Γραφει ο Giancarlo Elia Valori*… Υπάρχει μια στρατηγική και επιχειρησιακή συνέχεια, μεταξύ της Al Qaeda al sulbah της οργάνωσης που ίδρυσε το 1987 ο Ιορδανός ιμάμης Abdullah Azzam, ο οποίος είχε σύνδεση με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, μέχρι την Αλ Κάιντα και τη σημερινή δράση του Χαλιφάτου (DAESH). Το ιδρυτικό κείμενο το οποίο επαινέθηκε από όλους τους μεγάλους σουνίτες ιμάμηδες αρχίζει με τη φράση «Σήμερα δεν έχουμε Χαλιφάτο».
Η πρώτη ένοπλη ομάδα που δημιουργήθηκε από τον Azzam και τις πακιστανικές μυστικές υπηρεσίες, ήταν η Lashkar-e-Taiba: οι μουτζαχεντίν που συγκεντρώθηκαν στο Αφγανιστάν για να πολεμήσουν τους Σοβιετικούς. Αυτή η ομάδα μετεξελίχθηκε από τον Μπιν Λάντεν στην Αλ Κάιντα που γνωρίζουμε σήμερα.
Οι ισλαμιστές έχουν μάθει πλέον πως δεν μπορούν να υποστηρίξουν την παγκόσμια τζιχάντ σύμφωνα με τους παλαιούς κανόνες του Μπιν Λάντεν, δηλαδή ένα άτυπο δίκτυο και μια ηλεκτρονική βάση δεδομένων των Αφγανών μαχητών της τζιχάντ, λειτουργώντας χωρίς κρατική στήριξη, με εξαίρεση ορισμένες σουνιτικές «βοήθειες». Αυτή τη στιγμή είμαστε στη δεύτερη φάση του σχεδίου του Abdullah Azzam, δηλαδή τα γερά θεμέλια (Al Qaeda al sulbah).
Το Χαλιφάτο του Αλ Μπαγκντάντι είναι μια απάντηση στα ερωτήματα του Μπιν Λάντεν για τη δραστηριότητα της τζιχάντ, τόσο στη Μέση Ανατολή όσο και μεταξύ των δυτικών «απίστων».
Τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα της περιοχής – η οποία εξακολουθεί να είναι το σημείο σύνδεσης μεταξύ του δυτικού πολιτισμού και της αναγεννημένης Κεντρικής Ασίας, κατά πάσα πιθανότητα θα είναι ως εξής:
1.Θα υπάρχει μια μάχη – ήδη εμφανής, για την ισλαμική ηγεμονία μεταξύ του Ιράν, ηγέτη των Σιιτών, και της Σαουδικής Αραβίας, του σημείου αναφοράς των σουνιτών. Ένας αγώνας για την ηγεμονία στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, τη Νότια και την Ανατολική Μεσόγειο για τον έλεγχο του πετρελαίου και του φυσικού αερίου και των επενδύσεων που πραγματοποιούνται.
2.Όποιος επικρατήσει μεταξύ Σιιτών και Σουνιτών θα κλείσει τη γραμμή επικοινωνίας μεταξύ της Ευρασιατικής χερσονήσου και της Ασίας, ελέγχοντας στρατιωτικά τη διαχείριση του νέου δρόμου του μεταξιού μεταξύ της νότιας Μεσογείου και της Κίνας.
3.Η τζιχάντ είχε πάντα μια οικουμενική στόχευση και ορμή. Το «στέμμα της προφητείας» δεν παραδέχεται – ούτε μπορεί να το κάνει – την ανταλλαγή απόψεων και το διάλογο με τις άλλες θρησκείες ή πολιτικές κουλτούρες. Ως εκ τούτου, η υποχρεωτική διαμεσολάβηση του Ισλάμ στη σημαντική σχέση μεταξύ της Ευρώπης και της Κίνας, επιβάλλει τη διείσδυση της ισλαμικής θρησκείας, ακόμη και μεταξύ των kuffar, δηλαδή των «απίστων».
4.Η Ρωσική Ομοσπονδία θα πιέζεται από τον ισλαμικό κόσμο, τόσο προς την Κίνα, όσο και προς την κατεύθυνση της Ευρασιατικής χερσονήσου. Σε αυτή τη στρατηγική στροφή, η Ρωσία θα μπορούσε να μπει στον πειρασμό να ανακτήσει την ηγεμονία της – αυτή τη φορά όχι σε τοπικό επίπεδο, αλλά σε γεωοικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο – πέρα από την περιοχή της Ανατολικής ΕΕ, με απρόβλεπτες συνέπειες.
5.Η πιθανή αντίδραση της Κίνας θα ήταν η προβολή ισχύος -όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο- από την Κεντρική Ασία προς την Ευρύτερη Μέση Ανατολή, για την προστασία της αυτονομίας των οδών του εφοδιασμού με αργό πετρέλαιο και το νέο δρόμο του μεταξιού, που συνδέει τις πρωτογενείς αγορές.
6.Όπως ήδη συμβαίνει σήμερα, αυτό θα ενισχύσει τους δεσμούς μεταξύ της Ινδίας, της Ρωσίας και της Κίνας εναντίον του Ισλάμ, για τον έλεγχο των περιοχών από το Νταγκεστάν ως την Τσετσενία, στις οποίες μπορεί να εξαπλωθεί η τζιχάντ, διαχωρίζοντας έτσι τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές, που συνορεύουν με την ευρασιατική χερσόνησο και την περιοχή της Σιβηρίας.
7.Αυτό θα σήμαινε το τέλος της Ρωσίας και πάνω απ ‘όλα, την γεωοικονομική της εξάρτηση από ότι έχει απομείνει από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
8.Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεργαστούν με όποιον επικρατήσει σε αυτή την ισλαμική αντιπαράθεση στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή, με μια νέα ειδική σχέση, όπως αυτή που διαπραγματεύτηκε ο Κίσινγκερ με τους Σαουδάραβες μετά το τέλος του πολέμου του Yom Kippur. Εκτός από τη διαχείριση της ροής των πετροδολαρίων, οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται έναν έλεγχο της ισχύος της ΕΕ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Προφανώς οι Ηνωμένες Πολιτείες ενδιαφέρονται εξίσου τόσο για την ενίσχυση του ελέγχου του νέου δρόμου του μεταξιού, όσο και στη συνέχιση της στρατηγικής «διαίρει και βασίλευε» στη νέα περιοχή του χαλιφάτου –είτε πρόκειται για σιίτες ή σουνίτες.
9.Η μόνη αξιόπιστη απειλή για το νέο Χαλιφάτο μπορεί να προέλθει από τον βορειοδυτικό άξονα Ρωσίας – Καυκάσου και από τις νότιες θάλασσες, από τον άξονα Κίνας – Ινδίας, οι οποίοι θα λειτουργούν περιοριστικά για τον ισλαμικό παράγοντα, όπως και τον έλεγχο του Κασμίρ, ένα άλλο μελλοντικό αγκάθι για την τζιχάντ.
