Την περασμένη Παρασκευή πήγα στο Μοναστηράκι για την καθιερωμένη “βόλτα της αρρώστιας”, ψάξιμο στα παλιά βιβλία, όπου βυθίζομαι για ώρες, μέχρι να αγοράσω κάτι. Εκεί μυρίζω το παλιό χαρτί, χαϊδεύω δερμάτινα δεσίματα, βλέπω και κανένα από τα δικά μου, παλιό, που έχει αποσυρθεί και έχει φθάσει στα παλαιοπωλεία. Το θεωρώ καταξίωση για ένα βιβλίο να πουληθεί “Δεύτερο χέρι”. Βρήκα μια παλιά έκδοση του De Profundis και αμέσως μετά το μάτι στάθηκε σε ένα βιβλίο του Γιάννη Κακουλίδη “Τα λουστρίνια της παρέλασης”, με υπότιτλο “Ιλαροτραγικά κείμενα”, που είχε εκδώσει η “Λύρα” του αξέχαστου Αλέκου Πατσιφά. Ήταν ένα από τα βιβλία του που έλειπε από τη βιβλιοθήκη μας και το αγόρασα προς τρία ευρώ. Γύρισα σπίτι και το τοποθέτησα στο ράφι, κρατώντας το λίγο πιο έξω, ώστε να είναι στα “υπό άμεση ανάγνωση”. Το τοποθέτησα πλάι σε ένα άλλο βιβλίο του Γιάννη: “Ελληνικός θάνατος”, μια σπουδή πάνω στο τελετουργικό του θανάτου στην Ελλάδα της δεκαετίας του ’50-60, που την πέρασε ο Γιάννης στον Πειραιά. Σε λίγες ώρες, ο Γιάννης πέθανε! Δικηγόρος στην πόλη μας ο πατέρας του, ενταγμένος στην ΕΔΑ, κυνηγήθηκε από τη δικτατορία, ενώ ο Γιάννης, που είχε ήδη αρχίσει να δραστηριοποιείται στην αριστερά, φυγαδεύθηκε στο Λουτράκι, με το NSU του φίλου μας του Γιώργου, που τον έκρυψε στο σπίτι της θείας του! Παιδί δεξιάς οικογένειας ο Γιώργος, αλλά ποιός νοιαζόταν τότε για τα κομματικά; Η φιλία ήταν πάνω απ’ όλα. Ο Γιάννης έγραφε τραγούδια, έγραφε ποιήματα, πέρασε στη διαφήμιση, άριστος κειμενογράφος, έγινε “η φωνή” του Χάρυ Κλυνν, έγραψε κείμενα με τον Γιάννη Καλαμίτση για επιθεωρήσεις που “έσπαγαν κόκκαλα”, αλλά ο Πειραιάς παρέμενε η μεγάλη του αγάπη. Μπορεί να έφυγε, με την Καιτούλα, που παντρεύτηκε (κι εκείνος) πολύ μικρός, μπορεί να κατέληξε δημότης Πεντέλης, αλλά ο Πειραιάς υπάρχει στα κείμενα, στα βιβλία και υπήρχε στην καρδιά του. Γιατί ο Γιάννης έζησε τον “Καλό” Πειραιά, την ανθρώπινη πόλη, με τους Πειραιώτες να λένε “Καλημέρα” μεταξύ τους, με τις συνοικίες των νησιωτών και των στεριανών, με την Τρούμπα και τα “Κορίτσια”, το” Κιτ-Κατ” και το Τζον Μπουλ”. Χθες, τον αποχαιρέτισαν όλοι. Η Ντόρα, ο Βαγγέλης, ο Ανδρέας, ο Φώτης, ο Μανόλης, ο Μανώλης, ο Κυριάκος, ο Σπύρος, ο Γιάννης, ο Κυριάκος, ο Κωστής, η Αλεξία, ο Γιώργος, ο Μίμης, ο Νότης, ο Θοδωρής, η Λόλα, ο Δημήτρης, ο Παύλος, ο Αντώνης. Με τα μικρά τους ονόματα, αφού ο Γιάννης ήταν φίλος με όλους.
