Η ισχύς άπτεται και του υλικού και του πνευματικού πεδίου. Η δύναμη μιας χώρας είναι η συνισταμένη και των αριθμών, των απτών δεδομένων που τη συναπαρτίζουν, αλλά και της εντύπωσης που υπάρχει περί των δυνατοτήτων της.
Μπορεί να δείχνει ισχυρός ένας παγκόσμιος ή περιφερειακός «παίκτης», αλλά να μην είναι τόσο. Επίσης, ενδέχεται κάποιος άλλος να καμώνεται τον ανήμπορο και να διαθέτει αρκετούς «άσους» κρυμμένους στα μανίκια του.
Η Ευρωπαϊκή Eνωση επιδεικνύει την ισχύ της μόνο σε όλους όσοι παίζουν με τους δικούς της όρους και κανόνες. Απέναντι στην Τουρκία νιώθει ανήμπορη και υποχωρεί σε όλα όσα αξιώνει η Aγκυρα. Τώρα, όπως έγραψε η «δημοκρατία», η Τουρκία, εν όψει της Συνόδου Κορυφής για το Προσφυγικό, αφού κατάλαβε ότι έχει «του χεριού της» τις χλομές και ανάξιες λόγου ηγεσίες της Ε.Ε., εγείρει διαρκώς νέες αξιώσεις.
Μερικές εξ αυτών αφορούν την Ελλάδα και την Κύπρο, και «δεν είναι άλλες από την άρση του κυπριακού βέτο για το άνοιγμα κεφαλαίων που σχετίζονται με την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και αφορούν το κεφάλαιο 23 (Απονομή Δικαιοσύνης και Θεμελιώδη Δικαιώματα) και 24 (Δικαιοσύνη, Ελευθερία, Ασφάλεια)!».
Δηλαδή, στο πλαίσιο του ωμού εκβιασμού μαφιόζικου τύπου που κάνει η Αγκυρα, έχοντας ως «όπλο» το προσφυγικό ζήτημα, ζητά υποχωρήσεις από την Ελλάδα και την Κύπρο μέσω Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Οι κλεπταποδόχοι από το πλιάτσικο του Αττίλα ζητούν, μεταξύ άλλων, να μπουν στην Ε.Ε. δίχως να αναγνωρίζουν ένα μέλος της, την Κύπρο! Δηλαδή, για να μειώσουν την ένταση μιας κακουργίας που διαπράττουν, του δουλεμπορίου, θέλουν επιβράβευση για το έγκλημα σε βάρος της Κύπρου το 1974…
Φυσικά, μια εθνικά αξιοπρεπής και πολιτικά ορθή απάντηση από την πλευρά μας θα ήταν η καταγγελία των πρακτικών τους τόσο στην Ε.Ε. όσο και στο ΝΑΤΟ. Οι αποδείξεις για τα έργα και τις ημέρες τους υπάρχουν και είναι ακλόνητες. Το ζήτημα είναι να υπάρξει και η βούληση για να αποδοθεί δικαιοσύνη.
