιακές θρησκευτικές παρελάσεις μας.
Αφενός η αλλοιωση και διαστροφή της ιστορίας μας, αφετέρου η άγνωστη στους περισσότερους παράδοση της Εκκλησίας μας, που σχεδόν κανείς απ` αυτούς που διαμορφώνουν σκέψεις και συνειδήσεις δεν κάνει τον κόπο να σκύψει και να μελετήσει τα Ιερά της κείμενα, προσπαθούν να μάς μετατρέψουν σ` έναν λαό άχρωμο και άοσμο, με μόνα σαφή ζητήματα τα οικονομικά του προβλήματα.
Μ`αυτοπεποίθηση ο Ικαρος, χωρίς ν`ακούσει τη συμβουλή του πατέρα του Δαίδαλου, ανέβηκε ψηλά τόσο ψηλά που προκαλούσε ακόμη και τον Ήλιο που πανικοβλήθηκε.
Ο θόρυβος από την ολεσχερή κατάπτωση ήταν τόσος που ο απόηχος παρέμεινε από τότε ζωντανός ακόμη και σήμερα στο νησί της Ικαρίας.
Οι κυβερνώντες για μήνες τώρα πετώντας ασυνάρτητα μία χαμηλά και άλλοτε ψηλά, κατόρθωσαν να επιβιώσουν, αλλά η αλήθεια δεν κρύβεται όποια κι αν είναι τα ψέματα.
Αλίμονο από την πτώση που φαίνεται να είναι και σαν αυτή με το δημοψήφισμα της Χούντας το 1973 την ίδια εποχή. Στην τότε τραγωδία καλό θα είναι να μην προστεθεί ακόμη και μία άλλη που θα είναι επαχθέστερη.
Σεβασμό επιζητά ο Ελληνικός Λαός και όχι να τον υβρίζουν ακόμη και αυτοί στους οποίους οι Έλληνες ακούμπησαν την ελπίδα των παιδιών τους.
Η Ύβρις είναι μεγάλη και αξεπέραστη.
Χρειάζεται κυρίως ηρεμία, για να ξεχάσουμε τις φωνές, να επουλώσουμε τις πληγές, να ξεχάσουμε το διχασμό, τις κραυγές, την εμπόλεμη κατάσταση, το συνεχές κατεπείγον.
Αν τη γλιτώσουμε τώρα, η επόμενη περίοδος θα είναι πιο ήρεμη, δεν θα υπάρχει κανείς να στήνει λαϊκά δικαστήρια και κρεμάλες.
Αν η ατμόσφαιρα είναι πιο ήρεμη, αν μπορέσουμε να δουλέψουμε, να ξαναστήσουμε τη ζωή μας, θα φανεί πιο εύκολα πώς, με ποιες προτάσεις αλλάζει η Ελλάδα και ποιες πολιτικές την κρατάνε πίσω στην καθυστέρηση.
Την ώρα του απολογισμού βάζεις στην ζυγαριά από τη μία αυτά που έχουν επιτευχθεί και από την άλλη όσα δεν έχουν επιτευχθεί.
Ο ορισμός της παραμόρφωσης της πραγματικότητας.
Άν όλα αυτά που έχουν επιτευχθεί είναι περισσότερα από όσα εκκρεμούν, η ζυγαριά γέρνει προς την πλευρά της επιτυχίας.
Αντίστοιχα σε περίπτωση που οι εκκρεμότητες βαρύνουν περισσότερο, “ψιλά” φαίνονται οι όποιες επιτυχίες, που γι’ αυτές καυχόνται εκείνοι που τις προβάλουν ως επιτεύγματα και μάλιστα υπό δύσκολες συνθήκες, αποποιούμενοι την παταγώδη ανικανότητα να βάλουν στη μεριά των επιτυχιών έστω και μία παραπάνω από τις εκκρεμότητες.
Φαίνεται περίτρανα πως ο συφερτός που κρατάει τα ηνία της χώρας είναι πλήρως ανίκανος.
Η εναλλακτική που οφείλει να προτάξει η αντιπολίτευση και ιδιαίτερα η αξιωματική αντιπολίτευση, ας ελπίσουμε, ότι όπως οι κυβερνητικοί συνεταίροι κυριολεκτικά πριν τον όλεθρο έκαναν πίσω, κάπως έτσι κι η αντιπολίτευση θα πάρει μπροστά.
Ο Θεός της Ελλάδας είναι μεγάλος, έστω και για να αποσωβήσει μιά ολοκληρωτική καταστροφή.
Ποιόν νομίζουν οτι κοροϊδεύουν άραγε;
Αυτοεξευτελίζονται, προκειμένου να παραμείνουν για λίγο ακόμα στήν εξουσία, ενώ απαξιώνονται κάθε μέρα που περνά στις συνειδήσεις των Ελλήνων, όλο και περισσότερο.
Ακόμη κι αν αποσπάσουν ψήφο “εμπιστοσύνης”, δεν σώζονται.
Χρόνο αγοράζουν, ενώ φθείρονται.
