Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης… Κορυφαίος πολιτικός της φιλελεύθερης παράταξης, που μετέχει στη νέα ηγετική ομάδα της Ν.Δ., μου έλεγε τις προάλλες το εξής:
Εμείς βράζουμε στο ζουμί μας, αλλά αυτή τη στιγμή κανείς δεν ασχολείται μαζί μας. Η Ελλάδα δεν υπάρχει στην ατζέντα των Ευρωπαίων. Μετά τις εξελίξεις στο κόμμα μας αισθάνονται μάλιστα και ήσυχοι, ότι έχουν εναλλακτική. Αλλά πίστεψέ με, εγώ που μιλάω συνεχώς μαζί τους βλέπω ότι είμαστε εκτός κάδρου. Και αν δεν υπήρχε το Προσφυγικό…
Πού αποδίδετε την αλλαγή; ρώτησα τον/την πολιτικό, τη γνώμη του οποίου ακούω πάντα με προσοχή…
Πιθανόν στο ότι έχουν στο μυαλό τους το Brexit. Θέλουν να είναι καθαρό το τερέν για τον Ιούνιο… Αλλά σου ξαναλέω. Δεν είμαστε το θέμα! Αν με ρωτήσεις ποια η γνώμη μου για την καρέτα καρέτα, θα σου απαντήσω ότι δεν είναι κάτι που με απασχολεί. Ε , λοιπόν, διατί να το κρύψωμεν, η Ελλάς έχει καταντήσει η… καρέτα καρέτα της Ευρωπαϊκής Ενωσης!
Οι μέρες που ακολούθησαν επιβεβαίωσαν πλήρως την εκτίμηση. Ο Σόιμπλε εκστρατεύει στη Βρετανία για να εκφοβίσει τους Αγγλοσάξονες ότι θα πληγεί το εμπόριό τους, αν χρειαστεί να επαναδιαπραγματευθούν τις 130 συμφωνίες που έχει συνάψει η Ε.Ε. με διάφορα κράτη για τη διακίνηση προϊόντων. Για την Ελλάδα μόνο κάτι παραπολιτικά διηγήθηκε. Στην τρόικα τα βρήκαν μεταξύ της και, αργά ή γρήγορα, θα γυρίσουν για να μας επιβάλουν μια κάπως πιο χαλαρή, πλην δύσκολη συμφωνία μέχρι νεωτέρας.
Η Μέρκελ θα κάνει τα πάντα στη σημερινή Σύνοδο Κορυφής για να καταστεί η Ελλάδα αποθήκη ψυχών, όχι όμως Σπιναλόγκα, καμιά εκατοσταριά χιλιάδες πρόσφυγες θα μας αφήσουν αμανάτι, τους άλλους θα τους στείλουν μέσω Τουρκίας σε Αφγανιστάν, Πακιστάν, Μαρόκο. Υπό αυτή την έννοια και με βάση τα σημερινά δεδομένα -οι βεβαιότητες έχουν τελειώσει προ πολλού- η Ελλάδα στο μυαλό των ξένων έχει «σταθεροποιηθεί».
Κατά τούτο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν απειλείται, το αντίθετο: Οσα συνέβησαν στο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών μάλλον με άσκηση μέλλοντος μοιάζουν. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έδειξε εθνικά υπεύθυνη στάση, ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ εξελίσσεται σε πόλο σοβαρότητας, οι αρχηγοί του ελάσσονος Κέντρου -άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο- κάνουν σκηνές στον μελλοντικό εταίρο τους Τσίπρα.
Το βασικό ερώτημα, λοιπόν, είναι το «μετά», τι θα γίνει μετά. Αντε και περάσαμε την αξιολόγηση. Αντε και διαχειριζόμαστε το Προσφυγικό. Αντε ότι ψηφίζονται κουτσά στραβά Ασφαλιστικό – Φορολογικό. Αντε, όλα.
Υπάρχει, όμως, ένα δεδομένο που δεν αλλάζει: Η χώρα βρίσκεται σε στρατηγική σύγχυση. Ενώ προς τα έξω, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι, εμφανιζόμαστε «ενωμένοι», μέσα διεξάγεται ένας αδυσώπητος πόλεμος συστημάτων, χωρίς κανείς να ασχολείται στο ελάχιστο με την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Και το δυστύχημα είναι ότι αν δεν λήξει σύντομα και με καθαρό νικητή αυτή η μάχη, που εξελίσσεται σε όλα τα επίπεδα -Βουλή, αγορά, Δικαιοσύνη, Σώματα Ασφαλείας, μέσα ενημέρωσης, τράπεζες, συνδικάτα, παντού-, η χώρα δεν μπορεί να πάει παρακάτω.
Το παλαιό σύστημα της διαπλοκής που γιγαντώθηκε με το δόγμα «έχουμε έναν και μοναδικό πελάτη, το κράτος!» έχει ταμπουρωθεί και δίνει μάχες οπισθοφυλακής. Από την άλλη -ιδού το οξύμωρο-, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θέλει να ξηλώσει το σύστημα που είχε ως υπόδειγμα τον κρατικοδίαιτο καπιταλισμό, έχει τέτοια σχέση με την ελεύθερη οικονομία όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο.
Δεν μπορεί! Κάτι νέο θα προκύψει στο τέλος αυτής της διαδρομής. Οχι τώρα, όχι αύριο, μετά δύο χρόνια ίσως. Αλλά θα προκύψει. Η εθνική εξίσωση με τον παρόντα συσχετισμό και τα αυτά πρόσωπα δεν βγαίνει.
