Φάνης Ουγγρίνης…Καθώς συνεχίζεται η κοινωνική αναταραχή, πολλοί είναι όσοι ελπίζουν πως οι μέρες της σημερινής κυβέρνησης είναι μετρημένες. Είναι δε ιδιαίτερα ευγνώμονες απέναντι στους αγρότες, καθώς πιστεύουν πως οι δικές τους δυναμικές κινητοποιήσεις θα αποτελέσουν τον καθοριστικό παράγοντα ανατροπής του εκκολαπτόμενου εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι οι αγρότες μπουκάρουν στην βουλή, τρομοκρατούν τους εθνικούς αντιπροσώπους και όλο το πολιτικό σύστημα και προκαλούν κάποιας μορφής κυβερνητική αλλαγή. Και μετά, τί? Μήπως το ασφαλιστικό θα λυθεί από μόνο του? Μήπως η φορολογία θα μειωθεί χωρίς αντίστοιχη μείωση δαπανών? Μήπως η Ελλάδα θα καταστεί ελκυστικός τόπος προορισμού διεθνών χρηματοδοτικών κεφαλαίων? Ή μηπως η επόμενη κυβέρνηση, έντρομη μπροστά στην «λαϊκή» οργή και ορμή, υποχωρήσει τροχάδην απέναντι στις άλογες απαιτήσεις του λαϊκισμού, υιοθετώντας την λύση που με συστηματικότητα προωθεί το παρασκήνιο: την έξοδο μας από το Ευρώ και την Σένγκεν, δηλαδή την μεταγραφή της χώρας στον Τρίτο Κόσμο.
Σήμερα οι οικονομολογοι μας θύμισαν κάτι που εμπειρικά όλοι μας γνωρίζουμε, δηλαδή πως η αποταμίευση των νοικοκυριών (αρα και των μικρών επιχειρήσεων) βαίνει συνεχώς μειούμενη, στερώντας από τους πολίτες τη δυνατότητα να συσσωρεύσουν ένα χρηματικό απόθεμα, ικανό να θεμελιώσει κάποια μελλοντική επένδυση. Αυτό πολύ απλά σημαίνει πως οι καταθέσεις των ελλήνων δεν θα επαρκούν βραχυπρόθεσμα ώστε να χρηματοδοτήσουν την αναγκαία αναπτυξιακή εκτίναξη, και πως ταχεία βοήθεια μπορεί να προέλθει μόνο από ξένους παίκτες, είτε ως άμεσοι επενδυτές είτε ως τραπεζικά funds . Και τί ζητούν αυτοί? Πασίγνωστη η απάντηση: πολιτική σταθερότητα, μόνιμο φορολογικό σύστημα, ταχύτερη δικαιοσύνη, απλοποίηση διοικητικών διαδικασιών. Υπάρχει ειλικρινά κανείς που να πιστεύει πως όλα αυτά θα ισχύσουν στην περίπτωση που θα δικαιωθούν οι-πάσης φύσεως-ουτοπικές απαιτήσεις, όπως αυτές προβάλλονται από τους πλέον ακραίους αγρότες και αυτοπασχολούμενους? Η ταύτιση με τον λαϊκισμό σε κάθε του μορφή είναι αποδεδειγμένα ατελέσφορη. Επιπρόσθετα, όσο κι αν υποτίθεται πως καθησυχάστηκαν οι ξένοι fund managers από τις διαβεβαιώσεις του Τσίπρα και των σοβαρών Στουρνάρα και Πιτσιόρλα, εκείνοι ξέρουν καλά πόσο αναξιόπιστος είναι ο πρωθυπουργός και ολόκληρη η κυβέρνηση του. Γεγονότα όπως η εκδίωξη της Eldorado, οι ύποπτες κωλυσιεργίες Σπίρτζη γύρω από την πώληση ΤΡΑΙΝΟΣΕ και «Ελ.Βενιζέλος», οι ασυναρτησίες Δρίτσα σχετικά με τον ΟΛΠ, η ανυπαρξία νέου σχεδίου αποκρατικοποιήσεων και φυσικά η απροκάλυπη κομματικοποίηση του κράτους είναι γνωστά στους ξένους. Είναι δικαιολογημένα δύσπιστοι και δεν θα τοποθετηθούν εάν δεν δουν χειροπιαστές κινήσεις μεταρρυθμίσεων και δημιουργίας φιλικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος, υπαρκτού και όχι θεωρητικού.
