Του Παύλου Παπαδάτου
Αν δεν εντοπίσει κανείς τους λόγους που δημιούργησαν ένα πρόβλημα, δύσκολα θα βρει και τη λύση του. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την οικονομική κρίση της χώρας μας. Αν δεν εντοπίσουμε και δεν εξαλείψουμε τις γενεσιουργές αιτίες της κρίσης, έξοδο από αυτή δεν θα βρούμε. Σήμερα λοιπόν εντελώς επιγραμματικά θα προσπαθήσω να αναφερθώ σε αυτές τις αιτίες, τις συνέπειες των οποίων καθημερινά βιώνουμε.
Τα τελευταία έξι χρόνια, η χώρα μας, κάνοντας πρωτόγνωρες θυσίες κατάφερε να μειώσει τις κρατικές δαπάνες από 80 δισ. που ήταν το 2009 σε 56 δισ. το 2015 και το κρατικό έλλειμμα από το 15,5%, στο 4,7% του ΑΕΠ. Συγχρόνως όμως το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 25% και η ανεργία έφθασε το 25% και εκεί παραμένει.
Η εύκολη λύση για ό,τι συμβαίνει στη χώρα μας θα ήταν να πούμε ότι ευθύνεται το κακό δημόσιο, η γραφειοκρατία, οι ανίκανοι πολιτικοί μας και να καταλήγαμε ως συνήθως στα μεγάλα διαπλεκόμενα συμφέροντα.
Τα αίτια όμως είναι βαθύτερα και σχετίζονται άμεσα με την κουλτούρα μας και τη θλιβερή νοοτροπία που αποτελεί τρόπο ζωής και η οποία διέπει το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας μας.
1.180.000 φορολογούμενοι δεν δηλώνουν εισόδημα, ούτε ένα ευρώ το χρόνο! Οι μισοί Έλληνες, δηλώνουν εισόδημα λιγότερο από 10.000 ευρώ το χρόνο και 300.000 αγρότες, δεν πληρώνουν ούτε καν τις εισφορές του ΟΓΑ!
Από τους 250.000 που εργάζονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών -επιστήμονες και τεχνίτες- μόνο οι δέκα χιλιάδες εξ αυτών δηλώνουν ετήσιο εισόδημα υψηλότερο των 10.000 ευρώ!
Οι τραπεζίτες χρόνια τώρα μοίραζαν τις καταθέσεις μας κατά το δοκούν, φθάνοντας στο σημείο έως και πριν έξι χρόνια να έχουν δανειοδοτήσει με 6 δισ. ευρώ εταιρίες εισαγωγής αυτοκινήτων και μόνο 700 εκατομμύρια τις τουριστικές επιχειρήσεις και χρηματοδοτούσαν με δισεκατομμύρια την αντιπαραγωγική οικοδομική δραστηριότητα, δημιουργώντας σήμερα δισεκατομμύρια (25 δισ.) κόκκινων δάνειων!
Εμείς δε οι πολίτες αποσύραμε τις καταθέσεις μας και τις στείλαμε στο εξωτερικό και τώρα διαμαρτυρόμαστε για τα capital controls που μας επέβαλαν οι κακοί Ευρωπαίοι.
Να μιλήσουμε για τη δικαιοσύνη; Σίγουρα εδώ και καιρό έχει πάρει τα σκήπτρα από την πολεοδομία. Για τη γραφειοκρατία; Για τους εφοριακούς ελεγκτές; Όπου και να κοιτάξεις υπάρχει κάτι σάπιο. Έχουμε βέβαια και κάποιους εκδότες οι οποίοι με δανεικά και αγύριστα θέλουν πάντα να επιβάλουν κυβερνήσεις δικών τους συμφερόντων.
Από κοντά όμως και ο λαός. Δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχοι στα σαράντα τους και άλλες 232.000 με αναπηρική σύνταξη!
Δυστυχώς κυρίες και κύριοι, το σαθρό μας κράτος, είναι ανίκανο να καταστείλει ακόμη και τον παράνομο τζόγο, το λαθρεμπόριο πετρελαίου και του καπνού που υπολογίζονται σε 8 δισ. ευρώ ετησίως. Αν δε σε αυτά προστεθεί και η προαναφερθείσα φοροκλοπή και είχαμε ένα κράτος ικανό να εισπράξει έστω και το 50% της εν λόγω διαφεύγουσας φορολογητέας ύλης η χώρα μας δεν θα είχε ανάγκη κανενός μνημονίου.
Όλοι θέλουμε να είμαστε ή αφεντικά ή δημόσιοι υπάλληλοι! Φθάσαμε στο σημείο το 90% των ελληνικών επιχειρήσεων να απασχολούν από 1-10 άτομα και για κάθε δέκα Έλληνες να αντιστοιχεί ένα κατάστημα λιανικού εμπορίου, ενώ στην Αμερική π.χ. η αντιστοιχία είναι ένα κατάστημα για κάθε 140 κατοίκους και στην Ευρώπη ένα για κάθε 36 κατοίκους! Δεν μας διέπει το πνεύμα της ομαδικότητας και της συνεργασίας.
Δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε μεγάλες ανταγωνιστικές εταιρίες ώστε να εκμεταλλεύονται τις οικονομίες κλίμακας. Ακόμη και οι εξαγωγικές μας επιχειρήσεις είναι πολύ μικρές με συνέπεια να μην μπορούν να επενδύουν σε ποιοτικά προϊόντα ώστε να έχουν την ευκαιρία να μονοπωλούν niche markets, και συγχρόνως να αυξάνουν την προστιθέμενη αξία των προϊόντων τους.
Δυστυχώς, σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος συνεχίζει την κατρακύλα της λαϊκίστικης παρακμής, η οποία νομοτελειακά βυθίζει τη χώρα όλο και περισσότερο σε οικονομικό τέλμα. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, διάφοροι οικονομολόγοι αλλά και οι ελάχιστοι εναπομείναντες σοβαροί πολιτικοί, παρέα με λαϊκίζοντες επιρρίπτουν τις ευθύνες στο ευρώ, στη Μέρκελ, στο Σόιμπλε κ.ο.κ., αλλά ούτε καν αναφέρονται στην αρρωστημένη μας νοοτροπία.
Κάπου στην πορεία χάσαμε τη δημιουργικότητά μας και δεν διστάζω να πω ότι έχουμε εθιστεί στην παρανομία. Μια βόλτα στα εκδοτήρια εισιτηρίων του Μετρό θα σας πείσει. Έτσι, ως ένοχοι θεατές, παρακολουθούμε τη θλιβερή διαχείριση της μιζέριας μας από ανίκανους πολιτικούς, που εμείς επιλέγουμε.
Και όλα τα δάνεια να μας χαριστούν και δέκα κυβερνήσεις να αλλάξουμε, πάλι στο ίδιο σημείο θα καταλήξουμε αν δεν αλλάξουμε εμείς νοοτροπία.
Για να αλλάξουμε όμως νοοτροπία πρέπει να επιλέγουμε ηγέτες που να μας εμπνέουν ώστε να δημιουργήσουμε ένα υγιές οικονομικό περιβάλλον και κυρίως ένα σύγχρονο κράτος.
Γιατί, Έθνος έχουμε. Χώρα έχουμε. Κράτος δεν έχουμε.
* Ο κ. Παύλος Παπαδάτος είναι Επικοινωνιολόγος-Oικονομολόγος capital.gr
