Γιωργος Παπαδοπουλος Τετραδης…Ειναι δυο θεματα, για τα οποια καιγομαι να γραψω και δεν εχω καθολου χρονο. Το γραφω για να με υποχρεωσω να το κανω συντομα…
Το ενα, το θεμα της ελευθεριας του Τυπου, την οποια η κυβερνηση, οπως και ολες οι κυβερνησεις σιχαινεται και θελει να ελεγξει δικτατορικα ( και κρυβεται πισω απο αναρθρες κραυγες κατα συμφεροντων, λες και αυτη θα φτιαξει ενημερωση χωρις συμφεροντα!!!) ειναι μειζον και αν ζουσε η παλια καλη Ελευθεροτυπια θα το ειχαμε κανει πρωτο θεμα, μια και οι πολλοι δημοσιογραφοι στα αλλα Μεσα δεν ειχαν ποτε τις απαιτουμενες ευαισθησιες και κεραιες για να αισθανθουν τι ειναι πολυ σημαντικο και τι οχι, ουτε και την απαιτουμενη επιγνωση του τι ειναι Τυπος και ελευθερια στη δημοσιογραφια. Το εχουμε δει και στο παρελθον. Μονο ο μισθουλης τους κοφτει. Αλλιως θα ειχαν ξεσηκωθει.
Το δευτερο, επισης πολυ σημαντικο, ειναι η ρουμανοποιηση της χωρας και απο τις δυο πλευρες. Και απο την τρόικα, που συνεχιζει την ιδια βλακωδη εγκληματικη νοοτροπια απο το 1840 (ναι) παγκοσμιως, και απο τη φασιστικης (ναι) νοοτροπιας κυβερνηση, που βαδιζει στα χναρια των προ Τσαουσεσκου μεταπολεμικων κυβερνησεων της ατυχης εκεινης χωρας, προσπαθωντας να εγκαταστησει μια λαϊκιστικη δημοκρατια κρατικοδιαιτων γραφειοκρατων και ισων στη φτωχεια πολιτων (την οποια πουλαει ηδη για Ισοτητα!!!) με ιδεολογικο καταναγκασμο, με αυταρχικο υφος σε ολες τις εκδηλωσεις τους ( δεν εχουν επιγνωση οτι ειναι το εκλογικο 17% των Ελληνων ψηφοφορων) μεσα απο ιστορικα παραμυθια και αρλουμπες περι υπερασπισης των αδυνατων και των ανθρωπιστικων ιδεωδων. Τριχες.
Σας πληροφορω, οτι ηδη μετεγγραφες φοιτητων γινονται μεσω γνωριμιων με κονέ στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν ειναι ο μονος τομεας. Τρεχατε να προλαβετε.Το νεο κομματικο κρατος χτιζεται. Μονο που αυτο δεν μοιραζει σε ολους. Ειναι μονοκομματικο. Οπως Γκεοργκίου-Ντεζ.
Αυτοι δεν εχουν τον Μαρξ τους. Ακομα και τους προσφυγες τους πουλανε στο διεθνες πολιτικο παζαρι οι ανερματιστοι.
Λιγη υπομονη παρακαλω και πολλες συγνωμες.
——–
σ.σ.
Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος
Θα σας πω πώς έγινε Έτσι είναι η σειρά Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο δρόμο του έναν χτυπημένο
Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε Τόσο πολύ λυπήθηκε που ύστερα φοβήθηκε
Πριν κοντά του να πλησιάσει για να σκύψει να τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα
Τι τα θες τι τα γυρεύεις Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω, να ψυχοπονέσει τον καημένο
Και καλύτερα να πούμε .Ούτε πως τον έχω δει
Και επειδή φοβήθηκε.Έτσι συλλογίστηκε
Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;
Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες
Αρχισε λοιπόν και κείνος.Από πάνω να χτυπά
Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας………………Ελένη Βακαλό, “Του κόσμου”