Η αντίληψη της κυβέρνησης για την πραγματική οικονομία φάνηκε από την πρόταση της για τον νέο αναπτυξιακό νόμο, όπως αυτή τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση. Προκρίνει τα αφορολογητα αποθεματικά έναντι των άμεσων κεφαλαιακών ενισχύσεων, σε μια περίοδο όταν η πολύ μεγάλη μερίδα των επιχειρήσεων δεν εμφανίζουν κέρδη. Αγνοεί κλάδους με εξαιρετικό εξοπλισμό, R&D και σχολάζουσα παραγωγή, όπως αυτόν των δομικών υλικών. Δίνει τάχα έμφαση στον αγροδιατροφικό κλάδο, χωρίς όμως να ασχολείται με το καυτό ζήτημα του αγροτικού κόστους παραγωγής, δηλαδή εκείνο των πρώτων υλών αυτής της βιομηχανίας. Ενισχύει την πληροφορική χωρίς παράλληλες δράσεις που να εντάσσουν την πανεπιστημιακή έρευνα στην παραγωγική δραστηριότητα. Επιχορηγεί λύσεις leasing για αγορά εξοπλισμού την στιγμή που οι τράπεζες είναι θεόστεγνες. Μιλά αόριστα για εξωστρεφείς δραστηριότητες, όταν δεν υπαρχει σαφής προσδιορισμός ποιές είναι αυτές και σε ποιους απευθύνονται. Κλάδοι όπως ο τουρισμός και τα logistics αντιμετωπίζονται ως αυτοτροφοδοτούμενοι. Και-ω του θράσους!-χαρακτηρίζονται ως κίνητρα ανάπτυξης ενέργειες που θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητες, όπως ο συμψηφισμός οφειλών με απαιτήσεις και οι ταχείες αδειοδοτήσεις. Φαντασία δεν χαρακτηρίζει τον νεό αναπτυξιακό νόμο, και δεν θα ήταν δυνατό να υπαρξει όταν δεν έχει συνταχθεί σύμφωνα με τις απόψεις των ανθρώπων της αγοράς, αλλά με την συνδρομή επίλεκτων συμβουλευτικών εταιριών. Δεν εξειδικεύονται τα κριτήρια εγκρίσεων των business plans, τα οποία παραδοσικά ήταν ισάξια με ευχολόγια και εκθέσεις ιδεών. Δεν θεσπίζονται ειδικά κίνητρα για συγχωνέυσεις εξασθενημένων μικρών μονάδων, ώστε να μην χαραμιστούν οι δυνατότητες τους. Δεν χρηματοδοτούνται κατά προτεραιότητα ολοκληρωμένες δράσεις εξαγωγών (έρευνα αγοράς, branding, πιστοποιήσεις, προβολή). Δεν ενσωματώνονται στον αναπτυξιακό σχεδιασμό οι ενισχύσεις μέσω ΕΣΠΑ, ώστε να χρηματοδοτηθούν τοπικές δράσεις με εξωστερφέις προοπτικές (πχ δημιουργία από θεματικές «πιάτσες» στα ιστορικά κέντρα των πόλεων, στήριξη παραγωγής χειροποίητων καταναλωτικών ειδών, σύσταση τοπικών ζωνών καινοτομίας σε περιοχές με κενά βιοτεχνικά κτίρια κοκ). Δεν εξετάζεται καν η αξιοποίηση των ενισχύσεων που προσφέρει ο ΟΑΕΔ σε νεόυς επιχειρηματίες, ώστε αυτές να δίνονται κυρίως σε ομάδες προσώπων, με επακόλουθη μεγέθυνση του παραγωγικού αποτυπώματος. Μια ομάδα ανέπαγγελτων ιδεοληπτικών πολιτικάντηδων δε θα μπορούσε να προσφέρει κάτι καλύτερο από το προτεινόμενο σχέδιο.
Το τζάμπα πέθανε, κι είτε με ευρώ είτε με δραχμές μέλλον θα έχουμε μόνο αν ανοίξουν δουλειές. Και δουλειές χωρίς ιδιωτικές προσπάθειες δεν υπάρχουν ούτε ποτέ πρόκειται να υπάρξουν σε κράτη με περιορισμένους πόρους. Μείνει δε μείνει ο Τσίπρας αυτό δεν αλλάζει, και θα πρέπει να το αποδεχτούν όσοι επιμένουν σε…κεκτημένα προνόμια τα οποία τους εξασφάλιζαν επίπεδο διαβίωσης και συνταξιοδοτικά οφέλη αναντίστοιχα των κοινωνικών εισφορών τους. Αν θέλουμε βιώσιμο ασφαλιστικό, δημόσιες υπηρεσίες, χαρούμενους αγρότες, ευημερούντες νέους επιστήμονες, υγιείς οικογένειες, κοινωνική συνοχή και ανεκτικότητα πρέπει να ξανάχουμε λογική ευημερία, κι αυτή μπορεί να έλθει μόνο με επενδύσεις, με πολλές επενδύσεις, μεγάλες και μικρές, από έλληνες και ξένους. Όχι με φόρους, διορισμούς και ειδικά προνόμια. toxrima.gr
