Ένας υπουργός της κυβέρνησης της «Αριστεράς» που φαίνεται να «ξέχασε» να δηλώσει ένα εκατομμύριο ευρώ στο πόθεν έσχες του δηλώνει: «στόχος μας, οι μεταρρυθμίσεις με κοινωνικό χαρακτήρα».
Η πολιτική σήμερα, σε πλανητική κλίμακα έχει δυστυχώς γίνει (εξαιτίας και της πολιτικής απάθειας των πολλών που δεν έχουν χρόνο και κυρίως τη διάθεση να ασχοληθούν) ένα πεδίο ασκήσεων – ασκήσεων σε «φιλολαϊκή» ή νεοφιλελεύθερη ρητορική, ανάλογα τα κέφια του καθενός – πλουσίων. Ζούμε σε ένα καθεστώς όχι ακριβώς αριστοκρατικό, όχι ακριβώς ολιγαρχικό αλλά μάλλον πλουτοκρατίας, όπου διάφοροι πλούσιοι, από τον διεκδικητή του χρίσματος για την προεδρία των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ μέχρι τους «ευκατάστατους» υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ περνάνε την ώρα τους ασχολούμενοι με τα κοινά. Φυσικά, κανένας από αυτούς τους τελευταίους αλλά και άλλους βαθύπλουτους εθνοπατέρες, απ’ όλα τα κόμματα, δεν διανοήθηκε, έξι χρόνια τώρα στη χρεοκοπημένη χώρα των νεόπτωχων, των αυτοκτονιών, των διαλυμένων ζωών, των νεομεταναστών να βάλει το χέρι στην τσέπη να προσφέρει κάτι σε όσους έχουν ανάγκη. Να νοικιάσει (ή να διαθέσει απλώς) ένα από τα πολλά του ακίνητα σε μια οικογένεια άνεργων-φτωχών. Να ξεκινήσει ένα ίδρυμα ανακούφισης αναξιοπαθούντων. Μια ΜΚΟ, έστω, κοινωνικής προσφοράς. Έναν φορέα υποτροφιών για νέους, ταλαντούχους, πλην φτωχούς, επιστήμονες.
Μια χώρα με ένα τέτοιο χάσμα μεταξύ πολιτών και κυβερνώντων στην οποία η πολιτική έχει γίνει ένα άθλημα για (πολύ) λίγους που παίζεται σε κλειστά γήπεδα, χωρίς θεατές, με πολύ αυστηρό face control δεν μπορεί όμως παρά να βουλιάζει περισσότερο κάθε μέρα στη μιζέρια. Όχι λόγω της οικονομικής χρεοκοπίας, του δημόσιου χρέους της, αλλά εξαιτίας της κοινωνικής της χρεοκοπίας, της ψαλίδας μεταξύ της κυβερνώσας τάξης και του απλού πολίτη που διαρκώς ανοίγει – καταπίνοντας στο άνοιγμά της ιδέες, αξίες, δυνατότητες, ανθρώπους..
.
