Του Κώστα Βενιζέλου…Αυτό το επαναλαμβανόμενο «μοιραζόμαστε το ίδιο όραμα με τον Ακιντζί», ακούγεται πλέον ως ξεκουρδισμένο γραμμόφωνο, μια ατάκα χωρίς περιεχόμενο.
Ποιο το όραμα και ποια η «κοινή επιδίωξη»; Γιατί ο Μουσταφά Ακιντζί δημοσίως και χωρίς καμία αναστολή, μας έχει περιγράψει τι ακριβώς θέλει να μοιραστεί μαζί μας. Θέλει μια μοιρασμένη πατρίδα με ανάπηρα δικαιώματα, που θα κρατήσει εκείνος τη «δική του περιοχή», σχεδόν «εθνικά καθαρή». Επιβάλλεται σε αυτό το όραμα, του κ. Ακιντζί, να προβληθεί και το δικό μας, όχι ως αντίδραση, αλλά ως θέση. Να δοθεί μια απάντηση στο «τι μοιραζόμαστε μαζί του». Και παράλληλα να τελειώσει μια για πάντα, αυτό το παραμύθι και η μυθολογία γύρω από το πρόσωπό του.
Στη διαπραγμάτευση είναι απέναντι, εκφράζει άλλα συμφέροντα (και της κατοχικής Τουρκίας) και είναι σαφές πως παρά την παραπλανητική εικόνα που επιχειρήθηκε και από την ε/κ πλευρά να παρουσιαστεί, ακόμη δεν έχουμε φτάσει στο σημείο να προβάλλεται πως «κοινό είναι το όραμα». Εάν ήταν έτσι, το Κυπριακό θα ήταν λυμένο ήδη. Όσοι έχουν διαβάσει χωρίς γυαλιά σκοπιμότητας τις δηλώσεις Ακιντζί, έχουν αντιληφθεί πως υπάρχει ένα χάσμα το οποίο χωρίζει τους στόχους και τις επιδιώξεις μας. Συμφωνία με μόνιμες παρεκκλίσεις, που θα καταστούν Πρωτογενές Δίκαιο δεν μπορεί καν να συζητείται. Ούτε ασφαλώς λύση με εγγυήσεις και στρατεύματα. Αυτό δεν θα είναι λύση, είναι βελτίωση (αν όχι και επιδείνωση και νομιμοποίηση) του κατοχικού στάτους κβο.
Ο Ακιντζί έριξε μια βόμβα με τις δηλώσεις του για να σκορπίσει τους αιθεροβάμονες και να καθαρίσει το τοπίο το οποίο κρατούσαν ομιχλώδες οι οπαδοί της όποιας λύσης στις ελεύθερες περιοχές.
Αντί να αναζητούνται δικαιολογίες γιατί τα είπε όλα αυτά και να επιχειρείται να δοθεί η εντύπωση πως είμαστε «ενοχλημένοι, κακοφανισμένοι» από τη στάση του, καιρός είναι να πάρει κάποια μηνύματα. Αλλά και να έχει και κόστος. Αντί να του γίνονται πλάτες για να προβάλλει τις θέσεις του σε διεθνή φόρα και να έχει επαφές υψηλού επιπέδου, πρέπει να πάρει μηνύματα. Να αποδείξει πως θέλει λύση για τη χώρα του, την Κύπρο και όχι για την Τουρκία.
Υπάρχουν, όμως, ευθύνες και στην ε/κ πλευρά. Ευθύνες έχουν αυτοί που εργολαβικά ήθελαν να του οικοδομήσουν ένα προφίλ που δεν έχει. Είναι οι ίδιοι που δεν τον άκουγαν γιατί φτιάχνουν μια παραπλανητική εικόνα. Δεν είναι λένε Ντενκτάς και Έρογλου και συζητά τα πάντα. Σωστά. Επί της ουσίας, όμως, τι υποστηρίζει; Μη λύση. Εκτός κι εάν υπάρχουν κάποιοι που θα αποδεχθούν τις… ανησυχίες του κ. Ακιντζί.
Εκείνοι που δεν βλέπουν τη μεγάλη εικόνα, που είναι η κατοχή, αυτοί φλερτάρουν με τη διχοτόμηση και δεν θέλουν λύση. Είτε το αντιλαμβάνονται είτε όχι. Η ευκολότερη οδός για τη διχοτόμηση είναι η πεπατημένη και η αδυναμία άρθρωσης πολιτικής ανατροπών. Αυτό, όμως, δεν είναι επιλογή «υπό το βάρος των περιστάσεων», αλλά αυτοχειρία.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μόλις ο κ. Ακιντζί ανέλαβε καθήκοντα στα κατεχόμενα είχε πει πως με τον Νίκο Αναστασιάδη μοιράζονται το ίδιο όραμα, επειδή το 2004 ψήφισαν και οι δύο το σχέδιο Ανάν. Και έμεινε ώς εκεί
